Supergroen
Helden en schurken van het voedselbos
Thijs Goverde

Aan iedereen die bij het zien van het onderwerp van dit boek denkt: ammenooitniet, zou ik een dringend advies willen geven: stap in de wondere wereld van Thijs Goverde, en geniet! Het is niet eens de opzet om te lachen: een voedselbos aanleggen is een serieuze zaak! Maar Thijs Goverde weet hoe hij kinderen aan moet spreken. Ook met een boek dat bedoeld is om er dingen van op te steken. Over bloemen, planten en aanverwante zaken.

Lang geleden zei Thijs tegen zijn ouders:‘Ik wil een bos.’
‘Als jij naar een bos wilt,’ zeiden mijn ouders,  ‘dan ga je toch lekker naar een bos? Kun je best zelf. Je bent veertig.’

Natuurlijk begrepen ze er niets van. Want wat moest Thijs nou met een eigen bos? Maar hij bedoelde niet simpelweg een verzameling bomen, hij wilde een voedselbos, waar over nagedacht is, en waar alles eetbaar is. Bomen dus alleen als je er vruchten van kon plukken. En bloemen? Natuurlijk zijn die mooi om te zien, maar als je ze niet kan eten, dan wil Thijs ze niet. En de planten die de meeste mensen onkruid noemen? Dat kunnen hele nuttige - en ja: eetbare! – planten zijn.

In 26 columnachtige stukken tekst neemt Thijs de lezer mee in zijn bos: over het ontstaan en de problemen die hij daarbij tegenkwam. Over welke planten hem tegenvielen, en welke juist het tegendeel. Over planten die je als je ze eenmaal hebt met geen mogelijkheid meer weg krijgt en over hoe dat komt. Over de bodem natuurlijk, want als je bomen en planten wil hebben is het wel handig om te weten welke eisen ze stellen aan de grond.

Als je nu nog denkt dat het saai is, echt niet! Thijs Goverde vertelt met zoveel humor – en plezier - over zijn stukje land, dat je geregeld in de lach schiet.

‘In mijn bos heb ik ook een superschurk [ …] Hij ziet er heel lieflijk en onschuldig uit, mijn superschurk. Als ik je vertel welke plant ik bedoel, dan zul je zeggen: “Wat, dié? Neeeeh, dat is echt een schátje! Met z’n leuke bloemetjes.” Laat je niet voor de gek houden. Het is echt een rotzak van jewelste, een schoft van het zuiverste water . Het is…
De boterbloem.’

De boterbloem is giftig. Ook voor bijen die zo vriendelijk zijn om het stuifmeel te verspreiden.

‘Puh,’ zegt hij (de boterbloem). ‘Ik heb die bijen nergens voor nodig. Ik hoef geen zaad te maken om me te verspreiden. Kijk maar…’
En wat zien we daar verschijnen? Een uitloper. Een lange dunne stengel die over de grond groeit, tot-ie een stukje kale aarde tegenkomt. Daar maakt hij worteltjes, blaadjes, knoppen en…tadaa!  Nieuwe boterbloem!'

Die schurk wil hij dus niet in zijn bos. Maar ja, krijg hem maar eens weg. Brandnetels bijvoorbeeld, als je die niet zou willen, kun je ze eten! Maar boterbloemen dus niet.

Dit boek is een feest om te lezen. En dan zijn er nog de mooie, ook humoristische tekeningen van Saskia Heijmans, die ook kleine tekeningetjes over de pagina’s strooit. En de plattegrond staat ook in het boek plus een register.
Het is razend knap van deze schrijver dat hij een onderwerp als dit zo brengt dat de jonge lezer die Waanzinnige-boomhutten en loserboeken helemaal niet mist!

Thijs Goverde (Nijmegen, 1971) studeerde filosofie te Nijmegen. Al vanaf 1998 schrijft hij kinderboeken, fantasievolle, spannende kinderboeken.
Het leuke is dat dit voedselbos echt bestaat en dat je er zelf kunt gaan kijken en proeven!
Zie https://eetbaarnijmegen.nl/in-nijmegen/boeren-en-telers/de-dassenhof

ISBN 9789021682983 | Hardcover | 144 pagina’s | Uitgeverij Ploegsma | april 2022
Illustraties van Saskia Heijmans | Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 14 juli 2022

Lees de reacties op het forum, klik HIER