Barr - Non-fictie jeugd

Veertien wolven
Illustraties: Jenni Desmond
Tekst: Catherine Barr

Het is best een angstaanjagend geluid, het gehuil van wolven. En aaibaar zijn ze ook niet. Het zal daardoor komen waarschijnlijk dat deze dieren in sprookjes vaak een akelige rol vervullen. Maar zoals alle dieren hebben ook wolven een rol in ons ecosysteem. En als je een laag uit dat systeem weghaalt, stort het hele zaakje in.

In Noord-Amerika, in het Yellowstonepark, dat 9000 vierkante kilometer groot is, hebben wolven altijd hun rol vervuld. Ze maakten jacht op elanden - met name de zwakke en zieke exemplaren - zodat die populatie onder controle bleef. Maar de mens jaagde op wolven, om hun vacht, of omdat ze ook wel eens een andere prooi vingen, waar de boeren niet blij mee waren.

En toen... waren er geen wolven meer. De elanden hadden vrij spel, en hun aantal nam toe. Elanden zijn grazers. Zij eten struiken en gras. Nieuwe bomen hadden geen kans meer om te groeien, de graslanden werden dor en droog. Minder bomen betekende ook minder vogels. Het aantal bevers nam af, konijnen waren er minder. Vossen en beren, ook nauwelijks meer te zien.
Er moest iets gebeuren.

En er gebeurde ook iets. In 1995 besloot men om weer wolven uit te zetten in het park. Dat ging niet zonder strijd, maar lukte gelukkig wel. Want nu is Yellowstone weer een gezond park, en is het ecosysteem weer hersteld. Wie nu het park bezoekt dat beroemd is om zijn watervallen treft een schitterende natuur aan. En kan misschien wel een wolf spotten!

Dit boek vertelt over de veertien wolven die uit Canada gehaald werden. Zij werden, voorzien van een tracker, uitgezet en vormden al snel vier roedels (=-groepen wolven met een leider). Later volgden er meer. Ze hadden het goed naar hun zin: er kwamen pups, en zo werd het evenwicht in de natuur weer hersteld.

Het elandenbestand is weer zoals het hoort te zijn en andere dieren als de beer, de vos en de lynx zijn weer terug. En de vogels natuurlijk. Bomen en struiken groeien weer en de hoeveelheid insecten is weer hersteld. Ook roofvogels en andere aaseters kunnen hun kostje weer bij elkaar scharrelen.
De eerste veertien wolven kregen een nummer, en omdat zij gevolgd werden is van vrijwel iedere wolf bekend wat er met hen gebeurd is.

Dit project valt onder landschapsherstel. Dat is iets anders dan natuurbescherming. Bij dat laatste is er sprake van een plant of dier die dreigt te verdwijnen, en men doet er alles aan om dat te voorkomen.
Maar bij landschapsherstel is het de bedoeling dat de natuur het met een beetje hulp zelf doet. Ook in Nederland kennen we zo’n project: hier werden opnieuw bizons uitgezet om er voor te zorgen dat het landschap niet overwoekerd raakt door gras.

Mocht je dus gedacht hebben dat wolven angstaanjagende gevaarlijke dieren zijn, nu je dit boek gelezen hebt, en de prachtige illustraties van Jenni Desmond hebt gezien, denk je daar vast en zeker anders over! Tenzij je een eland bent in Yellowstone Park…

Dit is een prachtig boek over een fantastisch project. Genieten van de fraaie illustraties is al een aanrader, maar daarnaast leer je veel over wolven en andere dieren.
Het enige nadeel zijn de hele kleine lettertjes.

Catherine Barr (1951) is journalist. Zij schreef al meer dan 25 non-fictieboeken voor kinderen, over de natuur, vooral met de opzet te laten zien dat het daar niet goed mee gaat.

Jenni Desmond (1984) studeerde Engels, kunstgeschiedenis én kinderboekillustratie. Met haar debuut Red Cat, Blue Cat won ze in 2013 de Cambridgeshire Picture Book Award. Bij Lemniscaat verschenen van haar hand onder meer Zoevende Zebra, Alberts boom, De ijsbeer, De olifant en het met een Vlag & Wimpel bekroonde De blauwe vinvis. Samen met Amy Hest maakte ze De nacht van de vallende ster.
https://www.jennidesmond.com/

Lees de reacties op het forum, klik HIER

...Terug