Barry Unsworth: Zinnespel

[Marjo]

Het is dan wel een verhaal dat je een detective kunt noemen, het is toch vooral een roman. Een mooie boek.
(Schrijft Unsworth ook boeken die niet mooi zijn?)

Lees meer: http://www.leestafel.info/barry-unsworth

[Dettie]

Wel een heel bijzonder idee van Unswurth om een moord via een toneelstuk op te lossen. Van zoiets heb ik nog niet eerder gehoord in een boek.

Dettie

[Marjo]

Ik vind het ook heel apart. Het is genomineerd geweest voor de BookerPrize 1995.
Niet gewonnen denk ik.

[Dettie]

Nee, de winnares was toen Pat Barker met The Ghost Road (Weg der geesten)

Dettie

[Marjo]

Ook een heel mooi boek...

[berdine]

Oooh, ik heb Zinnespel nog ongelezen staan.....

[Marjo]

Het heeft bij mij ook heel lang op de plank gestaan, maar ik had de boekenzooi opgeruimd, en zag het weer. En ik was toe aan een boek waar van ik zeker wist dat het goed zou zijn. Dus.

[berdine]

Nou moe....ik begin te lezen en ik wist zeker dat ik dit al eens gelezen had! Maar nadat de priester zich bij de groep aangesloten had, herinnerde ik me helemaal niks meer van het verhaal. Tja, dacht ik, dan zal ik er in de trein wel in begonnen zijn en het nooit uitgelezen hebben. Tot het slot, daar begon me weer het een en ander te dagen.
Ik heb nog nooit meegemaakt dat een boek me op zo'n manier ontschoten is!
En zeker niet een mooi boek zoals dit!

[Marjo]

Nou. Wat is dat nou..
Ik vergeet juist altijd hoe een boek afloopt, zoals jij nu, dat heb ik nog nooit gehad. Inderdaad dat ik wel eens begonnen ben en niet verder heb gelezen, maar dat je dan het einde toch kent?? Raar hoor Berdine. Heb je misschien toen stiekem het slot alvast gelezen?

Maar het is een mooi verhaal hè!

[Dettie]

Nou moe... hoe kan dat nou...
Helaas gebeurt het me wel vaker, dan weet ik de grote lijnen wel maar niet meer precies hoe het ging. Niet dat ik boeken voor een tweede keer lees maar gewoon qua onthouden.
Lees je vaak iets voor de tweede keer berdine? En weet je dan altijd het hele boek nog?

Dettie

[berdine]

Ja het is een mooi verhaal Marjo.
En nee, ik lees zelden een boek voor de tweede keer. Als dat gebeurt ligt mijn herinnering steeds een stapje voor op het verhaal. Nu dus niet. Ik lees nooit het laatste hoofdstuk voor ik er aan toe ben. Hooguit een laatste regel, als ik het van de spanning niet meer uit hou. Daar is hier geen sprake van en het is me dus een volkomen raadsel, hoe dat hele middengedeelte totaal uit mijn geheugen is gewist.

[Dettie]

Misschien had de hond het middengedeelte eruit gekloven

Dettie