Mireille Geus - De ogen van Sitting Bull 9+

[Dettie]

Prachtig verhaal over 'dementerende' oma en haar kleinkind.

Lees het verslag, zie http://www.leestafel.info/m-geus

Dettie

[Marjo]

Ik neem meteen aan dat je gelijk hebt met 'schitterend'
Het is Mireille Geus..

[Dettie]

Het boek komt naar je toe hoor. Je vindt het vast prachtig.

Dettie

[Marjo]

Dank je alvast.

[Marjo]

Zeker is dit een prachtig boek!! Subtiel, maar o zo waarachtig!

http://www.leestafel.info/m-geus

[Dettie]

Ja mooi verhaal is dit hè. Vooral vanaf het moment dat Valentijn weer in zijn eigen kamer slaapt.
Dan denk je, zo moet het eigenlijk zijn, alles en iedereen bij elkaar.
Valentijns moeder had weinig geduld vond ik. Ze kon zich totaal niet inleven in haar schoonmoeder en hoe
akelig het voor haar man moest zijn om zijn moeder zo achteruit te zien gaan.
Maar wel een héél mooi verhaal.

Dettie

[Marjo]

Een schoonmoeder zoals vele anderen zouden zijn, denk ik. Moet je het eens indenken dat je partner ineens met zijn dementerende ouder aan komt zetten, met het bericht dat die (voorlopig?) blijft. Voor je eigen ouder zou je het nog over hebben, maar die van de ander? Ik begrijp dat wel.

[Dettie]

Ik heb 18 jaar naast mijn ex-schoonouders gewoond en als ze dement waren geworden dan was het zo geweest.
Ze waren toen al tegen de 80 toen ik wegging. Ze liepen in en uit, we hadden wel een eigen voordeur maar het
contact was heel intens. Het ging gewoon zo, of het nu mijn schoonouders waren of niet, het waren gewoon lieve
mensen en ik had ze wel willen verzorgen als ze waren gaan dementeren totdat het onverantwoord zou worden
natuurlijk als ze thuis zouden blijven wonen of als ze heel speciale zorg nodig zouden blijken te hebben die ik ze
niet kon geven.

Maar in het boek vond ik Valentijns moeder wel héél hard voor haar schoonmoeder, het mensje kan er ook niets aan
doen dat ze dementeert. Ze kon gewoon niet meer alleen wonen. Het was wél dom om haar in huis te halen als je
alle twee werkt waardoor oma nog steeds veel alleen is. Maar uiteindelijk had Valentijn die tijd met zijn oma niet willen
missen denk ik zomaar.

Dettie

[Marjo]

Nee natuurlijk kan oma er niets aan doen, maar blijft het een feit dat het voor een schoondochter moeilijker zal zijn. Dat zou bij mij zeer zeker ook het geval geweest zijn.

[Dettie]

Ik weet het niet of het zo is. Je kunt ook heel leuke schoonouders hebben waar je een
uitstekende band mee hebt en daardoor later weinig bezwaar hebt om voor ze te zorgen als het minder goed gaat met ze.

Ik vond dat de schoondochter in het boek weinig moeite deed om maar ook iets te begrijpen van de leefwereld van haar schoonmoeder.
Bovendien is het de moeder van haar man en ze zal toch ook met hém rekening moeten houden. Ze kan moeilijk verwachten dat hij, zeer tegen zijn gevoel in, zijn moeder maar ergens in een of ander verzorgingshuis dumpt. Ze zaten te wachten op ruimte in het verzorgingshuis van hun (oma's ?) keuze en het was duidelijk dat het tijdelijk was dat oma bij hen kwam wonen. Het was niet voor altijd.
Een beetje meer begrip had dan wel gemogen in mijn ogen. Als haar man gewild had dat ze permanent bij hen kwam wonen dan was het nog wat anders geweest.

Dettie

[Marjo]

Je hebt een optimistischer kijk op schoondochters dan ik, al geldt dit natuurlijk voor iedere situatie. Het zou heerlijk zijn als iedereen wat meer begrip kon opbrengen voor de ander, maar het is niet realistisch om te geloven dat het zo is.
Ik vind het dus niet erg als ook in een kinderboek een schoondochter wat knorrig reageert, want dat kan ik net zo goed begrijpen als dat schoonmoeder het ook niet expres doet.
Het blijft voor mij dus wel geloofwaardig.

[Dettie]

Ja geloofwaardig is wat anders... het verhaal is zeker geloofwaardig, haast niemand wil ouders of schoonouders in huis halen.
Dat schoondochter het niet prettig vindt is goed voor te stellen maar wat aardiger tegen schoonmoeder doen mag wel. Die schoonmoeder had het denkelijk liever ook anders gewild. Schoonmoeder kan er niets aan doen maar schoondochter wel.
Dat schoondochter het er niet mee eens is, is nog tot daar aan toe, maar schoonmoeder is er wél en dan kan het best wat vriendelijker. Dat bedoel ik.

Maar wat ik het meest bijzondere aan dit boek vindt is de mooie band die Valtentijn en zijn oma krijgen. Wat vond jij daarvan?

Dettie

[Marjo]

Dat is heel goed beschreven! Eerst vindt hij het maar niks, maar als dan gaandeweg blijkt dat ze elkaar kunnen helpen, en eigenlijk ook - vanwege de afwezigheid van de ouders - aan elkaar overgeleverd zijn, ontstaat die mooie band! Heel mooi!
Ik had een klein beetje moeite met de snelheid daarvan - hij 'vergeet' die brief immers - maar het zit ook in de genen hè.

[Dettie]

haha ja, die genen!
Dementie noemden ze vroeger 'kinds worden' en eigenlijk gebeurde dat ook, ze waren samen kind vooral in die wigwam. Maar oma was nog niet zo kinds dat ze geen wijze dingen meer wist te zeggen. Dat vond ik vaak verrassend in het verhaal. Die mooie momenten van helderheid afgewisseld met de mooie momenten van kind(s) zijn.

Dettie

[Marjo]

Oh, Dettie!!Geen wigwam, het is een tipi!!

[Dettie]

haha jaaaaa!

Dettie