Liverpool Street
Anne Voorhoeve

Voor Ziska staan de zaken behoorlijk op zijn kop als blijkt dat zij, en haar familie, niet meer echt welkom zijn in het Duitsland van de jaren 30 in de vorige eeuw. Hun gezin is niet eens Joods, zij zijn protestant! Maar omdat hun afkomst wèl joods is, wordt zij weggestuurd van de school waar ze op zit, en wordt ze ineens nagejouwd en gemolesteerd als ze zich op straat durft te vertonen.
Al snel heeft ze dan ook samen met haar ook joodse vriendin Bekka allerlei verstopplekjes gevonden, en Bekka laat haar zelfs zien hoe ze uit het raam in de boom naast hat huis durft te springen.
Later, als de vervolging erger en erger wordt, volgt Ziska dit voorbeeld; haar vader wordt opgepakt, ze zal hem nooit meer terugzien. Haar moeder lijkt druk bezig met een uitwijkmogelijkheid naar China, maar voor Ziska goed begrijpt wat er gebeurt, wordt ze meegestuurd op een kindertransport: naar Engeland. Bekka zou ook gaan, maar is niet uitverkoren, terwijl zij zich nog wel aan het voorbereiden was! Omdat Ziska zelf tegen haar moeder had verteld wat de plannen voor Bekka waren, voelt ze zich schuldig, en eenmaal in Engeland doet ze dan ook haar best om behalve haar ouders ook een plaats voor Bekka te vinden. Helaas…dat is dan net te laat. De oorlog breekt echt uit.
Ook haar ouders komen niet, die zijn uitgeweken naar Groningen.

Intussen gaan het in Engeland ook niet allemaal naar wens. De veronderstelde pleegouders van Ziska komen niet, en nu moet ze wachten tot er iemand anders opdaagt. In een overmoedige bui spreekt ze op een dag  - haar verjaardag, ze wordt elf – zelf iemand aan. Ze mag mee met de vrolijke jongeman en zijn vader, en dan ontdekt Ziska dat ze terecht is gekomen in een orthodox Joodse familie.
Dat was de bedoeling niet! Gelukkig is er Gary, de zoon. Hij maakt het leven draaglijk, en na een gewenningsperiode omarmt Frances, zoals ze dan heet, het nieuwe geloof. Mede doordat haar pleegmoeder, Amanda, aangeeft dat er joods-christelijke kerken bestaan.
Ook in haar nieuwe leven in Londen is de oorlog niet voorbij: er zijn bombardementen, kinderen, ook Frances, wordt geëvacueerd, en komt weer terug. Gary neemt dienst bij de marine, en pleegvader Mathew vertrekt naar Frankrijk.
Het leven wordt behoorlijk spannend, en onzeker, maar door al deze gebeurtenissen groeien Amanda en Frances wel naar elkaar toe.
Naast de jongeman die ze tijdens het transport heeft leren kennen, maakt Frances nog meer vrienden. En ze onderhoudt zolang het lukt een briefwisseling met haar moeder en met Bekka.
Intussen groeit ze op, met alle onzekerheden en verwarrende gevoelens die bij een puber horen.
In haar geval komt ook de twijfel er nog bij, bij wie ze nu eigenlijk hoort.
Wie is haar familie? Misschien kunnen ze allemaal bij elkaar wonen als de oorlog voorbij zal zijn?
Kan ze nog van Mamu houden zoals ze dat deed, voor die haar ‘verraden’ heeft? Na een tijd begrijpt ze wel waarom dat gebeurd is, maar toch…

Een prachtige coming-of-ageroman, met de tweede wereldoorlog en vooral de Jodenvervolging op de achtergrond.
Anne Voorhoeve kan meeslepend vertellen. Dat doet ze vanuit het opgroeiende meisje, waarbij je haar  haast persoonlijk leert kennen. Haar zielenroerselen worden zeer overtuigend neergezet, het maakt niet eens uit dat er oorlog is. Volwassen worden is niet niks, en in een periode als deze is het nog moeilijker. Aanrader, voor jong en oud.

ISBN 9789077942437| hardcover | 518 pagina's | Callenbach| maart 2010
Vertaald door Hilke Makkink Vanaf 14 jaar

©  Marjo 26 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER