De vreselijke belevenissen van Barnaby Brocket
John Boyne

De familie Brocket is zo'n beetje het normaalse gezin van Kirribilli, Noord Sydney, Nieuw-Zuid-Wales, zo niet van heel Australië. Het frappante is dat Alistair en Eleanor Brocket daar ook trots op zijn, ze willen niets liever dan het normaalste gezin van het zuidelijk halfrond zijn.  Hun twee kinderen Henry en Melanie zijn ook het toonbeeld van gewoonheid. Ze zijn welgemanierd, rustig en verder heel erg gewoon... Eleanor verheugt zich dan ook op kind nummer drie. Maar als hun zoon Barnaby geboren is, is ook het gewone leventje voorbij. Er is namelijk iets heel vreemds met Barnaby aan de hand. Iets heel ongewoons... Barnaby zweeft!
Melanie en Henry krijgen de opdracht vooral geen aandacht te besteden aan het gedrag van hun broertje, dat moedigt hem alleen maar aan.
Er worden, heel ongewoon, matrassen tegen het plafond gespijkerd. Moeder Eleanor is ontzet, het is belachelijk, het is niet normaal. Maar volgens vader Alistair krijgt hij vast wel eens genoeg van dat zweverige gedoe.

Helaas voor vader Alistair krijgt hij ongelijk, na vier jaar zweeft Barnaby nog steeds. Eleanor en Alistair bezoeken dan een paar artsen maar die doen weinig, hij zal er wel overheen groeien. Maar ook dat gebeurt niet. Eleanor en Alistair vinden het vreselijk dat Barnaby zweeft, het valt zo op! Ze eisen dat hij stopt met zweven, het is zo heel erg níet gewoon! Maar arme Barnaby kan er niets aan doen, hij is nu eenmaal zo geboren. Vader en moeder bedenken een plan, want dit kan zo niet langer, en zo gebeurt het dat de inmiddels achtjarige jongen door zijn moeder losgelaten wordt, de lucht in! 'Het spijt me, maar het is beter zo' zegt zijn moeder...

En daar zweeft hij dan door de lucht, verdrietig, eenzaam en verlaten, hij gaat steeds hoger en hoger, waar moet hij heen, wat moet hij doen? Hij blijft maar stijgen en dan hoort hij een stem... en nog een stem... Ze komen van twee vrouwen in een luchtballon! Eigenlijk hebben ze een hekel aan jongetjes en mannen. Maar als ze Barnaby's verhaal hebben gehoord mag hij met ze meereizen naar hun huis, bij een koffieplantage in... Brazilië.
En zo begint het nieuwe leven van de goedhartige, trouwe Barnaby, die zijn ouders niets verwijt, maar ze juist lieve kaartjes stuurt zodat ze niet ongerust hoeven te zijn. Barnaby wil niets liever dan naar huis, ondanks wat zijn ouders gedaan hebben. Onderweg naar huis reist Barnaby de halve wereld over en ontmoet hij allerlei ongewone heel bijzondere mensen die hem meestal accepteren zoals hij is, de uitzondering daargelaten. Toch wil hij nog steeds terug naar Sydney, volgens hem de mooiste stad van de wereld. Hij mist zijn hond, Captain W.E. Johns genaamd, die verdrietig rondloopt zo zonder zijn baasje. Hij mist zijn broer en zus, die hem ook vreselijk missen. Maar wat willen zijn ouders? Willen zij hem wel terug?

Het zijn vooral de taalgrapjes en de absurde situaties waarin Barnaby terecht komt die dit mooie, ontroerende verhaal toch luchtig houden. Het is erg fantasievol en op een enkele situatie na zelfs geloofwaardig, ondanks het gezweef.
Barnaby leert veel van alles wat hij meemaakt en wat hij vooral leert is dat ongewoon zijn helemaal niet erg is. Het is zelfs veel leuker en veel minder saai dan altijd maar gewoon doen en gewoon zijn! De afloop is erg verrassend en helemáál niet gewoon... 
Het is zo'n boek waar je niet teveel over moet vertellen, het is een boek dat je gewoon moet lezen!

ISBN 9789022564547 Gebonden met (mooie) stofomslag, 234 pagina's, Boekerij april 2013
Met illustraties in grijstinten van Oliver Jeffers Vertaald door Elinor Fuchs Leeftijd 10+

© Dettie, 29 april 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER!