Vlo en Stiekel
illustraties: Linde Faas
tekst: Pieter Koolwijk

‘Kruip niet steeds in een hoekje als een gewond diertje! Toen Arjan stukjes van jou had gepikt, vocht je terug. Maar als iemand je Vlo noemt, reageer je alsof je met een stok geslagen wordt.’
‘Terugvechten?’
Floris keek haar vol ongeloof aan. ‘Tegen de hele klas. Dat kan toch niet?’
‘Gebruik je fantasie! Doe een gek dansje! Verzin iets.’ Stiekel zuchtte en schudde haar hoofd.
’Ik heb geen zin meer in jouw gemopper. Ik krijg er een raar gevoel van in mijn buik. Doeg, Floris’

Vlo en Stiekel, wie? Wat? Nee, hoor het zijn geen vreemde wezens, geen bijzondere dieren, het zijn twee kinderen. Een beetje bijzonder, dat wel.
Vlo is de bijnaam van Floris, en wat heeft hij daar een hekel aan! Er zit een heel vervelende jongen in zijn klas, Arjan, een zittenblijver, die groter is en gevolgd wordt door twee meelopers. Floris kan er in zijn eentje niet tegenop, hij is nogal klein uitgevallen en iedere ochtend als hij naar school loopt is hij bang. Wat zullen ze nu weer met hem uithalen? Hij is zelfs al met een ketting aan een lantaarnpaal vastgezet!
De juf denkt dat hij zich iedere dag verslaapt, en zegt wel dat ze contact met zijn ouders op zal nemen, maar dat doet ze niet. Vreemd wel, want als verderop in het verhaal Arjan eens een keer niet komt, wacht ze niet eens af of hij zich misschien ook verslapen heeft, maar laat ze meteen diens moeder bellen.
Floris’ leven verandert als op een dag een nieuw meisje op school komt. Ze is nog kleiner dan hij, maar het is een erg mondig kind. Pien heet ze, maar ze stelt zich zelf voor met de bijnaam die ze heeft, Stiekel dus, omdat ze stekelig haar heeft. Als Arjan klierige opmerkingen maakt heeft ze een weerwoord, en daar schrikt Arjan zelfs van! Dit meisje staat haar mannetje wel! En gelukkig voor Floris worden zij meteen vrienden en zal ze hem helpen. Wat nu heel vervelend is, is dat de moeder van Arjan een voodoomoeder is…

Ik heb een beetje een dubbel gevoel over dit verhaal. Het is leuk, vol humor, en leert kinderen hoe ze kunnen omgaan met pestkoppen. Allemaal prima. Een kleine vader, die voor tuinkabouter speelt? Vooruit. Leuk gevonden.
Ik vind de wending met ineens die voodoomoeder te veel van het goede. Ze valt een beetje uit de lucht, en er wordt verder weinig mee gedaan. Misschien komt dat in een volgende deel goed, dat weet ik niet. Maar...dit is gezeur van een volwassen lezer. Kinderen vinden het vast leuk.
En de tekeningen zijn een compliment waard! Prachtig zijn ze. Die dubbele-pagina-afbeelding bijvoorbeeld is een verhaal op zich! Heel mooi!  Hadden er nog wel meer van in mogen staan!

ISBN 9789047704324 |Hardcover |127 pagina's | Lemniscaat |februari 2012
Leeftijd vanaf 8 jaar

© Marjo, 17 maart 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER