berdine schreef:Ik vind het een vermakelijk en ontroerend boek. Dan wel geen literair hoogstandje, maar boeiend door het verhaal zelf. De schrijfster, een verwoed dierenliefhebster met een huis vol dieren, probeert de gehandicapte ara zoveel mogelijk vrijheid te geven, maar helaas gaat dat niet helemaal goed. Mocht je een ara in huis willen nemen (niet doen!), dan vind je hier een heleboel praktische tips!
Overigens ben ik het niet eens met de 8Weekly recensente, dat de schrijfster kinderen van haar huisdieren wil maken. Ze wil ze juist zoveel mogelijk hun gang laten gaan, waardoor op sommige momenten, in de te kleine woning, deze of gene in het gedrang komt, omdat het gedrag van de een de ander wel eens in de weg zit. Ook noemt ze de papegaai niet direct "prinses" zoals de recensente beweert, maar de naam Sarah (de naam die ze de ara geeft) schijnt dat te betekenen.
Ik heb "De papagaai die dacht dat ze een hond was" gelezen.
Mocht je op het idee komen om een papagaai te nemen, dan ben je na het lezen van dit boek wel genezen. Sarah de ara lijkt wel een vliegende gereedschapskist. Met haar tong draait ze schroefjes uit het handvat van een la en op een gegeven moment ziet ze ook kans om een kastje met een soort veerslot om beren buiten te houden, open te krijgen. Later komen er nog een paar andere papagaaitjes die op een gegeven moment een gat in het bovenblad van een kastje maken. De schrijfster wil beslist geen kinderen van haar huisdieren maken, al voel je wel dat ze van de dieren houdt.
Nu ben ik bezig in een IJslandse thriller en daarna ga ik beginnen met Kieke Plooy - De brander.