Het hebzuchtgas
Jan Terlouw

Natuurlijk waren de leiders en inwoners van Tradicië gewaarschuwd voor de gevolgen van de klimaatverandering. President Stefan de Wolf greep, tot grote ergernis van de rest van de regering, elke kans aan om zijn zorgen te uiten. Als er niet dringend minder olie, kolen en gas zouden worden verstookt, zou het slecht met Tradicië aflopen. Ach, de woorden van de president waren niemand ontgaan, maar er werd geen actie ondernomen. Iedereen ging gewoon op dezelfde manier door met leven.

Door het overvloedige gebruik van fossiele brandstoffen kwam steeds meer kooldioxide in de lucht. De warmte van de zon kon hierdoor de aarde steeds minder goed verlaten. Omdat de aarde steeds warmer werd, begonnen de poolkappen te smelten. Door al het smeltwater werd de zeespiegel steeds hoger. Dat kon niet lang meer goed gaan.

Hadden de mensen van Tradicië dan niet door dat de zeespiegel steeg? Werd het land soms door een simpel volkje bewoond? Niets was minder waar. De bevolking van Tradicië was allesbehalve dom. Natuurlijk zagen ze het water stijgen. Braaf vervingen ze hun gloeilampen door spaarlampen en pakten ze wat vaker de fiets. Het was echter niet genoeg. Ze hadden er veel te lang op los geleefd en nu waren rigoureuze maatregelen nodig. Pas als er heel veel minder kooldioxide in de lucht zou komen, zouden de ijskappen weer kunnen bevriezen.

Op een dag was het raak. Orkaan Diana veroorzaakte een enorme vloedgolf die regelrecht op Hovarde, de hoofdstad van Tradicië, afstevende. Julia, de achttienjarige kleindochter van de president, was net aan haar eindexamen begonnen toen het water door de straten van de stad spoelde. Het stond al snel kniehoog en bleef maar stijgen. Er brak paniek uit en mensen vertrapten elkaar. Het water was gekomen en, ondanks alle waarschuwingen, was niemand erop voorbereid geweest. Julia overleefde de ramp maar dat gold beslist niet voor iedereen.

Een jaar later is Julia het voorval nog altijd niet vergeten. Grote delen van Tradicië zijn verloren gegaan maar verder is er weinig veranderd. Iedereen geeft elkaar de schuld van de ramp, waardoor niemand actie onderneemt. Door de ramp is Julia’s studie letterlijk in het water gevallen. Daar heeft de regering iets op bedacht. Eindexamenleerlingen kunnen hun diploma alsnog halen door een drie maanden durende stage succesvol af te ronden.

Julia gaat stagelopen bij het bedrijf Solide dat is gespecialiseerd in het winnen van olie, gas en kolen. Julia is verbaasd. Waarom heeft het bedrijf zich niet op andere vormen van energiewinning gericht? Dan ontdekt ze de schokkende waarheid. De directeur van Solide, meneer Bovenwoning, is verslaafd aan hebzuchtgas. Het gas wordt door stenen uitgewasemd en iedereen die het inademt, wordt steeds hebzuchtiger.

IJle lucht bevat een hogere concentratie hebzuchtgas. Directeuren die bovenin hoge kantoorgebouwen vertoeven, ademen enorme hoeveelheden in. Omdat ze zo hopeloos verslaafd zijn, doet alleen geld er nog toe. Julia beseft dat ze het milieu zullen blijven verpesten en verzint een briljant plan om ze af te laten kicken. Daarbij heeft ze de hulp van de kinderen van de directeuren nodig. Gelukkig beseffen ook zij dat hun toekomst op het spel staat. Wat volgt is een enorm leuk verhaal. Een sprookje voor alle leeftijden.

Voormalig fysicus en politicus Jan Terlouw schrijft al jaren (jeugd)boeken. Bekende boeken zijn bijvoorbeeld Oorlogswinter, Koning der Katoren en Briefgeheim. Zelfs was ik als kind helemaal weg van het boek Pjotr. Ik heb het keer op keer herlezen. Het zal je niet ontgaan zijn wat het onderwerp in Het hebzuchtgas is: het broeikaseffect. Het land Tradicië bestaat niet echt maar het lijkt verdacht veel op Nederland. Het onderwerp is serieus maar gelukkig heeft Jan Terlouw er geen zwaar verhaal van gemaakt. Ook met de nodige luchtigheid en een vleugje romantiek komt de boodschap goed over.

Op 30 november 2016 hield Jan Terlouw, 85 jaar oud, in De Wereld Draait Door een indrukwekkend een aangrijpend pleidooi over de veranderingen in de maatschappij die hij tijdens zijn leven heeft waargenomen. Hij heeft gemerkt dat het vertrouwen in elkaar is verdwenen. Ook uitte hij zijn zorgen over het milieu. De mensheid is tegenwoordig tot vrijwel alles in staat. Waarom richten we ons dan niet op milieuvriendelijke energiebronnen? Waarom gaan we dan toch maar door met al die milieuverwoestende olie, gas en kolen? Ik weet inmiddels het antwoord op deze vragen. Ook al lijkt hebzuchtgas een verzinsel, het bedrijfsleven is er hopeloos aan verslaafd. En zelf hebben we er ook iets te veel van ingeademd!

Het is tijd om af te kicken! Voor onszelf maar vooral voor de toekomstige generaties. Het hebzuchtgas zou op elke school én in elk kantoor verplicht gelezen moeten worden. En geloof me, dat is beslist geen straf!

ISBN 9789462970441 | hardcover | 222 pagina's | Uitgeverij De Kring | november 2016

© Annemarie, 16 december 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER