De tijdeters
Illustraties: Carolien Westermann
Tekst: Rob Geukens

'Wat gaat de tijd toch snel' er is niemand die dit af en toe niet denkt.
Je hebt het zo druk dat, voordat je het weet, de dag, de maand, het jaar alweer om is.
En dat is precies waar dit boek over gaat.

Het verhaal begint bij de twee reuzen, Stien en Stan, die bovenop de berg wonen. Ze zijn gelukkig, leven bij de dag, genieten van elkaar en hun omgeving. De dagen verstrijken in een rustig tempo, wat gedaan moet worden, wordt gedaan en verder genieten ze van hun mooie uitzicht, de groene vallei, of de prachtige zonsopgang of zonsondergang. Het leven is goed.

Maar zoals het in verhalen gaat, op een dag zien ze een sliertje rook uit de vallei komen. Het is vooral Stien die er moeite mee heeft, even later zien ze ook kale plekken in het groen ontstaan. Er zijn mensen in 'hun' vallei komen wonen. Alles voelt daardoor net een beetje anders, terwijl op de berg zelf niets veranderd is.
Op een dag komt een van de mensen de berg op. Stan en Stien schrikken maar verwelkomen het kind liefdevol en heel gastvrij.

Het gekke is dat na dat bezoek, kleine dingetjes veranderen, Stien heeft ineens een witte haar, de schep waarmee al jaren gespit wordt, is ineens verroest.
Ook Stan verandert en ineens heeft hij rimpeltjes rond zijn ogen. Wat is er aan de hand? Er komt een soort onrust in het eerder zo heerlijke, rustige, gezellige leven van Stein en Stan.
Ook verlangen ze naar de jongen die hen een bezoek bracht. Hij was hun vriend, toch?

Om die reden besluit Stan naar de vallei te gaan. Hij wil de jongen terugzien. Hij zal gauw terugkeren want Stien kan niet zonder Stan en omgekeerd.
Eenmaal in de vallei aangekomen kijkt Stan zijn ogen uit. Waarom lopen die mensen zo hard? Waar moeten ze naartoe? Waarom staan ze haast nooit stil? En wat zijn dat voor grijze figuurtjes die tussen de mensen door flitsen?

Met dit verhaal kun je diverse kanten op. Zijn de reuzen echt zo oud, terwijl ze er nog zo jong uitzien? Is het zo dat het zo lijkt omdat hun tijd langer duurt omdat ze van alles kunnen genieten en letterlijk de tijd voor dingen nemen. Zijn de mensen in de vallei echt zo snel oud? Of lijkt het zo omdat ze veel tijd niet bewust meekrijgen, ze moeten door, ze staan nooit stil bij het moment? Zijn de reuzen echt reuzen en de mensen kabouters of zit het anders?
Het spelen met de tijd is niet in een betweterig verhaal gestoken maar wordt erg liefdevol en warm getoond.
Wat achterblijft is een besef dat het ook anders kan.
Het boek is duidelijk nog niet zomaar uit als je het dichtslaat.

ISBN 9789044848847 | Hardcover | 92 pagina's | Clavis | 30 januari 2023
Met mooie dromerige zwart-wit illustraties | Leeftijd: 10+

© Dettie, 9 november 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER