Dit boek is het debuut van Simone van der Vlugt.
ca. 1630
Nina is 13 jaar en woont in Würzburg, Duitsland. Het is de tijd van de Inquisitie met o.a. de heksenjachten en rond 1630 is deze op haar hoogtepunt. Iedereen is achterdochtig en bij de geringste aanleiding wordt iemand voor heks aangezien en verbrand. Zo sterven er veel onschuldige vrouwen én kinderen. Nina's moeder wist veel van kruiden en had voorspellende visioenen maar werd daardoor ook voor heks aangezien en kwam zodoende ook op de brandstapel terecht. Het enige wat Nina nog van haar moeder heeft is een zilveren amulet met een kruid erin gegraveerd.
Ze woont bij haar oom en tante maar Nina heeft ook visioenen en vergeet vaak dat ze deze beter niet kan vertellen. Als mensen haar ook beginnen te beschuldigen van hekserij zorgen haar oom en tante dat Nina kan ontsnappen uit Würzburg. Ze hebben contact opgenomen met een weduwnaar en het is de bedoeling dat Nina met hem gaat trouwen. Eenmaal onderweg besluit Nina dat ze dit niet wil en vlucht naar Coburg waar ze werk als serveerster vindt in een herberg bij een vriendelijke waard. Maar de weduwnaar heeft Nina weten op te sporen en Nina moet weer vluchten.
Onderweg wordt ze bijna verkracht, daarom steelt ze jongenskleding en noemt zichzelf voortaan Hans. Tijdens haar zwerftocht ontmoet ze Max, die ze al eens in een visioen heeft gezien. Max is knorrig tegen haar maar Nina weet dat ze met hem meemoet. Langzamerhand worden ze vrienden en Max leert haar veel over de geneeskrachtige werking van kruiden en te onderscheiden wat je wel en niet rechtstreeks uit de natuur kan eten. Nina vertelt Max haar verhaal én dat ze een meisje is.
Max neemt haar mee naar vrienden waar ze druiven gaan plukken. Nina voelt zich daar onmiddellijk thuis en wil graag blijven maar krijgt een beangstigend visioen waardoor ze weet dat ze verder moet.
Ze gaan op weg naar en klooster in Ettal waar Max vaak de winter doorbrengt, maar de winter valt vroeg in en Max wordt onderweg heel erg ziek...
Mooi verhaal, je leest het in een ruk uit. Het geeft een mooi tijdsbeeld maar vooral laat het de waanzin van de Inquisitie zien. Als een vrouw een kan melk in haar handen had gehad en de melk was de volgende dag zuur dan was de vrouw een heks en werd ze het water in gegooid, bleeft ze drijven dan was het een heks en werd ze verbrand, bleef ze niet drijven dan was het geen heks maar ze verdronk, dus dood ging ze toch wel. Vooral vrouwen en kinderen werden snel van hekserij verdacht omdat zij simpeler van geest waren dan mannen!
De amulet zelf speelt eigenlijk nauwelijks een rol in het verhaal.
ISBN 9060699556 Gebonden Verschenen: juni 1995 Uitgeverij Lemniscaat
Vanaf 13 jaar
© Dettie, augustus 2005
Lees de reacties op het forum, klik hier!