Mevrouw Wit Konijn
Gilles Bachelet

Wie is er niet opgegroeid met het verhaal van Alice in Wonderland. Het grappige is dat ik me Alice zelf nauwelijks kan herinneren, ik vond haar ook nooit zo leuk, maar wel het eeuwig rondrennende konijn dat nergens tijd voor had. Nog grappiger is dat er nu een boek geschreven is over mevrouw wit konijn en wel door haar zelf. We mogen meelezen in haar dagboek en zo komen we een heleboel te weten over haar én haar altijd in tijdnood verkerende man. Wie is hij eigenlijk en waarom heeft hij altijd zo'n haast?

Mevrouw wit konijn vertrouwt haar dagboek al haar zorgen en zorgjes toe want zoals bij konijnen vaak het geval is, hebben meneer en mevrouw wit konijn een flink aantal kinderen en natuurlijk leveren die allemaal hun eigen problemen op. Neem nou de oudste die na allerlei andere gedroomde carrières nu weer in haar hoofd heeft dat ze topmodel wil worden en slank moet blijven... Ze wil daardoor nauwelijks iets eten dus verzint haar moeder 100 verleidelijke wortelrecepten, die ook allemaal schitterend uitgebeeld worden, om haar tenminste iets te laten eten, niet dat het helpt, maar toch...
Gelukkig vermaakt de tweeling zich wel. De rest van de kinderen hebben zo ook hun dingetjes maar de jongste is een grote ramp, die krijst de hele dag, 'net haar vader' verzucht mevrouw konijn.
Tot overmaat van ramp is er ook nog zo'n raar meisje in huis waar ze tureluurs van wordt, dan is ze groot, dan klein en, schrijft ze, er komt steeds zo'n vreemde, vervelende rotkat in huis die ook nog eens doorzichtig is. Volgens haar man hoort dat zo, omdat hij een Cheshire kat is...
En dan zijn we bij het punt aangekomen waar we zijn willen... haar man. Meneer wit konijn. Is hij aardig? Is hij gezellig? Een leuke vader? Of een chagrijnige mopperkont waar niets goed bij is? En, vanwaar die eeuwige haast?
Het staat allemaal in haar dagboek te lezen.

Het idee om mevrouw wit konijn aan het woord te laten is natuurlijk al geweldig maar de uitvoering is minstens zo leuk. De grote afbeeldingen bij het verhaal zitten vol humor. Alleen om de cover moet je al lachen. Daarop zie je een enorm chagrijnige mevrouw konijn met schortje voor en baby onder haar arm een vitrinekastje vol horloges afstoffen. Echt vrolijk is ze overigens op geen enkele afbeelding, het is een flink geploeter voor haar met al dat grut, maar wel heel grappig weergegeven geploeter. Vooral de afbeeldingen van de 100 wortelgerechten verdienen de aandacht, hoe verzin je het bij elkaar! Maar ook op de afbeeldingen van de schoolklas raak je niet uitgekeken. Verder moest ik vreselijk lachen om het wasgoed van mevrouw duizendpoot en het hondje van meneer kaart, maar ook de doorzichtige kat is geweldig om te zien. Wat een enorme fantasie heeft Gilles Bachelet. Maar het allerleukste zijn toch wel de afbeeldingen van mevrouw konijn zelf die de aandacht van haar man probeert te trekken, ik heb hardop zitten schateren...

Kortom, een boek vol verrassende, hilarische invallen en geweldige illustraties dat niet alleen door kinderen gewaardeerd zal worden, volwassenen genieten net zo hard mee!

ISBN 9789059085190 Hardcover 32 pagina's Davidsfonds februari 2014
Afmeting 23,5 x 32,5 cm Vertaald door Edward van de Vendel  Vanaf ca. 6 jaar

© Dettie, 16  februari 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER