Leestafel forum

Steeds genieten, zo'n Nothomb-boek..dit is haar tiende las ik..heb ik vast nog niet allemaal gelezen..

lees het verslag, klik hier

http://www.leestafel.info/amelie-nothomb

Ik weet niet of je van allemaal een verslag hebt gemaakt, maar in het archief staan (met antichrista erbij) 6 verslagen. En in een verslag zeg je dat het haar 14e boek is.
Je hebt nog even wat te doen... Erg he.

Bernadet
die van de week de film Amelie gekeken heeft en weer enorm heeft zitten genieten.
Heeft niets met Nothomb te maken, maar ik moest het even kwijt..

Heeft niets met Nothomb te maken, nee, dat niet, maar ik begrijp wel waarom je deze link legt. Het is het absurde in die film, dat heeft Nothomb ook..
En het is wel lekker dat ik nog niet al haar boeken gelezen heb eigenlijk..

Ze zei oot in een interview dat aangename, vriendelijke karakters voor haar niet interessant zijn voor een boek.
Schijnt ook met dit boek te kloppen, toch?

Tiba.

De hoofdpersoon is best een aardig meisje lijkt me..
Maar er moet altijd een minder aardig karakter in een boek zitten toch, anders is het zo saai. Alleen maar aardige mensen die vervelende dingen meemaken, dat is niet geloofwaardig..

Ik dacht het al: er stond al een item van dit boek..

Blanche, 16 jaar jong, studeert politicologie aan een universiteit. Haar leven tot dan toe kenmerkt zich door gebrek aan vriendschap, eenzaamheid en onopvallendheid. Plotseling krijgt ze contact met een andere 16 jarige, een zekere Christa. Deze Christa haalt haar uit haar isolement, maar daarvoor moet Blanche ook een hoge prijs betalen. Blanche begrijpt niet waarom Christa interesse in haar toont; ze is juist het tegendeel van spontaan, extravert en geliefd bij veel anderen. Christa dringt zich zo slinks op, dat ze het voor elkaar krijgt dat ze een dag in de week bij Blanche mag logeren. Blanche merkt dat haar ouders als een blok voor de charme’s van haar vallen. Blanche wordt steeds meer een vreemde in haar eigen huis; zelfs haar kamer is niet meer veilig voor Christa’s invloed. Dan besluit Blanche dat het genoeg is geweest en zoekt ze haar op in haar eigen omgeving, om haar te ontmaskeren.
Nothomb schrijft vlot; makkelijk te lezen zinnen, maar iets in haar zinnen, zorgt ervoor dat de lezer meteen in het verhaal komt. Over twee opgroeiende meisjes is al vele malen geschreven, maar Nothomb weet daar boven uit te stijgen. Op de momenten dat ze dieper ingaat op de persoonlijke ontwikkeling van de meisjes stijgt ze echt uit boven de doorsnee, maar dat gebeurt helaas te weinig; het blijven maar enkele momenten. Niettemin is dit een goed geschreven boek, dat zowel pubers, als volwassenen kan aanspreken

Roel

Ik heb alleen met Angst en beven van haar gelezen en eigenlijk smaakte dat niet naar meer.
Ik vond dat boek erg flauw. Het ging over werken in Japan en hoe moeilijk dat was.

Dettie

Ik heb dit boekje begin dit jaar gekocht op Zaventem, terwijl ik zat te wachten op het vliegtuig (in het Frans). Dit was mijn tweede boek van Amélie Nothomb, en, gelet op mijn ervaringen met het eerste boek, was dit eigenlijk niet geschikt om op het vliegtuig te lezen. Nothomb gebruikt een woordenschat, die ver boven mijn (toch niet onaardige) kennis van het Frans uitgaat. Misschien dat daarom ook bepaalde aspecten van het verhaal mij ontgaan zijn.

Toch heb ik een paar aangename uren beleefd met dit boekje. Misschien niet het beste van haar, maar ik zou er eerst nog een paar moeten lezen, om daar over te oordelen.

Wat mij een beetje tegenviel, was de uiteindelijke ontknoping. Misschien was deze wel te verwachten, maar anderzijds toch vrij banaal.

Ik houd niet zo van haar verhalen, ze zijn me vaak té bizar. Ik heb haar boek over anorexia gelezen en dat boek toen ze in japan werkte en nog een waar ik niets meer van herinner en dat was voor mij genoeg.

Dettie