Holderdebolder naar Bolderhof
illustraties Hiky Helmantel
tekst: Ingrid Vandekerckhove

‘En hoe zeg je onnozelaar’?  vroeg ik. Mijn humeur was nog steeds zo zuur als azijn.
Felix dacht na. ‘Die weet ik,’ zei hij vrolijk. ‘Onnozelaar in het Frans is eimbeesiel.’

Felix heeft zijn vriendinnetje Lotte overgehaald om samen met hem op taalkamp te gaan om Frans te leren. Ze zullen slapen in een kasteel, en het ontbijt daar is superfantastisch! En de leraren zijn megacool, dus Lotte is enthousiast.
Maar dan nadert de paasvakantie, en dan vertelt Felix dat het eigenlijk helemaal niet waar is. Het kamp is in een saai grijs schoolgebouw, en het eten, nou ja, dat was de vorige keer superslecht. Lotte is een beetje boos, want ze heeft zich wel aangemeld! Maar Felix is niet voor een gat te vangen, hij bedenkt een plannetje om toch een leuke vakantie te hebben. Dan moet Lotte wel een beetje jokken.

De dag van vertrek breekt aan. Met de bus naar een dorp in de Ardennen, vlak bij La Roche, dat is belangrijk voor het verhaal. Het toeval helpt hen een beetje, maar het is vooral het improvisatievermogen van Felix en Lotte dat er voor zorgt dat ze een geweldig avontuur beleven!

Ingrid Vandekerckhove heeft een heerlijke fantasie! Ook in haar vierde boek zijn de hoofdpersonen niet superbraaf. Maar dat kan ook niet, brave kinderen beleven geen avonturen. En deze twee kinderen maken heel wat mee, ze komen in aanraking met akelige boeven, een lieve hond – die ‘Bootee’ heet - en gelukkig ook mensen die begrip hebben voor kinderen die een beetje naast de gebaande wegen leven.

De titel van dit boek is gebaseerd op het boek van Astrid Lindgren ‘De kinderen van Bolderburen’. Leuke promotie van een klassiek kinderboek!

‘Ons nieuwe huis deed me denken aan een boek dat ik vroeger had gelezen. Over de kinderen van Bolderburen. Die woonden in dit soort knusse huizen, ze waren alleen wat groter. De kinderen mochten er naar hartelust spelen, klommen in bomen en op de daken, aten de heerlijkste krentenbollen en dronken priklimonade. Ik wilde altijd al in Bolderburen wonen. En nu leek het alsof ik er echt was.’

Er zit nog meer leerzaams in, en de manier waarop dat gebracht wordt is reuzeleuk. De kinderen gaan op een taalkamp om Frans te leren: het verhaal zit dan ook vol Franse woorden, op enigszins fonetische wijze geschreven!

‘We moeten Frans spreken,’ zei hij tussen zijn tanden. ‘merde!’
‘Wat?’
‘Merde!’
‘Wat wil dat nu weer zeggen?’
‘Au fraunsè, mèzzamie!’ riep Patty opnieuw.
Ik rechtte mijn rug. ‘Merde!’ zei ik luid.

Achterin het boek staat een woordenlijst waar de juiste spelling en de letterlijke betekenis zijn op te zoeken. Maar of je er nu wat van leert of niet, het is een reuzeleuk verhaal! Graag meer van dit soort boeken – en niet alleen voor kinderen!

Ingrid Vandekerckhove (1969, Gent) studeerde Germaanse filologie aan de KU Leuven, en schrijft, vertaalt en droomt van leuke boeken. Gelukkig voor ons schrijft ze die ook op!

ISBN 9789044835410 | hardcover | 344 pagina's | Uitgeverij Clavis | juni 2019
Illustraties van Hiky Helmantel | Leeftijd vanaf 9 jaar

© Marjo, 1 augustus 2019

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER