Takkenhoofd
Inge Besaris

Als Sofie net als andere jaren in het kermisseizoen – van april tot november - gaat logeren bij Opa, is ze een beetje boos. Ze sjouwt zich rot met haar koffer, waarom heeft hij haar niet opgehaald? Dat doet hij anders toch ook?
Haar boosheid slaat al snel om in bezorgdheid, want er is duidelijk iets aan de hand: de keuken staat vol vuilniszakken en er is al weken niet afgewassen! En dat terwijl Opa dat eigenlijk iedere avond doet.
En waar is Opa eigenlijk?

‘Daar zit hij, in zijn luie stoel. Zijn hoofd is een beetje scheefgezakt en zijn mond hangt open…
‘Opa?!’
‘Wa…wie is daar?!’  schrikt Opa. Whisky springt op zijn schoot en likt de rimpelige handen. Sofie ademt opgelucht uit.’

Maar die opluchting is van korte duur. Opa is er dan nog wel, maar er zijn duidelijk problemen.
Opa vergeet dingen. Hij loopt bijvoorbeeld gewoon in zijn pyjama naar het dorp!
Hij was dus ook vergeten dat Sofie tijdens het kermisseizoen bij hem zou komen logeren.
Opa vraagt haar dringend om het niet tegen haar ouders te vertellen. Hij is namelijk bang dat hij naar een bejaardenhuis moet. In het dorp staat zo’n huis. Huize Avondrood. Huize Bijna-dood, noemt Opa het. Geen haar op zijn hoofd dat er ook maar een seconde over denkt daar te gaan wonen!

Sofie belooft het. Want zij wil immers ook daar bij Opa blijven! Het is altijd zo gezellig in zijn huisje in het bos.
Maar of dat nu het beste is voor Opa?
De directrice van het verzorgingshuis denkt er in ieder geval anders over.

Overdag, als Sofie op school zit, kan ze de problemen even vergeten, tot het steeds erger wordt.
Dan is ze reuze  blij dat ze nieuwe vrienden heeft gemaakt. Er is namelijk een nieuw gezin in het dorp komen wonen, en dat zijn hele fijne mensen. Maar ja, zij kunnen Opa eigenlijk ook niet echt helpen.
Je voelt het op je klompen aan: dit gaat helemaal fout!

Het verhaal zit boordevol humor, maar tegelijk is de problematiek voor de lezer duidelijk.
Het is een integere vertelling over een probleem waar we ooit allemaal mee te maken krijgen.
De kans is groot dat de doelgroep, kinderen van tien jaar en ouder, het gedrag van Opa herkennen.
Daarnaast vertelt Besaris over het leven van een kermiskind, en stipt ze ook even aan hoe vluchtelingen proberen een nieuw bestaan op te bouwen.

Inge Besaris is schrijver en theatermaker. Onder de naam Theater Snater maakt ze met haar partner sinds 1984 voorstellingen voor kinderen in de basisschoolleeftijd. Ze schreef onder andere voorleesverhalen voor Sesamstraat en in 2021 debuteerde ze bij Lemniscaat met Ridder Tim.

Irina Filcer heeft straattheater gemaakt.
Sinds 2004 is ze aan het werk als freelance illustrator en grafisch ontwerper.

ISBN 9789047714965 | Hardcover | 160 pagina's | Lemniscaat | juni 2023
Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 14 juli 2023

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER