Kapitein Kees
Anke Kranendonk

Hoe oud de hoofdpersoon is weten we niet. Als het hem gevraagd wordt, geeft hij geen antwoord. Maar hij moet nog jong zijn: hij heeft net zijn zwemdiploma gehaald. Zeven, acht jaar? Hoe oud ook, hij vindt dat hij groot genoeg is om er op uit te gaan met zijn pas verworden bootje. Hij kan immers zwemmen?
Hij haalt cavia Hector uit zijn kamer, stopt hem in een rugzak, en gaat varen. Bas de leenhond moet ook mee. Hector vindt het prima, later beseft Kees – zo heet onze hoofdpersoon – dat de cavia van een woonboot komt, die is het gewend te varen, denkt hij. Maar Bas, die wil niet zomaar instappen. Het lukt Kees tenslotte hem in het bootje te krijgen. Bas luistert niet zo best. Het is een schat van een hond, maar hij vreet alles: brood met het plastic er nog om heen! Daar krijgt hij nog last van!

En daar gaan ze, over sloten, over een rivier. Levensgevaarlijk, maar daar heeft Kees geen erg in. Hij heeft het druk met alles in de gaten houden. Vooral Bas natuurlijk. Soms liggen de hond en de cavia rustig in de boot, maar soms kan Bas ineens luid gaan blaffen, en ziet hij kans uit de boot te springen. Het is niet druk op het water, gelukkig.  Kees legt af en toe aan. Om Bas terug te halen, of om die zingende mevrouw te helpen. Hij kan haar toch niet zomaar laten lopen, ze zegt overal ja op, en is duidelijk de weg kwijt. Dus ook die mevrouw moet in het bootje. Dan gaan ze thuis een ijsje eten. Dat wil de mevrouw wel. En dan hoort hij ineens een stem. Waar komt dat vandaan? En wat wil de eigenaar van die stem? Nou, het kan hem mooi niets schelen: hij gaat ijs eten!

Heerlijk dit onschuldige joch, dat zomaar de wijde wereld ingaat, en de grote mensen maar vreemd vindt. Het begint al met die mensen op het bankje. 
’Hij weet nooit hoe oud dit soort mensen zijn.’
Als Bas het brood op eet van die mevrouw zegt hij: ‘bel daar maar aan, dan krijg je wel een nieuwe boterham.’
Heerlijk, die onschuld. Als hij zomaar Hector aan een meisje geeft dat hij niet kent. Of als hij zich afvraagt wat dat betekent: ’behouden vaart’.
Maar natuurlijk krijgt hij problemen, en moeten we maar afwachten of dat goed gaat aflopen.

Wat een heerlijk boekje! Om zelf te lezen, of om voor te lezen. De tekeningen zijn ook leuk, en passen meestal goed bij de tekst.
Het zijn bijzondere avonturen van een lief joch dat je zo in je armen zou sluiten. Niet dat die grote mensen in het verhaal dat doen... Nee, die halen er de politie bij, en hij mag niet eens een ijsje gaan eten. Dat Kees de enige is die de oude mevrouw een beetje begrijpt, dat zien ze niet in. Regels zijn regels. Het boekje is een steek onder water over het scheve van de huidige maatschappij, maar voor jonge lezers vooral een feest om te lezen!

ISBN 9789047706717 | Hardcover | 174 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | januari 2015
Illustraties van Annemarie van Haeringen Leeftijd vanaf 7 jaar.

© Marjo, 2 juni 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER