Jij bent alle liefde
Illustraties: Gitte Vancoillie
Tekst: Meneer Zee

Het begint met een eenzaam meisje.
Nee, het begint met tekeningen, zwart witte sombere tekeningen met slechts een vleugje kleur als later het meisje er op te zien is. Maar eerst laten de tekeningen een niet zo’n fijn beeld van de wereld zien: het zijn haast psychedelische tekeningen van misschien wel het einde der tijden.

Dit boek bestaat vooral uit tekeningen, maar er is ook tekst:

‘De mensen zaten binnen. In hun binnenste binnen. Ramen en deuren dicht. In blokken, op elkaar gestapeld. Ze werkten, ze aten en ze sliepen. En deden nog andere dingen die je het liefst doet met de deuren dicht. Buiten was het koud. En stil. Wit van de sneeuw.’

En binnen, hoog in een appartementencomplex, zit een meisje. Zij hoopt nog. Op aandacht en liefde van in de eerste plaats haar ouders. Tevergeefs. Ze kan niets anders doen dan wat ze altijd doet: papieren vogeltjes vouwen en die uit het raam – met tralies ervoor – gooien.