De titel staat niet voor een bouqetreeksverhaal of een ander soort flutromannetje maar het gaat daadwerkelijk over'keukenmeiden' ofwel zwarte hulpen in Jackson, de hoofdstad van de staat Mississippi.
Op de flaptekst staat:
In het Mississippi van de jaren 60 wordt aan zwarte vrouwen wel de opvoeding van blanke kinderen toevertrouwd, maar niet het poetsen van het tafelzilver. Drie vrouwen zijn het allesbepalende rascisme meer dan zat en besluiten dat de vesrchillen tussen hen minder belangrijk zijn dan de overeenkomsten.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/kathryn-stockett
Dettie
Katrhyn Stockett - Een keukenmeidenroman
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Ik ben echt aan het genieten van dit boek! Vandaag geen gelegenheid gehad om te lezen terwijl het boek een meter van me af lag....... vreselijk verleidelijk maar ja, sommige dingen gaan voor 
.
En morgen de hele dag weg.... Ik hoop het zondag weer helemaal goed te maken door alleen maar te lezen en te lezen en te lezen
.
Prachtig boek; elke lyrische recensie meer dan waard wat mij betreft.
.
En morgen de hele dag weg.... Ik hoop het zondag weer helemaal goed te maken door alleen maar te lezen en te lezen en te lezen
.
Prachtig boek; elke lyrische recensie meer dan waard wat mij betreft.
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
En uitgelezen. Prachtig boek!
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/kathryn-stockett
Joanazinha
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/kathryn-stockett
Joanazinha
Ik ben het helemaal met je eens Joanazinha dat de titel en de voorkant het boek geen recht doen. Ik vroeg me hetzelfde af. Waarom niet gewoon De hulp als titel gehouden?
Maar ja, daar hebben we het hier al vaker over gehad, dat zullen we toch nooit begrijpen waarom sommige titels zo anders gemaakt worden dan het origineel.
Hoe vond jij Hilly weergegeven? Ik vond haar niet echt uit de verf komen maar je begreep evengoed wel dat het eigenlijk een vrij harde, bevooroordeelde vrouw was.
Dettie
Maar ja, daar hebben we het hier al vaker over gehad, dat zullen we toch nooit begrijpen waarom sommige titels zo anders gemaakt worden dan het origineel.
Hoe vond jij Hilly weergegeven? Ik vond haar niet echt uit de verf komen maar je begreep evengoed wel dat het eigenlijk een vrij harde, bevooroordeelde vrouw was.
Dettie
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Ik vond Hilly een karikatuur van een harde, van zichzelf en haar eigen belangrijkheid vervulde, domme vrouw. Heel erg clichématig neergezet maar ik vraag me af in hoeverre zij van de toenmalige werkelijkheid afwijkt. Je moet haar wel zien als product van haar tijd en ik krijg gelijk taferelen voor ogen van vrouwtjes uit oude TV-series uit die tijd: rose of babyblauw twinsetje, parelkettinkje, petticoat, hoge hakken en zo'n lange slee van een auto.
Over stereotypen gesproken .
Over stereotypen gesproken
.Jullie mooie verslagen gelezen. Lijkt me een een prachtig boek.
Ik zat nog te denken dat men deze titel niet goed vond.
Nou, die zou me net nieuwsgierig maken!
Een keukenmeidenroman.... wat mag dat wel wezen?
Ik las hier het voorstel van "De hulp", in Vlaanderen zou daarbij menige wenkbrauw gefronst worden: we gebruiken dat woord niet. Hier zegt men een meid (= iemand die in het huishouden helpt, al dan niet inwonend). Maar in Nederland wordt meid dan weer (ook?) in een andere betekenis gebruikt. Ben ik nog duidelijk?
In Vlaanderen zou te titel "de hulp" dus niet veel zeggen. Misschien dat ook daaraan gedacht is?
Tiba.
Ik zat nog te denken dat men deze titel niet goed vond.
Nou, die zou me net nieuwsgierig maken!
Een keukenmeidenroman.... wat mag dat wel wezen?
Ik las hier het voorstel van "De hulp", in Vlaanderen zou daarbij menige wenkbrauw gefronst worden: we gebruiken dat woord niet. Hier zegt men een meid (= iemand die in het huishouden helpt, al dan niet inwonend). Maar in Nederland wordt meid dan weer (ook?) in een andere betekenis gebruikt. Ben ik nog duidelijk?
In Vlaanderen zou te titel "de hulp" dus niet veel zeggen. Misschien dat ook daaraan gedacht is?
Tiba.
Ja je hebt helemaal gelijk, ik was even melig.
Bij de engelse (Amerikaanse?) uitvoering zie je drie vogeltjes, maakt ook niet erg duidelijk welke hulp bedoeld wordt
http://coffeestainedpages.files.wordpre ... e-help.jpg
en hier een flap met twee hulpen
http://a0.vox.com/6a00e398d565500005012 ... 860d-320pi
maar wat nu het beste is zodat mensen het kopen, geen idee.
