Kapitein Kees
illustraties: Annemarie van Haeringen
tekst: Anke Kranendonk

Een hond, een jongetje, een cavia en een boot. Een goede schrijver kan daar een heel boek mee vullen en gelukkig is Anke Kranendonk een goede schrijfster. Vanaf de eerste pagina trekt zij ons het bijzondere avontuur in dat Kees, Bas, de lieve maar niet luisterende hond van de buurvrouw, en Hector de cavia  die dag beleven en je blijft lezen tot het boek uit is.

Kees heeft namelijk zijn zwemdiploma gehaald en van zijn ouders een bootje gekregen. Hij vindt het een goed plan om met Bas en Hector een stuk te gaan varen. Mama ligt toch lekker te slapen met zijn twee zusjes in het grote bed. Hector stopt hij in de rugzak van zijn zusje, dat is geen probleem, maar Bas is wel even wat anders, hoe krijgt hij die grote hond in zijn kleine bootje? Gelukkig lukt het na veel gedoe. Hup de motor aan en varen maar. Bas staat vooraan met zijn kop in de wind, het lijkt een echte scheepshond en Kees is de kapitein... De cavia ligt lekker op de bodem in het zonnetje en piept en knort van genoegen. Het wordt een bijzondere dag, maar dat weet Kees op dat moment nog niet.

Wat zo leuk is aan dit verhaal is dat we betrokken worden bij alle kleine kinderzorgjes van Kees. Eerst lezen we al het grappige verhaal hoe Kees Bas de boot in weet te krijgen en bijna gelijk overboord slaat door het wiebelen. Gelukkig gaat het net goed. Later heeft Kees problemen met aanleggen, hij moet Bas in de gaten houden, het touw vasthouden en opletten dat Hector niet overboord slaat. Bas vindt alles prachtig, springt van boord en rent overal enthousiast op af. Maar koeien vinden dat niet zo leuk en de boer ook niet... Kees besluit maar gauw weer verder varen en gewoon de rivier oversteken, weg van die boze boer, maar die rivier is toch wel breder dan Kees dacht en die boten maken best grote golven. Aan de overkant ontmoet hij Sep het leukste meisje van de wereld met het schitterendste haar van de wereld...

Maar het mooiste gedeelte van het boek is de ontmoeting met de lieve, oude, zingende, op haar sloffen rondwandelende mevrouw Kooistra. Hij vindt haar wel grappig maar ze is ook een beetje in de war, merkt hij. Kees is ook een beetje bezorgd om haar. Ze geeft nergens antwoord op en ze zegt steeds hetzelfde maar als Kees ijs zegt, roept mevrouw Kooistra ook heel blij 'ijs!' Dat brengt Kees op idee, hij gaat samen met mevrouw Kooistra een ijsje kopen, hij weet wel waar een ijskarretje staat. En zo komt het dat even later mevrouw Kooistra ook in zijn bootje zit. Ze vindt het duidelijk heel fijn in de boot, ze zingt een beetje en ze lacht en is blij en daar wordt Kees ook blij van.
Kees heeft er echter geen idee van wat hij met zijn vriendelijke daad veroorzaakt, daar komt hij echter gauw genoeg achter! Maar het ijsje zal mevrouw Kooistra krijgen!

Naast het erg leuke, lieve verhaal, dat in duidelijke, grote letters is afgedrukt, maken de vele gekleurde afbeeldingen die doorheen het boek staan dit leesfeest compleet. Deze afbeeldingen zijn eenvoudig maar dat maakt ze juist extra krachtig. Die Bas stoer, met wapperende oren op de voorplecht is al heerlijk om te zien, maar ook o.a. het broze vrouwtje dat parmantig in de boot zit of de rondrennende koeien zijn fantastisch weergegeven.
Ik heb genoten, het is een kinderboek zoals een kinderboek moet zijn. 
Graag meer van dit soort geweldige verhalen!

ISBN 9789047706717 | Hardcover | 174 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | 28 januari 2015
Leeftijd 7+

© Dettie, 28 januari 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER