Het dikke dinoboek
Tekst: Marianne Busser en Ron Schröder
Illustraties: ivan en ilia

Weet je hoeveel dinosauriërs er zijn geweest? (Voor zover we weten dan)
Tot op heden zijn de overblijfselen gevonden van bijna dertig soorten dino’s!
Onvoorstelbaar: de oudste heeft bijna 200 miljoen jaar geleden op aarde rondgezworven! Tweehonderd miljoen jaar! Dat kan je je niet eens voorstellen.
Ongeveer een miljoen jaar geleden waren er nog steeds dinosauriërs, waarschijnlijk weer andere.
Wat ook moeilijk te bevatten is, dat we nu toch best wel het een en ander weten over die dieren.

Vindt een knappe wetenschapper
heel veel botjes bij elkaar
brengt hij ze naar een museum
maar dan is hij nog niet klaar

Grappig weetje: soms worden de gevonden botten verkeerd in elkaar gezet! Dan ziet zo’n dier en natuurlijk heel anders uit!

Natuurlijk staan er veel teksten in rijmvorm in het boek, op de bekende manier, steeds vier regeltjes, die lekker voorlezen. Met vaak leerzame, of grappige opmerkingen.

Het gaat te ver om precies te vertellen hoe het onderzoek naar dinosauriërs in zijn werk gaat, en op deze manier is het heel begrijpelijk voor de jonge dinosauriërliefhebber. Die wil ook eigenlijk niet meer weten dan datgene wat hier verteld wordt: hoe zagen ze eruit? Wat aten ze? Waar leefden ze?
Eenvoudige vragen, met voor de wat oudere kinderen ook informatie over waar ze gevonden zijn, in welke omstandigheden ze misschien wel leefden, en wat ze aten. Dat soort dingen.

Die informatie staat niet in rijmvorm, maar in kadertjes. Het gaat zo:
Al die (bijna) dertig dino’s worden voorgesteld met vier pagina’s per dier: twee met rijmteksten, en daarna twee met informatie. Op die pagina’s kan je ook zien hoe ze er misschien uitgezien hebben. Van een enkel dier is een aanduiding voor een bepaalde kleur teruggevonden, maar vaak is er niet meer bekend dan hoe groot ze geweest moeten zijn (Dat zie je aan de botten), of ze eieren legden (meestal) of levendbarend waren. Uit gevonden poepresten en soms ook een maaginhoud kun je afleiden wat ze aten, en als je leest dat een plantetende dinosauriër 200 kilo per dag moest eten – dat kunnen ze dan weer afleiden uit een vergelijking met dieren die vandaag de dag leven) dan weet een wetenschapper ook dat ze flinke afstanden moesten afleggen.

Hoe ze gevonden werden, dat is ook nog een verhaal op zich. Als het bekend is, staat het vermeld: soms werden de botten van duizenden dino’s bij elkaar gevonden: ga dan maar puzzelen!
Dieren vonden dan hun einde bij vulkaanuitbarstingen, of in een moeras. Zo bleven ze bewaard.
Maar de superkleine dino, oculudentavis genoemd, is bewaard gebleven in hard lava dat gestold is. Hij was niet groter dan een bij! Meestal denk je aan enorme beesten, maar ze moeten er in alle soorten en maten geweest zijn. Eigenlijk net als de dierenwereld er nu uitziet, met ook allerlei soorten!

Een fossielenonderzoeker dacht
ik weet niet wat ik zie
want hij vond een kleine dino
het leek wel een kolibrie

ooit heeft dit kleine beestje
misschien een insect gepakt
maar is toen aan de harslaag
van een grote boom geplakt.

ivan en ilia hebben al vaak samengewerkt met het schrijversechtpaar. Met dit dikke dinoboek hebben ze weer goed hun best gedaan! Er is nu eenmaal niet altijd veel bekend over hoe dino’s er uit zagen, maar ze geven een aardig idee (denk ik).
Voorin staat een inhoudsopgave en achterin worden tips gegeven van leuke musea en park over dinosauriers in Nederland en België.

Marianne Busser (1958) en Ron Schröder (1958) hebben samen inmiddels bijna vierhonderd boeken gemaakt, waaronder de series De Winkeltjes en De sproeipoeper. Daarnaast hebben ze veel geschreven voor onderwijsmethoden, kindertijdschriften, en voor het televisieprogramma Sesamstraat.

ISBN 9789048860692 | Hardcover | 128 pagina's | Uitgeverij Moon |  juni 2021
Illustraties door ivan en ilia | Leeftijd vanaf 4 jaar, en niet alleen voor kleuters!

© Marjo, 11 juli  2021

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER