Twee jaar lang interviewde de journalist Michka Assayas Bono, de zanger van U2. Soms bij hem thuis, soms in studio’s of hotels en vaak per telefoon. Het levert een reeks gesprekken op over de meest uiteenlopende onderwerpen. Steeds terug kerende thema’s zijn Bono’s jeugd, de invloed van de dood van zijn moeder toen hij nog een tiener was, de band met zijn vader, zijn geloof in God, het maken van muziek in een band, popster zijn,en zijn werk voor Afrika de laatste jaren.
Soms wordt er in de gesprekken aangehaakt op thema's van de vorige keer, soms wordt er met een nieuw gespreksonderwerp gestart. Het boek leest door de interviewvorm makkelijk. Nadeel is dat het door de gespreksvorm af en toe iets te fragmentarisch is, en af en toe ook wel iets te vaag wat mij betreft, het had hier en daar wel iets bondiger gekund. Maar Bono is een boeiend verteller, die ook daadwerkelijk wel iets te vertellen heeft. Hij is naast een man van de muziek ook man van de taal, dus af en toe zijn zijn zinnen en citaten prachtig, mijn potlood maakte overuren met onderstrepen.
Het boek schetst een goed beeld van hoe het is om de frontman te zijn van band van wereldformaat, wat dat vraagt van mensen, en hoe de procesvorming in de band gaat. Maar de nadruk ligt op Bono’s persoonlijke kijk op de wereld. De songs die aangehaald worden zijn voornamelijk ter onderstreping van zijn betoog, of als illustratie van de periode waar de band toen in zat.
Ook Bono’s, af en toe flink bekritiseerde, inzet voor de derde wereld komt ruim aan bod. En zijn relatie met God, waarvan ik wel wist dat die bestond blijkt in dit boek een veel grotere plaats in te nemen dan ik dacht.Al met al een boeiend boek om te lezen als je van de muziek van U2 houd, en geïnteresseerd bent in de persoon en kijk op de wereld van Bono.
Willeke.