Dettie
Bij de engelse (Amerikaanse?) uitvoering zie je drie vogeltjes, maakt ook niet erg duidelijk welke hulp bedoeld wordt
http://coffeestainedpages.files.wordpre ... e-help.jpg
en hier een flap met twee hulpen
http://a0.vox.com/6a00e398d565500005012 ... 860d-320pi
maar wat nu het beste is zodat mensen het kopen, geen idee.
Dettie
Ik vind geen van beide omslagen echt duidelijk niet wat dat betreft.
Maar dat is de omslag van ´de thuishulp' van Jet Berkhout ook niet, Door de titel echter weet je daar wel waar het over gaat.
Het is natuurlijk leuk om het er even over te hebben, maar hoe vaak zijn omslagen onduidelijk wat de inhoud betreft. Het is ook nog de vraag of er wel duidelijkheid moet zijn. Voor mij hoeft dat dus niet.
Had je al gezien wie de prijs voor de mooiste omslag gewonnen heeft? Bij ' wat is de wat' zijn er twee voeten afgebeeld.
Je moet toch echt de inhoud van het boek al kennen voor je kunt zeggen dat de flap op die inhoud betrekking heeft!
Maar dat is de omslag van ´de thuishulp' van Jet Berkhout ook niet, Door de titel echter weet je daar wel waar het over gaat.
Het is natuurlijk leuk om het er even over te hebben, maar hoe vaak zijn omslagen onduidelijk wat de inhoud betreft. Het is ook nog de vraag of er wel duidelijkheid moet zijn. Voor mij hoeft dat dus niet.
Had je al gezien wie de prijs voor de mooiste omslag gewonnen heeft? Bij ' wat is de wat' zijn er twee voeten afgebeeld.
Je moet toch echt de inhoud van het boek al kennen voor je kunt zeggen dat de flap op die inhoud betrekking heeft!
Hier is de winnende omslag. Het moet Afrika én een voet voorstellen.
AMSTERDAM - De cover van Wat is de wat van auteur Dave Eggers is door boekverkopers uitgeroepen tot het Mooiste Boekomslag van 2010. Het werd gemaakt door ontwerperstrio ‘Dog and Pony’.
Het winnende omslag verbeeldt het continent van Afrika en tegelijkertijd een voetafdruk. De bijbehorende bokaal werd donderdagavond uitgereikt in het gebouw van de Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam.
Bron: Nu.nl
Dettie
Ik heb Een keukenmeidenroman ook gelezen en er enorm van genoten. Mijn verslagje...
Wat een mooi en indrukwekkend boek over de rassenscheiding, een zwarte bladzijde uit de geschiedenis van Amerika. De auteur neemt ons mee naar Jackson Mississippi van de jaren 60. Ze vertelt op geloofwaardige wijze het verhaal over Aibileen en Minny, twee zwarte vrouwen die beide werken als hulp in een blank gezin en over Skeeter, de jonge blanke journaliste, die samen met hen hierover een boek wil schrijven.
Vanaf het begin heeft het verhaal me in de greep. Het roept van alles bij me op. Boosheid, vanwege de onrechtvaardigheid, het gevaar en de vernedering, die de vrouwen moeten doorstaan. Lachkriebels, vanwege de humor die schuil gaat in de vaak rake opmerkingen en gedachten van Aibileen en Minny. Ontroering, omdat blijkt dat vriendschap en liefde toch volkomen los staat van huidskleur. De karakters worden zo levendig neergezet, zo goed invoelbaar, dat ik ze als het ware kon zien en horen. Je krijgt een band met hen en daarom heb ik ook na het lezen van de laatste bladzijde, met tegenzin afscheid genomen van deze drie sterke vrouwen.
Eén kleine kritische noot... het zangerig Zuidelijk accent komt vertaald naar het Nederlands niet helemaal tot zijn recht. Dit is echter slechts een kleinigheid in vergelijking met wat het boek je verder als lezer te bieden heeft. Een keukenmeidenroman zou eigenlijk door iedereen gelezen moeten worden. Behalve dat het prachtig geschreven is, zet het je ook tot nadenken. Racisme zit zo diep geworteld dat het, waar dan ook ter wereld, helaas nog lang niet volledig tot de verleden tijd behoort.
Een zeer goed debuut van Kathryn Stockett. Ik ben benieuwd naar de boeken die hopelijk nog van haar gaan verschijnen.
Wat een mooi en indrukwekkend boek over de rassenscheiding, een zwarte bladzijde uit de geschiedenis van Amerika. De auteur neemt ons mee naar Jackson Mississippi van de jaren 60. Ze vertelt op geloofwaardige wijze het verhaal over Aibileen en Minny, twee zwarte vrouwen die beide werken als hulp in een blank gezin en over Skeeter, de jonge blanke journaliste, die samen met hen hierover een boek wil schrijven.
Vanaf het begin heeft het verhaal me in de greep. Het roept van alles bij me op. Boosheid, vanwege de onrechtvaardigheid, het gevaar en de vernedering, die de vrouwen moeten doorstaan. Lachkriebels, vanwege de humor die schuil gaat in de vaak rake opmerkingen en gedachten van Aibileen en Minny. Ontroering, omdat blijkt dat vriendschap en liefde toch volkomen los staat van huidskleur. De karakters worden zo levendig neergezet, zo goed invoelbaar, dat ik ze als het ware kon zien en horen. Je krijgt een band met hen en daarom heb ik ook na het lezen van de laatste bladzijde, met tegenzin afscheid genomen van deze drie sterke vrouwen.
Eén kleine kritische noot... het zangerig Zuidelijk accent komt vertaald naar het Nederlands niet helemaal tot zijn recht. Dit is echter slechts een kleinigheid in vergelijking met wat het boek je verder als lezer te bieden heeft. Een keukenmeidenroman zou eigenlijk door iedereen gelezen moeten worden. Behalve dat het prachtig geschreven is, zet het je ook tot nadenken. Racisme zit zo diep geworteld dat het, waar dan ook ter wereld, helaas nog lang niet volledig tot de verleden tijd behoort.
Een zeer goed debuut van Kathryn Stockett. Ik ben benieuwd naar de boeken die hopelijk nog van haar gaan verschijnen.
-
Gast
Zoals jullie weten lees ik niet echt meer.
Maar ik heb dit boek gekocht voor mijn moeder , die morgen 92 wordt en die nog boeken vreet. Krijg ik een helder verslag, dan zal ik het hier vermelden.
Mijn vader had ook nog drie dikke pillen voor haar gekocht.
Manja Croiset
Ps het meisje van "little rock" voor eeuwig op mij netvlies en in mijn brein en hart het boek "Rosa stond niet op".
Maar ik heb dit boek gekocht voor mijn moeder , die morgen 92 wordt en die nog boeken vreet. Krijg ik een helder verslag, dan zal ik het hier vermelden.
Mijn vader had ook nog drie dikke pillen voor haar gekocht.
Manja Croiset
Ps het meisje van "little rock" voor eeuwig op mij netvlies en in mijn brein en hart het boek "Rosa stond niet op".
-
Gast
Dettie schreef:Marjo schreef:Ik denk dat 'de meid' meer spreektaal is. Je zegt niet: roep de hulp eens. Je zegt: haal de meid!
In onze kringen zeggen we toch echt roep de hulp eens, wij praten niet met de meid, geen denken aan (grapje, grapje)
Dettie
Tegenwoordig spreken ze over meisjes , ook wel over meiden.
Maar Dettie bij mij geen grapje, bij ons thuis was "de meid" echt not done.
Denigrerend. Mijn moeder had in een dienstje gemoeten, vond men. Ze hadden thuis armoede en ze mocht naar de HBS van haar ouders , schande sprak men ervan, ze werden daarom klaplopers genoemd.
Dan spreken we hier over 1930, de meid , was minder dat een hond.
Dus echt geen meid.Ouderwets ben ik , heel ouderwets.
Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!
Manja Croiset
Ps ik vind de omslag van de twee vrouwen bij het vuur de mooiste.
Uit.
Ik kon niet stoppen. leest als een trein dit boek.
Het gevoel wat me al lezend toch het meest bekroop was; hoe is het mogelijk dat dit nog maar zo kort terug is dat dit soort dingen gebeurde, en dat de verhouding zó waren. Onvoorstelbaar.
Verder een knap debuut.
Het is al vaker gezegd; het had een betere titel (de Hulp) en een betere omslag verdiend.
Sterk vond ik dat de verleiding van stereotype weerstaan is; de zwarte hulpen (en hun mannen) zijn niet alleen maar goed, de witte vrouwenen niet alleen maar slecht.
En iemand als de moeder van Skeeter is duidelijk iemand met verschrikkelijke ideeen zonder een slecht mens te zijn.
Het zou me niet verbazen als de moeder persoon autobiografische trekken heeft.
Hilly was inderdaad wel prototype slecht,
maar ik vrees dat ze ook wat dat betreft niet ver naast de werkelijkheid zet. Zulke mensen waren er.
Het klinkt misschien een beetje raar bij dit onderwerp maar ik heb dit boek met veel plezier gelezen.
Willeke
Ik kon niet stoppen. leest als een trein dit boek.
Het gevoel wat me al lezend toch het meest bekroop was; hoe is het mogelijk dat dit nog maar zo kort terug is dat dit soort dingen gebeurde, en dat de verhouding zó waren. Onvoorstelbaar.
Verder een knap debuut.
Het is al vaker gezegd; het had een betere titel (de Hulp) en een betere omslag verdiend.
Sterk vond ik dat de verleiding van stereotype weerstaan is; de zwarte hulpen (en hun mannen) zijn niet alleen maar goed, de witte vrouwenen niet alleen maar slecht.
En iemand als de moeder van Skeeter is duidelijk iemand met verschrikkelijke ideeen zonder een slecht mens te zijn.
Het zou me niet verbazen als de moeder persoon autobiografische trekken heeft.
Hilly was inderdaad wel prototype slecht,
maar ik vrees dat ze ook wat dat betreft niet ver naast de werkelijkheid zet. Zulke mensen waren er.
Het klinkt misschien een beetje raar bij dit onderwerp maar ik heb dit boek met veel plezier gelezen.
Willeke
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten