Ik heb het boek al een tijd liggen. Op de debutantendag raadde niemand anders dan Jacqueline Epskamp deze schrijver aan. Nu nog lezen!
Dettie
Thema september 2010 Voor- en achternamen in titels
De avonturen van Hillebillie Veen
Nanne Tepper
Hille Veen ontmoet Yvonne op een van die typische Veenkoloniale feesten die door de schoolgaande jeugd eerder worden beleefd als een heilige mis dan als de slemppartij die het in werkelijkheid is. Hille is vijftien, Yvonne dertien. Op het schoolplein van Veendam neemt hun liefde legendarische vormen aan.
Langzaam wordt het oude land, dat Veendam omringt, door de ene nieuwbouwwijk na de andere opgeslokt. Hille verliest zijn belangstelling voor opgevoerde brommers en droomt van de grote stad, de ultieme ontsnapping aan de eenzaamheid van slaperige provinciestadjes. Yvonne verandert van een beschroomd onopvallend meisje in een wonderschone puber en zij weet dat ook. Zij laat schijnbaar opgeruimd een spoor van gebroken harten achter. De verbondenheid tussen Hille en Yvonne lijkt ondanks alle scheuren onuitroeibaar, maar of deze schoolpleinliefde ook de ware liefde is, is de vraag.
ISBN 9789025411466 paperback 112 pagina's | Uitgeverij Contact | juni 2002
Nanne Tepper
Hille Veen ontmoet Yvonne op een van die typische Veenkoloniale feesten die door de schoolgaande jeugd eerder worden beleefd als een heilige mis dan als de slemppartij die het in werkelijkheid is. Hille is vijftien, Yvonne dertien. Op het schoolplein van Veendam neemt hun liefde legendarische vormen aan.
Langzaam wordt het oude land, dat Veendam omringt, door de ene nieuwbouwwijk na de andere opgeslokt. Hille verliest zijn belangstelling voor opgevoerde brommers en droomt van de grote stad, de ultieme ontsnapping aan de eenzaamheid van slaperige provinciestadjes. Yvonne verandert van een beschroomd onopvallend meisje in een wonderschone puber en zij weet dat ook. Zij laat schijnbaar opgeruimd een spoor van gebroken harten achter. De verbondenheid tussen Hille en Yvonne lijkt ondanks alle scheuren onuitroeibaar, maar of deze schoolpleinliefde ook de ware liefde is, is de vraag.
ISBN 9789025411466 paperback 112 pagina's | Uitgeverij Contact | juni 2002
Vera Hemelwater
Anna Spijk
Een ontroerend verhaal, waarin de bezettingstijd en de karige na-oorlogse jaren worden beschreven door de ogen van een kind. De stiefmoeder kan het gezin niet aan en reageert alles af op Vera. Ze wordt verstikt door allerlei plichten terwijl haar stiefzusjes duidelijk voorgetokken worden. De vader wordt gebruikt om geld binnen te brengen. Het is een soort Assepoester-verhaal, maar met humor en tegelijkertijd ook ontroerend. In feite veel triester omdat er geen straf volgt voor de boze stiefmoeder.
ISBN 90-76457-08-5 348 pagina's uitgave gebonden Uitgeverij Reco
Anna Spijk
Een ontroerend verhaal, waarin de bezettingstijd en de karige na-oorlogse jaren worden beschreven door de ogen van een kind. De stiefmoeder kan het gezin niet aan en reageert alles af op Vera. Ze wordt verstikt door allerlei plichten terwijl haar stiefzusjes duidelijk voorgetokken worden. De vader wordt gebruikt om geld binnen te brengen. Het is een soort Assepoester-verhaal, maar met humor en tegelijkertijd ook ontroerend. In feite veel triester omdat er geen straf volgt voor de boze stiefmoeder.
ISBN 90-76457-08-5 348 pagina's uitgave gebonden Uitgeverij Reco
De nieuwe wereld van William Tinker
Hans Ulrich
Het is 1619 en de elfjarige pilgrim William Tinker woont met zijn ouders en broertje in Leiden. Williams ouders komen oorspronkelijk uit Engeland, maar moesten in 1608 hun thuisland ontvluchten. Ze waren er niet meer veilig vanwege hun streng protestantse geloof.
Maayke is de dochter van de bakker en woont al haar hele leven in Leiden. Ze helpt zo vaak ze kan in de winkel. Maayke flirt graag met de jongens uit de buurt, maar eigenlijk is ze verliefd op William, die verlegen Engelse pilgrim.
Hans Ulrich beschrijft de bijzondere vriendschap tussen Maayke en William, het Leiden van de 17e eeuw, Williams gevaarlijke bootreis en zijn eerste ontmoeting met de indianen. Het resultaat is een spannend, origineel verhaal over een onderbelicht onderwerp uit de Nederlandse geschiedenis.
NBD|Biblion recensie
De ouders van de 11-jarige William Tinker zijn in het begin van de zeventiende eeuw van Engeland naar Nederland verhuisd. Zij waren door hun strenge protestantse geloof niet meer veilig in Engeland. In Nederland werd William geboren in Leiden. Hij heeft een oogje op Maayke Puyt, de dochter van de bakker. Williams ouders vinden de stad Leiden te werelds en besluiten te emigreren naar de 'nieuwe wereld', het latere Amerika. Over deze tocht op de Mayflower en de ontberingen die de Pilgrims moesten doorstaan, gaat dit onderhoudende boek.
Heel veel historische feiten bewijzen het grondige onderzoek dat de auteur moet hebben verricht. De auteur (1939) is jarenlang leraar geschiedenis geweest aan het Stedelijk Gymnasium Leiden en heeft veel schoolboeken geschreven. In 2004 kwam zijn eerste jeugdboek uit: 'Paolo. Leonardo da Vinci's leerling'*.
Korte hoofdstukken; brede marges en een ruime interlinie zorgen voor een overzichtelijke bladspiegel. Op de omslagillustratie staat William enigszins kinderlijk afgebeeld. Het verhaal over William en Maayke is somber, maar spannend en romantisch. Het schetst een goed beeld van die tijd. Vanaf ca. 10 jaar.
(NBD|Biblion recensie, Elma Draaisma)
ISBN 9789000037728 Hardcover 151 pagina's | Van Goor | september 2007
Hans Ulrich
Het is 1619 en de elfjarige pilgrim William Tinker woont met zijn ouders en broertje in Leiden. Williams ouders komen oorspronkelijk uit Engeland, maar moesten in 1608 hun thuisland ontvluchten. Ze waren er niet meer veilig vanwege hun streng protestantse geloof.
Maayke is de dochter van de bakker en woont al haar hele leven in Leiden. Ze helpt zo vaak ze kan in de winkel. Maayke flirt graag met de jongens uit de buurt, maar eigenlijk is ze verliefd op William, die verlegen Engelse pilgrim.
Hans Ulrich beschrijft de bijzondere vriendschap tussen Maayke en William, het Leiden van de 17e eeuw, Williams gevaarlijke bootreis en zijn eerste ontmoeting met de indianen. Het resultaat is een spannend, origineel verhaal over een onderbelicht onderwerp uit de Nederlandse geschiedenis.
NBD|Biblion recensie
De ouders van de 11-jarige William Tinker zijn in het begin van de zeventiende eeuw van Engeland naar Nederland verhuisd. Zij waren door hun strenge protestantse geloof niet meer veilig in Engeland. In Nederland werd William geboren in Leiden. Hij heeft een oogje op Maayke Puyt, de dochter van de bakker. Williams ouders vinden de stad Leiden te werelds en besluiten te emigreren naar de 'nieuwe wereld', het latere Amerika. Over deze tocht op de Mayflower en de ontberingen die de Pilgrims moesten doorstaan, gaat dit onderhoudende boek.
Heel veel historische feiten bewijzen het grondige onderzoek dat de auteur moet hebben verricht. De auteur (1939) is jarenlang leraar geschiedenis geweest aan het Stedelijk Gymnasium Leiden en heeft veel schoolboeken geschreven. In 2004 kwam zijn eerste jeugdboek uit: 'Paolo. Leonardo da Vinci's leerling'*.
Korte hoofdstukken; brede marges en een ruime interlinie zorgen voor een overzichtelijke bladspiegel. Op de omslagillustratie staat William enigszins kinderlijk afgebeeld. Het verhaal over William en Maayke is somber, maar spannend en romantisch. Het schetst een goed beeld van die tijd. Vanaf ca. 10 jaar.
(NBD|Biblion recensie, Elma Draaisma)
ISBN 9789000037728 Hardcover 151 pagina's | Van Goor | september 2007
Richard Simmillion
Willem Frederik Hermans
In de loop van zijn carrière schreef Willem Frederik Hermans een aantal verhalen met als hoofdpersonage Richard Simmillion, wiens levensloop een grote gelijkenis vertoont met die van de schrijver. In Richard Simmillion, Een onvoltooide autobiografie zijn deze zes verhalen. ('De elektriseermachine van Wimshurst', 'Het grote medelijden', 'Een toerist', 'Waarom schrijven?', 'Afscheid van Canada' en 'Dood en weggeraakt') voor het eerst samengebracht. Eén ervan - 'Een toerist' uit 1979 - werd nooit eerder gebundeld en verschijnt voor het eerst in boekvorm. 'Richard Simmillion' is een van de meest merkwaardige, eigenzinnige - en onvoltooid gebleven - autobiografieën die de Nederlandse literatuur is.
NBD|Biblion recensie
Willem Frederik Hermans hield niet van autobiografieen. Hij wantrouwde de zogenaamde eerlijkheid. En in zijn geval had hij er een hekel aan omdat hij vond dat zijn jeugd niet prettig was om over te schrijven. Toch heeft hij vijf verhalen geschreven die autobiografisch zijn, een daarvan was nooit gebundeld: 'Een toerist'.
Arjan Peters heeft nu die vijf verhalen, waarvan vier afkomstig uit diverse eerdere bundels, bij elkaar gebracht en voorzien van een nawoord: 'De elektriseermachine van Wimshurst', 'Het grote medelijden', 'Afscheid van Canada' en 'Dood en weggeraakt'.
Schrijnend is het verhaal over een 'biologietocht' waar de jonge Wim erg naar had uitgekeken omdat hij die samen met zijn vader zou gaan maken. Tot grote teleurstelling van de enthousiaste scholier bleek zijn vader 's morgens niet uit zijn bed te willen komen. Hermans droomde er als kind vaak van zijn vader te vermoorden. Geen wonder als je de hartverscheurend dialoog leest: 'Ga naar je bed terug, Richard, 'zei mijn moeder.' 'Maar vader heeft het beloofd.' 'Ach, welnee, jongen. Iedereen belooft wel eens wat.'
Een schrijnend boek. Vrij kleine druk.
(Biblion recensie, Hans Renders)
ISBN 9789023417330 Hardcover 230 pagina's | De Bezige Bij | april 2005
Willem Frederik Hermans
In de loop van zijn carrière schreef Willem Frederik Hermans een aantal verhalen met als hoofdpersonage Richard Simmillion, wiens levensloop een grote gelijkenis vertoont met die van de schrijver. In Richard Simmillion, Een onvoltooide autobiografie zijn deze zes verhalen. ('De elektriseermachine van Wimshurst', 'Het grote medelijden', 'Een toerist', 'Waarom schrijven?', 'Afscheid van Canada' en 'Dood en weggeraakt') voor het eerst samengebracht. Eén ervan - 'Een toerist' uit 1979 - werd nooit eerder gebundeld en verschijnt voor het eerst in boekvorm. 'Richard Simmillion' is een van de meest merkwaardige, eigenzinnige - en onvoltooid gebleven - autobiografieën die de Nederlandse literatuur is.
NBD|Biblion recensie
Willem Frederik Hermans hield niet van autobiografieen. Hij wantrouwde de zogenaamde eerlijkheid. En in zijn geval had hij er een hekel aan omdat hij vond dat zijn jeugd niet prettig was om over te schrijven. Toch heeft hij vijf verhalen geschreven die autobiografisch zijn, een daarvan was nooit gebundeld: 'Een toerist'.
Arjan Peters heeft nu die vijf verhalen, waarvan vier afkomstig uit diverse eerdere bundels, bij elkaar gebracht en voorzien van een nawoord: 'De elektriseermachine van Wimshurst', 'Het grote medelijden', 'Afscheid van Canada' en 'Dood en weggeraakt'.
Schrijnend is het verhaal over een 'biologietocht' waar de jonge Wim erg naar had uitgekeken omdat hij die samen met zijn vader zou gaan maken. Tot grote teleurstelling van de enthousiaste scholier bleek zijn vader 's morgens niet uit zijn bed te willen komen. Hermans droomde er als kind vaak van zijn vader te vermoorden. Geen wonder als je de hartverscheurend dialoog leest: 'Ga naar je bed terug, Richard, 'zei mijn moeder.' 'Maar vader heeft het beloofd.' 'Ach, welnee, jongen. Iedereen belooft wel eens wat.'
Een schrijnend boek. Vrij kleine druk.
(Biblion recensie, Hans Renders)
ISBN 9789023417330 Hardcover 230 pagina's | De Bezige Bij | april 2005
vreemd, ik had antwoord gegeven.
Nee ik vind het niet oubollig. Ik kan er nog steeds van genieten en om lachen. Schuieren doen we inderdaad niet meer, maar proesten nog wel!
Toch?
De taal is natuurlijk wel wat ouderwets evenals de illustraties maar dat heeft juist wel z'n charme vind ik. De inhoud van de boeken vind ik verder wel van alle tijden.
Dettie
Nee ik vind het niet oubollig. Ik kan er nog steeds van genieten en om lachen. Schuieren doen we inderdaad niet meer, maar proesten nog wel!
Toch?
De taal is natuurlijk wel wat ouderwets evenals de illustraties maar dat heeft juist wel z'n charme vind ik. De inhoud van de boeken vind ik verder wel van alle tijden.
Dettie
Ik keek op internet bij het synoniemenwoordenboek en dit staat er:
in het woordenboek is voor proesten 1 omschrijving gevonden:
proesten, (proestte, geproest), proesten van het lachen.
proesten komt niet voor als trefwoord.
proesten is 1 maal gevonden als synoniem van een ander trefwoord:
lachen (ww) : brullen, bulken, giechelen, gieren, ginnegappen, glimlachen, grinniken, proesten, schateren, schaterlachen
Dettie
in het woordenboek is voor proesten 1 omschrijving gevonden:
proesten, (proestte, geproest), proesten van het lachen.
proesten komt niet voor als trefwoord.
proesten is 1 maal gevonden als synoniem van een ander trefwoord:
lachen (ww) : brullen, bulken, giechelen, gieren, ginnegappen, glimlachen, grinniken, proesten, schateren, schaterlachen
Dettie
Nou, haha, het heet tegenwoordig nog steeds proesten. Ik lees momenteel een boek, dat in 2009 is uitgekomen en jawel : "Geerling proestte het uit." En toevallig ligt de heldin een paar blz. verder "Joop ter Heul" te lezen.........
Ik gebruik het woord zelf nooit, vandaar dat het bij mij wat ongewoon over komt.
Ik gebruik het woord zelf nooit, vandaar dat het bij mij wat ongewoon over komt.
Joop ter Heul omnibus
Cissy van Marxveldt
De prototypische bakvis is wel Cissy van Marxveldts heldin Joop ter Heul, met haar te lange armen, te grote voeten, piekende haren en een uitgebreide schare vriendinnen, verenigd in de Jopopinoloukico-club. Ze is opgewekt, eerlijk en recht door zee, maar ook onhandig, lawaaierig, baldadig. Haar vriendinnen zijn vrolijke schaduwen van haarzelf, allemaal in het bezit van ongeveer één eigenschap. Pop is onverschillig, Pien artistiek, Noortje hooghartig, Loutje lief, Kit olijk, Conny koket.
De brutale Joop verandert in de loop van de serie van een zorgeloze bakvis in een zorgzame moeder en echtgenote, al heeft zij zich daar lang met kracht tegen verzet.
ISBN 9789020524833 Hardcover 992 pagina's | Kok Omniboek | april 2008
Cissy van Marxveldt
De prototypische bakvis is wel Cissy van Marxveldts heldin Joop ter Heul, met haar te lange armen, te grote voeten, piekende haren en een uitgebreide schare vriendinnen, verenigd in de Jopopinoloukico-club. Ze is opgewekt, eerlijk en recht door zee, maar ook onhandig, lawaaierig, baldadig. Haar vriendinnen zijn vrolijke schaduwen van haarzelf, allemaal in het bezit van ongeveer één eigenschap. Pop is onverschillig, Pien artistiek, Noortje hooghartig, Loutje lief, Kit olijk, Conny koket.
De brutale Joop verandert in de loop van de serie van een zorgeloze bakvis in een zorgzame moeder en echtgenote, al heeft zij zich daar lang met kracht tegen verzet.
ISBN 9789020524833 Hardcover 992 pagina's | Kok Omniboek | april 2008
Citaat van de dag
Gisteravond heb ik Julies haar geschuierd, omdat haar arm zo moe was van het tennissen. Ze draagt de knoedel krullen niet meer, omdat Jog ze niet mooi vond. En ze heeft eigenlijk veel te leuk haar, om er zo'n herrie van te maken. Ze doet het nu maar gewoon met een vlecht om haar hoofd en ik zei, toen ik als een razende aan het schuieren was: "Je ziet er veel leuker uit dan vroeger met dat poedelhaar."
"Jog vindt het zo aardig,"zei Julie. "Hij zegt, het staat zo lief."
"Gek,"zei ik, ik had al die dingen nooit bij Jog gezocht. "Julie staarde toen ze zei: "Wie vind je aardiger om te zien. Jog of Herman de Wilde?"
"O, Jog!"zei ik vol vuur. "H. de Wilde heeft helemaal geen gezicht."
"En Lotte zegt, dat het zo mannelijk is,"proestte Julie.
"Phuu,"zei ik, "moet je alleen zijn schouders maar eens zien."
"Lotte is altijd zo mal overdreven,"zei Julie. "Au zeg, je rukt me de haren uit."
"Ja hoor eens,"zei ik, "jij gaat bij Lotte op fuiven en partijtjes, en als ze hier is, dan gaan jullie uit, en je zoent mekaar en al die nonsens, en dan moet je, nu ze aan de Rivièra zit met een blindedarm, niet over haar gaan mieren tegen mij. Da's niet eerlijk."
Fragment uit Joop ter Heul
Gisteravond heb ik Julies haar geschuierd, omdat haar arm zo moe was van het tennissen. Ze draagt de knoedel krullen niet meer, omdat Jog ze niet mooi vond. En ze heeft eigenlijk veel te leuk haar, om er zo'n herrie van te maken. Ze doet het nu maar gewoon met een vlecht om haar hoofd en ik zei, toen ik als een razende aan het schuieren was: "Je ziet er veel leuker uit dan vroeger met dat poedelhaar."
"Jog vindt het zo aardig,"zei Julie. "Hij zegt, het staat zo lief."
"Gek,"zei ik, ik had al die dingen nooit bij Jog gezocht. "Julie staarde toen ze zei: "Wie vind je aardiger om te zien. Jog of Herman de Wilde?"
"O, Jog!"zei ik vol vuur. "H. de Wilde heeft helemaal geen gezicht."
"En Lotte zegt, dat het zo mannelijk is,"proestte Julie.
"Phuu,"zei ik, "moet je alleen zijn schouders maar eens zien."
"Lotte is altijd zo mal overdreven,"zei Julie. "Au zeg, je rukt me de haren uit."
"Ja hoor eens,"zei ik, "jij gaat bij Lotte op fuiven en partijtjes, en als ze hier is, dan gaan jullie uit, en je zoent mekaar en al die nonsens, en dan moet je, nu ze aan de Rivièra zit met een blindedarm, niet over haar gaan mieren tegen mij. Da's niet eerlijk."
Fragment uit Joop ter Heul
berdine schreef:Nou, haha, het heet tegenwoordig nog steeds proesten. Ik lees momenteel een boek, dat in 2009 is uitgekomen en jawel : "Geerling proestte het uit." En toevallig ligt de heldin een paar blz. verder "Joop ter Heul" te lezen.........
Ik gebruik het woord zelf nooit, vandaar dat het bij mij wat ongewoon over komt.
He gelukkig, er wordt dus nog heel wat afgeproest!
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten