De vleugeltjes van Mauro
illustraties: Laurence de Kemmeter
tekst: Natalie Quintart

Op de tekeningen kan je al zien: de vogeltjes gebruiken hun vleugels zoals wij onze handen gebruiken.
Wij vliegen niet met onze handen, en vogels hadden niet door dat vliegen bij hen wél tot de mogelijkheden behoorde. ‘Vogels zijn veel te zwaar,’ zegt de papa van Mauro.
Mauro komt daar op een ietwat vervelende manier achter. Hij verliest een wedstrijd hardlopen van de haas en de vlinder. De vlinder lacht hem uit: ‘Kon je maar vliegen hè, dan ging het stukken sneller!’
Mauro zou er zich wel bij neer willen leggen, maar het zou just zo goed uitkomen als hij wél zou kunnen vliegen! Zijn  zusje Maartje is namelijk ziekelijk, en de dokter adviseert om met haar naar zee te gaan. Tja... maar dat is veel te ver weg.
Misschien weet de oude vogel raad?  Over die vogel vertelt oma vaak verhalen, hij zou oud en wijs zijn, en alle geheimen kennen! Stel nou dat hij echt bestaat! Dan kan hij vast wel helpen.
Mauro gaat op pad, met zijn vriend de vlinder. De berg waar hij heen wil is wel erg ver. Maar gelukkig willen andere dieren hem wel helpen.
Zal hij de oude vogel vinden? En zou die hem dan kunnen helpen?
Of heeft de vlinder gelijk en is het maar een verzinsel van oma?

Mauro is een klein vogeltje dat slimmer blijkt dan de andere vogels. Hij heeft doorzettingsvermogen, is moedig en heeft veel voor zijn lieve zusje over. Daar wordt hij netjes voor beloond, zo vertelt Natalie Quintart kinderen het verhaal.
Het is een wijze les: het loont om anders te zijn dan de anderen. Het is de moeite waard om ergens voor te gaan, en je niet tegen te laten houden door anderen die vinden dat je te veel risico’s neemt.
De meeste prentenboeken hebben wel een of ander lesje in zich, maar het hoeft er niet duimendik boven op te liggen. Dat is dan ook niet het geval. Je kan het lezen cq vertellen als een leuk verhaaltje over een slimme mus.

Misschien heeft de uitvoering wél een bedoeling: het is bepaald geen lief, zoetig boek geworden. De tekeningen komen ‘hard’ over qua uitvoering. De oppervlakken worden opgevuld met behulp van een veegtechniek als bij aquareltekeningen, maar waar aquarel vaak met pasteltinten gedaan wordt, zijn hier harde kleuren gebruikt. De oude wijze (ijs-)vogel bijvoorbeeld ziet er streng en ongenaakbaar uit.  
Er is veel aandacht besteed aan details op de tekeningen, waardoor je er een heel verhaal van kan maken. De afbeeldingen zelf zijn niet levensecht, maar wel duidelijk herkenbaar als wat ze moeten voorstellen. Is het mooi? Tja, kwestie van smaak denk ik.
Ik vind de vlindertjes met hun lieve gezichtjes wel erg leuk!

ISBN  9789044821696 |Hardcover |32 pagina's |Uitgeverij Clavis | februari 2014
Leeftijd vanaf 5 jaar

© Marjo, 13 maart 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER