Zal dit boek de Libris prijs winnen? Het is een actueel onderwerp, en men schijnt dat sommige juryleden dat wensen. Maar ik vind het eigenlijk helemaal niet zo'n denderend boek.
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/leon-de-winter
Marjo
Leon de Winter: Het recht op terugkeer (samenleesboek juni '09)
Het recht op terugkeer van Leon de Winter verdient de Librisprijs omdat het een prachtige literaire roman is!
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/leon-de-winter
Jeannette
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/leon-de-winter
Jeannette
Pfff…wat een duizelingwekkend boek. Wat zal ik er eens van zeggen.
Het is nogal véél allemaal. Véél verhaallijnen, die zich in drie verschillende tijden afspelen, waarvan een groot deel in 2024 en 2025, en het speelt zich dan ook nog eens af in Tell Aviv, Amerika, Kazachstan, Rusland en Nederland, en niet chronologisch.
En af en toe was me dat wat te veel, of waren de bochten en stappen die het verhaal nam me wat te groot. Met name , ik zal het cryptisch zeggen voor de mensen die nog moeten lezen, van het deel waar alles nog goed was, naar twee jaar later als de hoofdpersoon van de ene op de andere bladzijde in een gedesoriënteerde toestand verkeerd, zonder dat wij lezers weten wat er aan de hand is.
En de toevalligheden en samenkomsten van personages en gebeurtenissen waren soms zo groot dat mijn toch redelijk ontwikkelde verbeeldingskracht hard moest werken om dat allemaal bij te benen.
Het boek wordt erg gekleurd door het wereldbeeld en de politieke opvattingen van de schrijver. Dat is nogal eenzijdig, zoals Marjo ook al in haar verslag zegt. Maar dat vond ik niet zo erg, omdat het mij daardoor dwingt tegenargumenten te verwoorden, of op zijn minst te bedenken wat ik van zijn standpunten vind. Al is het af en toe wel erg hard en eenzijdig. De tegenargumenten worden wel aangevoerd, maar altijd met terugwerkende kracht, toen de personages nog jong naïef en onwetend waren.
Het verhaal is wel goed geschreven, ik wilde vooral tóch steeds weten hoe het verder ging, en dat maakte dat ik het toch wel met plezier gelezen heb, maar als het iets minder “wijd”geschreven in tijd en ruimte zou zijn geschreven en met iets minder turbulenties had het boek wat mij betreft wat geloofwaardiger en leesbaarder geweest.
Komt ook bij dat boeken die zich in de toekomst afspelen mij zo ie zo niet zo liggen omdat ik alsmaar afgeleid ben door de beschrijving van apparaten en situaties waardoor ik er alsmaar bij bepaalt wordt dat het verzonnen is, en dat weerhoud me er van om helemaal in het verhaal op te gaan.
Wel grappig, alhoewel, je moet er niet aan denken, maar Poetin is nog steeds aan de macht in 2024. Maar dat terzijde.
Wil
Het is nogal véél allemaal. Véél verhaallijnen, die zich in drie verschillende tijden afspelen, waarvan een groot deel in 2024 en 2025, en het speelt zich dan ook nog eens af in Tell Aviv, Amerika, Kazachstan, Rusland en Nederland, en niet chronologisch.
En af en toe was me dat wat te veel, of waren de bochten en stappen die het verhaal nam me wat te groot. Met name , ik zal het cryptisch zeggen voor de mensen die nog moeten lezen, van het deel waar alles nog goed was, naar twee jaar later als de hoofdpersoon van de ene op de andere bladzijde in een gedesoriënteerde toestand verkeerd, zonder dat wij lezers weten wat er aan de hand is.
En de toevalligheden en samenkomsten van personages en gebeurtenissen waren soms zo groot dat mijn toch redelijk ontwikkelde verbeeldingskracht hard moest werken om dat allemaal bij te benen.
Het boek wordt erg gekleurd door het wereldbeeld en de politieke opvattingen van de schrijver. Dat is nogal eenzijdig, zoals Marjo ook al in haar verslag zegt. Maar dat vond ik niet zo erg, omdat het mij daardoor dwingt tegenargumenten te verwoorden, of op zijn minst te bedenken wat ik van zijn standpunten vind. Al is het af en toe wel erg hard en eenzijdig. De tegenargumenten worden wel aangevoerd, maar altijd met terugwerkende kracht, toen de personages nog jong naïef en onwetend waren.
Het verhaal is wel goed geschreven, ik wilde vooral tóch steeds weten hoe het verder ging, en dat maakte dat ik het toch wel met plezier gelezen heb, maar als het iets minder “wijd”geschreven in tijd en ruimte zou zijn geschreven en met iets minder turbulenties had het boek wat mij betreft wat geloofwaardiger en leesbaarder geweest.
Komt ook bij dat boeken die zich in de toekomst afspelen mij zo ie zo niet zo liggen omdat ik alsmaar afgeleid ben door de beschrijving van apparaten en situaties waardoor ik er alsmaar bij bepaalt wordt dat het verzonnen is, en dat weerhoud me er van om helemaal in het verhaal op te gaan.
Wel grappig, alhoewel, je moet er niet aan denken, maar Poetin is nog steeds aan de macht in 2024. Maar dat terzijde.
Wil
Duizelingwekkend. Mooi verwoordt Willeke!WilV schreef:Pfff…wat een duizelingwekkend boek.
Het boek wordt erg gekleurd door het wereldbeeld en de politieke opvattingen van de schrijver. Dat is nogal eenzijdig. Maar dat vond ik niet zo erg, omdat het mij daardoor dwingt tegenargumenten te verwoorden, of op zijn minst te bedenken wat ik van zijn standpunten vind.
Het verhaal is wel goed geschreven, ik wilde vooral tóch steeds weten hoe het verder ging, en dat maakte dat ik het toch wel met plezier gelezen heb.
Wil
Toen ik aan het boek begon, kon ik het niet meer wegleggen. Zo werd ik gepakt en meegezogen door het verhaal. Ondanks het feit dat een gedeelte van het boek zich in de toekomst afspeelt. Want daar houd ik eigenlijk niet van...
Het boek draagt duidelijk de pro - Israelische - preoccupatie van Leon de Winter. Natuurlijk verwijst de titel naar de Palestijnen, hun recht op terugkeer. Maar in dit boek gaat het vooral over de terugkeer van het verloren gewaande kind.
Ik vind het een verdienste van de schrijver dat het verhaal je dwingt om een eigen standpunt ten aanzien van de Israelische - Palestijnse kwestie in te nemen.
Tja, het plot is erg onwaarschijnlijk. En het aantal toevalligheden is wel erg groot. Maar desondanks vind ik Het recht op terugkeer een fascinerende en meeslepende en zeer vlot geschreven roman.
Jeannette
Ja het einde is wel heel onwaarschijnlijk, niet zo zeer de ontknoping op zich, die hing al een tijdje in de lucht, maar wel alle toevalligheden en bijna kunstgrepen die leiden tot die ontknoping.Tja, het plot is erg onwaarschijnlijk. En het aantal toevalligheden is wel erg groot
Daar stoorde die hele nummeriek me ook voor het eerst. Tot die tijd spelde dat vooral in het hoofd van een verwarde man, maar nu is het ineens een bruikbaar instrument waarmee de datum zomaar voorspeld kan worden, en dat klopt dan ook gewoon.
Wil
Hier verbindt Leon de Winter de voorkeur voor magische getallen van een zenuwzieke man met de kabbala.WilV schreef: Daar stoorde die hele nummeriek me ook voor het eerst. Tot die tijd spelde dat vooral in het hoofd van een verwarde man, maar nu is het ineens een bruikbaar instrument waarmee de datum zomaar voorspeld kan worden, en dat klopt dan ook gewoon.
Wil
Kabbala (Wikipedia): een joods, religieus, filosofisch systeem dat beweert inzicht te geven in de goddelijke natuur.
Kabbala is een Hebreeuws woord dat openbaring betekent.
Jeannette
Oh, de link met de Kaballa had ik nog niet gemaakt, dat zou wel eens kunnen kloppen. Al vertoont hij weinig affiniteit met God.
Maar vond je niet dat dat in het laatste deel van het boek wel heel opvallend van zijn binnenwereld naar de gebeurtenissen in de echte wereld over ging? Wat ook nog bleek te kloppen met de realiteit ook.
Groetjes
Willeke
Maar vond je niet dat dat in het laatste deel van het boek wel heel opvallend van zijn binnenwereld naar de gebeurtenissen in de echte wereld over ging? Wat ook nog bleek te kloppen met de realiteit ook.
Groetjes
Willeke
Ik vind het zelf moeilijk om te begrijpen wat kabbala nu precies inhoudt.
Als je kabbala opzoekt op Wikipedia zie je dat er weer verschillende stromingen in zijn. Er is ook een hermetische kabbala, dat is een westerse, niet joodse esoterische en mystieke traditie. (???)
Popster Madonna houdt zich trouwens ook bezig met kabbala, heb ik wel eens gelezen.
In zijn laatste romans laat Leon de Winter steeds duidelijk zijn Joodse achtergrond zien. Daarom denk ik dat de schrijver het over de joodse kabbala heeft.
De introductie van de taliban in het boek is inderdaad heel onverwachts. Het tilt het hele verhaal naar een ander plan. Ik vind dat heel knap gedaan van De Winter.
Maar het gedeelte in Kazachstan, met die toevallig ontmoetingen, is wel erg onwaarschijnlijk. Maar het stoorde mij niet.
Denk jij dat wat in het boek gebeurd met de zoon van de hoofdpersoon (even een beetje vaag houden voor de mensen die het boek nog willen gaan lezen) door taliban aanhangers werkelijkheid is, Willeke?
Groeten,
Jeannette
Als je kabbala opzoekt op Wikipedia zie je dat er weer verschillende stromingen in zijn. Er is ook een hermetische kabbala, dat is een westerse, niet joodse esoterische en mystieke traditie. (???)
Popster Madonna houdt zich trouwens ook bezig met kabbala, heb ik wel eens gelezen.
In zijn laatste romans laat Leon de Winter steeds duidelijk zijn Joodse achtergrond zien. Daarom denk ik dat de schrijver het over de joodse kabbala heeft.
De introductie van de taliban in het boek is inderdaad heel onverwachts. Het tilt het hele verhaal naar een ander plan. Ik vind dat heel knap gedaan van De Winter.
Maar het gedeelte in Kazachstan, met die toevallig ontmoetingen, is wel erg onwaarschijnlijk. Maar het stoorde mij niet.
Denk jij dat wat in het boek gebeurd met de zoon van de hoofdpersoon (even een beetje vaag houden voor de mensen die het boek nog willen gaan lezen) door taliban aanhangers werkelijkheid is, Willeke?
Groeten,
Jeannette
Of dat in het echt ook zo doelbewust op deze manier en met dat doe gebeurd bedoel je?Denk jij dat wat in het boek gebeurd met de zoon van de hoofdpersoon (even een beetje vaag houden voor de mensen die het boek nog willen gaan lezen) door taliban aanhangers werkelijkheid is, Willeke?
Nee eigenlijk denk ik van niet. Het gegeven is duidelijk het uitganspunt geweest van de schrijver. Ik maak even een verklapper om het verder uit te leggen
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ik denk dat Leon de Winter bedacht heeft dat het ultieme aanvalsmiddel tegen je vijand is als je iemand van het Joodse volk het Joodse volk laat aanvallen. Dat is een absoluut ondenkbaar gegeven. Hij onderstreept dat ook al in het beging van het boek..als hij aangevallen wordt en het blijken geen Arabieren maar Joden te zijn die hem belagen is dát de aanleiding om het land te verlaten, dat hij wordt aangevallen door iemand van zijn eigen volk. Hij had al beslist dat hij bleef maar dáárdoor draait hij zijn beslissing terug.
En de Kabala ken ik vooral uit de boeken van Chaim Potok, waar dat geloof als stroming van de Joodse tradities ook vaak in voor komt. Maar meer in religeuze zin. Daarom verbaasde mij het ook toen jij het verklaarde. Omdat religie geen rol speelt bij de hoofdpersoon.
Een leuk boek voor discussie is dit.
Weet jij nog in welk boek van Chaim Potok de kabala een rol speelt Willeke?WilV schreef:En de Kabala ken ik vooral uit de boeken van Chaim Potok, waar dat geloof als stroming van de Joodse tradities ook vaak in voor komt.
Een joods kind opgevoed door Arabieren, het doet me denken aan het boek "Het litteken van David S" van S. Abulhawa. In dit boek ontvoert een Arabier na het overlijden van zijn kind een joods jongetje van dezelfde leeftijd als zijn zoontje, en voedt dit kind op als zijn eigen kind.
Jeannette
Ik dacht dat het in "Uitverkoren" en "De belofte" een rol op de achtergrond speeltWeet jij nog in welk boek van Chaim Potok de kabala een rol speelt Willeke?
maar in "Het boek van het licht" zeker.
op de achterflap daarvan staat over de hoofdpersoon;
"Tijdens zijn studie heeft hij de orthodoxie van zijn milieu achter zich gelaten en gekozen voor ee nstudie Kabbala, de Joodse mystieke traditie waarin beelden van licht en donker, van vuur en vonken een belangrijke rol spelen en nauw aansluit bij zijn veelvuldige visioenen"
Groeten
Willeke
Ik heb het boek nogmaals geleend, maar toen ik zag hoe dik het eigenlijk is, heb ik besloten om het toch niet nog een keer te gaan lezen. Zo erg boeiend was het niet.
Ik wil best aannemen dat de Winter van alles in dit boek heeft gebruikt, waar de puzzelende lezer zich lekker in kan verdiepen. Maar ik heb daar nooit zin in.
Dus die Kabbala? geen idee.
Ik wil best aannemen dat de Winter van alles in dit boek heeft gebruikt, waar de puzzelende lezer zich lekker in kan verdiepen. Maar ik heb daar nooit zin in.
Dus die Kabbala? geen idee.