Dettie
Tommy Wieringa: Caesarion
Marjo, dat geloof ik niet. Wieringa heeft jaren aan dit boek gewerkt...Marjo schreef:of niet dus.
Tja, ik houd nu eenmaal niet van boeken die over zulk leed gaan. In dit geval viel het ook nog samen met het gedoe rond Jomanda (toeval?? Ik geloof dat niet), en dan vind ik dit misplaatst. Goedkoop.
En hoe lang duurt het niet voor een boek gedrukt in de winkel ligt?
Jeannette
Volgens hemzelf is het louter toeval dat de uitspraak in de rechtszaak tegen Jomanda gelijktijdig komt met het verschijnen van Caesarion. Hoe zou je zoiets ook kunnen plannen?
Ik vind dit verwijt ook echt niet terecht!
Ik vond het in dit geval helemaal passen in het karakter van de moeder, dat ze zich niet op de normale wijze liet behandelen. Ten eerste waren die borsten héél erg belangrijk. Geen denken aan dat daar in gesneden mocht worden, dan was er geen weg meer terug naar de top. Ten tweede geloofde ze heilig in het alternatieve circuit, in dingen als de kracht van je eigen geest, meditatie e.d. Ten derde had ze zich al haar hele leven laten drijven door haar intuïtie en dat had altijd goed uitgepakt.
Dat de zoon, de ik-persoon, zich heftig verzet tegen al dat alternatieve gedoe is ook logisch. Hij zet zich af tegen haar. No way, dat hij op haar wil lijken.
Dit zijn maar gebeurtenissen in het boek. Het is niet de kern van het verhaal. Ik bedoel het is niet een boek over een zielige moeder die à la Sylvia Millecam sterft. Het gaat over de zoon, hoe die met zichzelf in het reine probeert te komen, zijnde het kind van een pornoster en een destructieve kunstenaar.
Dettie, ik stel voor dat je het zelf leest. Ik ben erg benieuwd naar jouw mening - die al niet echt objectief meer kan zijn
Ik vind dit verwijt ook echt niet terecht!
Ik vond het in dit geval helemaal passen in het karakter van de moeder, dat ze zich niet op de normale wijze liet behandelen. Ten eerste waren die borsten héél erg belangrijk. Geen denken aan dat daar in gesneden mocht worden, dan was er geen weg meer terug naar de top. Ten tweede geloofde ze heilig in het alternatieve circuit, in dingen als de kracht van je eigen geest, meditatie e.d. Ten derde had ze zich al haar hele leven laten drijven door haar intuïtie en dat had altijd goed uitgepakt.
Dat de zoon, de ik-persoon, zich heftig verzet tegen al dat alternatieve gedoe is ook logisch. Hij zet zich af tegen haar. No way, dat hij op haar wil lijken.
Dit zijn maar gebeurtenissen in het boek. Het is niet de kern van het verhaal. Ik bedoel het is niet een boek over een zielige moeder die à la Sylvia Millecam sterft. Het gaat over de zoon, hoe die met zichzelf in het reine probeert te komen, zijnde het kind van een pornoster en een destructieve kunstenaar.
Dettie, ik stel voor dat je het zelf leest. Ik ben erg benieuwd naar jouw mening - die al niet echt objectief meer kan zijn
Nou berdine dan zou ik nooit meer objectief kunnen zijn met alle boekverslagen die ik op de site 'moet' zetten. Vaak lees ik ook nog andere recensies als ik een verslag plaats. Ik ga echt uit van hoe het boek op mij overkwam. Nu nog aan het boek zien te komen. Ik vond alles over Tristan eigenlijk beter dan Joe Speedboot. Speedboot was vrolijker. Maar dit nieuwe boek trekt wel moet ik zeggen.Dettie, ik stel voor dat je het zelf leest. Ik ben erg benieuwd naar jouw mening - die al niet echt objectief meer kan zijn
Ben wel benieuwd.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 16 jun 2009, 20:38, 1 keer totaal gewijzigd.
Kan best zijn dat het toeval is dat het samenvalt met het proces, maar het geval Millecam was natuurlijk wel degelijk bekend en dat het een rechtszaak zou worden ook. 'Het zijn maar gebeurtenissen in het boek', zegt Berdine.
Ja natuurlijk, maar helaas voor het verhaal, helaas voor de schrijver zijn dat gebeurtenissen die mij irriteren. Ik krijg de kriebels van zo'n vrouw, en dus irriteert het verhaal mij.
Daarom stel ik dat het boek te lang is: zonder die uitweidingen over de moeder en later over de vader had de kern overeind gebleven en was ik niet geïrriteerd geweest.
Ja natuurlijk, maar helaas voor het verhaal, helaas voor de schrijver zijn dat gebeurtenissen die mij irriteren. Ik krijg de kriebels van zo'n vrouw, en dus irriteert het verhaal mij.
Daarom stel ik dat het boek te lang is: zonder die uitweidingen over de moeder en later over de vader had de kern overeind gebleven en was ik niet geïrriteerd geweest.
Ik ben het helemaal met Berdine eens. De keuze van de moeder voor een alternatieve therapie is maar een zijlijn in het boek. En deze keuze past helemaal bij haar karakter.
Marjo, jij omschrijft Caesarion als een boek over verval en mislukking (jouw recensie).
Volgens mij omschrijft Berdine de roman als een zoektocht van Ludwig naar zijn identiteit, een andere interpretatie. En zo heb ik het ook gelezen. En daar horen de stukken over de borstkanker van de moeder, de alternatieve therapie, de manier waarop zij sterft en de zoektocht naar de vader absoluut bij.
Maar afgezien van het feit of het er wel of niet bij hoort: deze zijlijn is een prachtige beschrijving van een vrouw die eerst onkent dat ze borstkanker heeft; en wanneer zij uiteindelijk de diagnose wel moet aanvaarden, bewust kiest voor een alternatieve therapie. Overtuigend ingeleefd beschreven door de schrijver.
Jeannette
Marjo, jij omschrijft Caesarion als een boek over verval en mislukking (jouw recensie).
Volgens mij omschrijft Berdine de roman als een zoektocht van Ludwig naar zijn identiteit, een andere interpretatie. En zo heb ik het ook gelezen. En daar horen de stukken over de borstkanker van de moeder, de alternatieve therapie, de manier waarop zij sterft en de zoektocht naar de vader absoluut bij.
Maar afgezien van het feit of het er wel of niet bij hoort: deze zijlijn is een prachtige beschrijving van een vrouw die eerst onkent dat ze borstkanker heeft; en wanneer zij uiteindelijk de diagnose wel moet aanvaarden, bewust kiest voor een alternatieve therapie. Overtuigend ingeleefd beschreven door de schrijver.
Jeannette
Ik reageer daar anders op, op die moeder.
En ja, ik had na het dichtslaan echt zo'n gevoel van mislukking. Er ging toch niets goed? Alles ging kapot. Het huis stort in, de kustlijn verdwijnt; liefde is nergens te vinden al helemaal niet in de familie. Die ouders zijn niet bepaald tot 'normale' mensen te bestempelen.
En dan die arme konijntjes..nee, er ging nou eens niets lekker.
Niet in mijn ogen toch.
Maar het is al eerder gebleken, wij reageren heel anders op bepaalde boeken.
En ja, ik had na het dichtslaan echt zo'n gevoel van mislukking. Er ging toch niets goed? Alles ging kapot. Het huis stort in, de kustlijn verdwijnt; liefde is nergens te vinden al helemaal niet in de familie. Die ouders zijn niet bepaald tot 'normale' mensen te bestempelen.
En dan die arme konijntjes..nee, er ging nou eens niets lekker.
Niet in mijn ogen toch.
Maar het is al eerder gebleken, wij reageren heel anders op bepaalde boeken.