Silvera - Jeugd - Leestafel

Vroeger is alles wat ik van je heb
Adam Silvera

‘In een parallel universum leef je nog, Theo, maar ik woon in de echte wereld, waar jij deze morgen in een open kist ligt opgebaard.’

Het is november 2016 als het verhaal begint. De zeventienjarige Griffin verliest de jongen waar hij tot voor kort een relatie mee had door een ongeluk. Toen zij ontdekten dat ze verliefd op elkaar waren, anderhalf jaar eerder, beloofden ze elkaar dat ze nooit dood zouden gaan. Een onmogelijk belofte, dat weet Grif wel, maar een andere belofte was dat ze altijd vrienden zouden blijven en ook dat kan nu niet meer. Die laatste belofte deden ze elkaar op de dag dat Griffin het uitmaakte. Dat deed hij om Theo zijn vrijheid te gunnen, nu die op het punt stond in Californië aan de universiteit te gaan studeren terwijl Grif achterbleef in New York.

Ook al is Theo er niet meer, Grif praat nog met hem, en haalt herinneringen op. Aan hun hobby’s: voor Theo was dat Star Wars, voor Griffin Harry Potter. Hij vertelt hoe dat hun vriendschap beïnvloedde en hoe de eerste kus er kwam. Aan de vriendschap met Wade ‘vijfde wiel aan de wagen’, en aan de pogingen om contact met elkaar te houden, nadat Theo vertrokken was. De schrik van de nieuwe relatie. Daar wist Griffin van, maar hij vertelde Theo niet dat hij zelf ook een ander had. En dat terwijl hij nog steeds de hoop had dat het ooit weer goed zou komen met Theo.
Nu zit hij behalve met enorm verdriet ook met een schuldgevoel. Hij was niet eerlijk.
Dan leert hij Jackson kennen, de nieuwe vriend, die ook met een schuldgevoel kampt.

Je zou kunnen zeggen dat de hoofdpersoon een puinzooi maakt van zijn leven – hoewel het niet alleen zijn schuld is, maar dat is het nooit – en hij nog moet zien hoe hij daar uit komt.

‘Er bestaat een parallel universum waarin we een clubje van drie zijn dat zo hecht en onverwoestbaar is dat we geen vierde lid nodig hebben om alles even te maken. Een clubje waarin een vierde lid alleen maar voor problemen zou zorgen. Jackson rijdt, jij zit naast hem, ik schreeuw dat jullie de radio harder moeten zetten als ons lijflied gedraaid wordt en we zingen alle drie zo hard mee dat de radio niet meer boven het lichtjes valse, ongedwongen koor van onze stemmen uit komt. Alleen jammer dat niemand van ons in dat universum leeft.’

In twee verhaallijnen, die van het heden en die van vroeger vertelt Griffin over zijn gevoelens. Over die Grote Eerste Liefde die zo belangrijk is in een mensenleven.

Een ontroerende roman over de liefde, en over schuldgevoelens die je nu eenmaal hebt als je geliefde op een dergelijke manier komt te overlijden. Is dit anders omdat het alleen maar over jongens gaat en dus over homoseksualiteit? Eigenlijk niet.
Het feit dat de hoofdpersoon last heeft van een lichte dwangneurose ‘dwangdingetjes’ - zoals het in het citaat voorkomende probleem van onevenheid - hetgeen verergert na het overlijden, lijkt ook niet veel uit te maken voor het verhaal. Maar het is een element dat de schrijver er in heeft gebracht om deel uit te maken van de relatie die de jongens hadden als ook van de rouw.

Adam Silvera werd geboren in de Bronx, was werkzaam bij een uitgeverij onder andere als recensent van jeugd- en jongerenboeken. Net als het eerder vertaalde boek is het thema rouw en vriendschap.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

...Terug