Blinde woede
Dirk Bracke & Herman van Campenhout

Het verhaal begint met een proloog. We kennen zodoende de afloop van het verhaal al: op school schiet een meisje gericht op enkele slachtoffers. Waarom doet ze dat?
We gaan een half jaar terug, en maken kennis met een aantal zestienjarigen. Lena en haar vriendin Joyce zijn de belangrijkste meisjes. Bij de jongens zijn dat Nicolas en Fred.

Lena doet een vreselijke ontdekking: ze heeft een aangeboren oogziekte, en zal binnen niet al te lange tijd blind zijn. Ze ziet al erg slecht. Als de ellende begint komt Nicolas op school. Hij is een bedrieger. Zijn klasgenoten weten niet dat hij van een andere school weggestuurd is wegens diefstal. Zij zien alleen een toffe gozer, wereldwijs, altijd geld op zak, en een succes bij de meisjes. Nicolas steelt nog steeds, al is hij wel bereid om op een andere manier zijn geld te verdienen: hij maakt muziek op straat. Als hij ontdekt dat Fred dat ook doet, weet hij hem al snel te strikken. Maar het levert niet veel op.
Als hij ontdekt dat Lena prachtig kan zingen, weet hij: dat is de oplossing, en hij werkt zich in een goed blaadje bij het meisje. Zij denkt dat hij verliefd is, en valt zelf voor hem. En ze wil de jongens best helpen met geld verdienen op straat. Zij zal zingen.

En dan wordt zij ontdekt: een zangmanager wil verder met haar. Alleen met haar, niet met de jongens. Ze doet haar best om hen er toch bij te betrekken maar op het moment dat ze verneemt dat Nicolas haar bedriegt is het over met de liefde. Wat ze niet beseft is dat die jongen echt compleet niet deugt en alleen maar dollartekens voor zich ziet. Lena is een naïef meisje, ze trapt er dus weer in als dan Fred zijn kans schoon ziet en haar probeert te versieren.
Dan vindt het festival van Pukkelpop plaats. Lena laat zich overhalen toch te gaan ondanks haar handicap. Fred zal haar immers helpen? Natuurlijk konden ze niet voorzien dat er een ramp zou gebeuren, en dat het zover zou komen dat ze naar een pistool zou grijpen.

Het in de proloog verklappen van de afloop, is een keuze die je maakt om te voorkomen dat het een boek soort thriller gaat worden. Het moet de bedoeling zijn om uit te leggen hoe het meisje tot deze daad komt. Het is immers iets wat wel eens gebeurd is in de werkelijkheid. Hoe komt een jongere er toe? Dus verwacht de lezer dan een soort uitleg, een verantwoording. Natuurlijk kan er nooit een rechtvaardiging zijn. Zoiets doen is gewoon hartstikke fout. Punt. Kunnen we begrip krijgen voor het meisje door het verhaal?

Daar komt het mankement van het boek aan het licht: het zou een psychologisch portret moeten zijn, we zouden moeten kunnen vóelen waarom Lena hiertoe overgaat. In haar wezen kruipen, meeleven in haar ellende van het blind worden en alle gevolgen daarvan.  De feiten zijn er wel, heel sec, maar het wordt niet invoelbaar. Het kunstje ‘show, don’t tell’ kennen de twee schrijvers duidelijk niet.
Jammer. Al rest sowieso de vraag of je een onderwerp als dit in een boek voor jongeren moet behandelen.

ISBN 9789462343412 |Hardcover | 208 pagina's | Uitgeverij Abimo | maart 2015
Leeftijd vanaf 14 jaar

© Marjo, 15 mei 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER