Dulak - Jeugd - Leestafel

...Terug

Een tijger in de trein
Illustraties: Rebecca Cobb
Tekst: Mariesa Dulak

‘Een tijger die een hoed droeg
En een stripboek bij zich had.
Hij gromde: ‘Goeiemorgen.’
‘Papa!’ riep ik, ‘zie je dat?

Papa reageert nauwelijks. Hij ziet de tijger ook niet eens!
En dan stappen er krokodillen in. Die duidelijk op weg zijn naar het strand: ze hebben emmertjes en schepjes bij zich.
Nijlpaarden stappen in, die de jongen een snoepje aanbieden.

En de trein rijdt door. En papa ziet niets.
Maar de jongen beleeft grootse avonturen: er komen nog veel meer passagiers: varkens, hondjes, een muis…
En met al die reizigers is het niet bepaald stil!
De tijger gromt, het varken niest.
En papa? Die reageert niet…

Totdat er iets gebeurt waardoor hij wèl moet reageren!
Wat zou er gebeurd zijn?

Heerlijk fantasieverhaal, over een vader en zoon die samen die trein in stappen. Maar eenmaal op reis heeft papa geen oog meer voor zijn zoon.
Dat is dus het thema van dit boek: let eens wat meer op degene die bij je is! Vooral ouders natuurlijk!
Kinderen aan wie dit voorgelezen wordt, hebben er misschien ook wel last van: dat hun ouders meer met andere dingen bezig zijn dan met hen!
Herkenbaar dus!

Met de illustraties kun je meer van het verhaal ‘lezen’.
Dan begrijp je precies wat er nu eigenlijk gebeurt in de trein! De ‘ontknoping’ is erg leuk!
De teksten zijn kort, en op rijm. Met al die geluiden kun je als voorlezer lekker creatief zijn.

'Knorknor!
Kedenk kepleng!
De trommel rolde om…
De tijger keek geërgerd op
en gaf een luide… Gggrrrrom’

Een tijger in de trein
Illustraties Rebecca Cobb
Tekst: Mariesa Dulak

Al meer dan zes jaar woon ik in Schoorl, vlakbij de klimduin. Voor kinderen is het een feest om daar te spelen, naar boven lopen en met heel grote stappen naar beneden rennen, of kopjeduikelen of glijden. Alles kan. Met stralende ogen lopen ze dan naar papa of mama en roepen "Zag je dat mama, ik ging heel hard! Zag je dat papa, ik gleed helemaal van boven naar beneden!"
Maar papa en mama hebben niets gezien, de berichtjes op hun telefoon waren veel belangrijker... en dat is waar dit humoristische boek ook over gaat.

Het jongetje uit het boek maakt namelijk hetzelfde mee, en dat terwijl hij allemaal ongelooflijke dingen ziet gebeuren!

We stapten in de trein.
Ik ging met papa naar zee.
Toen reed er - je gelooft het nooit -
een tijger met ons mee!

Het was een geweldig grote tijger met een mooie hoge hoed op. Het jongetje roept 'Papa, zie je dat?'
Maar papa ziet helemaal niets...

De treinreis worden steeds geweldiger, krokodillen met zwembanden stappen in. Nijlpaarden delen thee en taartjes uit, moeder varken met haar kleintjes gaat ook lekker naar zee. Het kan niet op, het wordt steeds gezelliger. Er gebeuren de gekste dingen. Het is compleet feest in de trein.
En papa? Papa ziet nog steeds niets! Die zit nog steeds op zijn telefoon te kijken...
De tijger heeft ondertussen het gedrag van papa in de gaten en vindt zo'n 'afwezige' papa maar waardeloos, hij komt dichterbij met zijn grote kop en dan....

Het is een heerlijk, fantasievol boek met een heldere boodschap voor de volwassenen die mogelijk dit verhaal voorlezen.
Het verhaal maakt goed duidelijk dat ze héél veel missen door steeds maar te appen, te bellen en berichtjes bekijken. Doe weg dat ding en kijk om je heen! Mischien zie je wel een tijger met een hoge hoed!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

...Terug