groetjes, irene, die tegenwoordig braaf alles uitleest, ook wat haar niet kan bekoren
Boeken die ik niet verder wil lezen dan zo'n 50 pagina's
Ook ik vond het een mooi boek. Leest lekker gemakkelijk weg, inderdaad zoals Dettie zegt tevens een boek voor jongeren. Maar ik ben het eveneens met joanazinha eens....in het begin kwam ik er moeilijk doorheen, later werd het verhaal boeiender en levendiger.
groetjes, irene, die tegenwoordig braaf alles uitleest, ook wat haar niet kan bekoren
groetjes, irene, die tegenwoordig braaf alles uitleest, ook wat haar niet kan bekoren
-
Joanazinha
- Berichten: 1450
- Lid geworden op: 27 sep 2007, 16:07
- Locatie: Nieuw-Roden
Het boek las inderdaad heel gemakkelijk en vlot, maar ja, zoals gezegd boeide het me gewoon niet. Ik moest steeds terugkijken hoe het ook al weer zat en was gauw afgeleid. Dat is voor mij een teken om het maar op te geven.
Misschien geef ik het later nog eens een kans, tijdens een vakantie of zo. Want op zich vind ik John Boyne een goede schrijver!
Misschien geef ik het later nog eens een kans, tijdens een vakantie of zo. Want op zich vind ik John Boyne een goede schrijver!
Ja ik zag dat jij het mooi vond Dettie. Als de meningen onverdeeld positief waren geweest had ik gedacht dat het aan mij lag en had ik het nog even langer geprobeerd. Ik vond het taaltje van Alex vermoeiend en irritant en het oude verhaal, dat joodse "sprookje" stond me ook tegen. Het is heel vreemd, maar dat soort magisch realisme (zoals ook bij Meir Shalev) wekt alleen wrevel bij me op, terwijl - naar mijn idee - hetzelfde soort magisch realisme van noordelijke schrijvers (zoals Torgny Lindgren) me juist geweldig aanspreekt... 
Misschien is het de overdaad?
Misschien is het de overdaad?De waarheidsvinder van Donald Antrim gaat voortijdig terug naar de bieb. Ik kom er niet doorheen. De hoofdpersoon is een irritant mannetje met kinderachtig gedrag (over stoelen klimmen en met eten gooien in een restaurant). De meest pietluttige details worden bladzijdenlang uitgesponnen en het zijn ook nog eens niet de smakelijkste. 
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
Ik ben gestopt met Vreemd land van Jhumpa Lahiri. Ik heb zo'n 14 dagen over 100 blz. gedaan. Zo sàài! En - dit is lachen - bij "hoofdstuk" 3 kwam ik erachter dat er helemaal geen hoofdstukken zijn! Het zijn verhalen! Met het tweede verhaal heb ik dat helemaal niet gemerkt! Zo weinig verschilde het van het eerste. Ik dacht dat het tweede een herinnering was van de hoofdpersoon van het eerste verhaal aan haar jeugd. Er zat ook geen eind aan de verhalen, ze hielden gewoon op. Dus daar had ik het ook al niet aan gezien.
Ik vond het helemaal niet boeiend. Het is een eindeloze opsomming van wat er allemaal gebeurde in de levens van hoofdpersonen. Daarbij ook niet mooi geschreven, dus toen ik me tevergeefs probeerde in te leven in het derde saaie verhaal, heb ik er de brui aan gegeven.
- bij "hoofdstuk" 3 kwam ik erachter dat er helemaal geen hoofdstukken zijn! Het zijn verhalen! Met het tweede verhaal heb ik dat helemaal niet gemerkt! Zo weinig verschilde het van het eerste. Ik dacht dat het tweede een herinnering was van de hoofdpersoon van het eerste verhaal aan haar jeugd. Er zat ook geen eind aan de verhalen, ze hielden gewoon op. Dus daar had ik het ook al niet aan gezien. Ik vond het helemaal niet boeiend. Het is een eindeloze opsomming van wat er allemaal gebeurde in de levens van hoofdpersonen. Daarbij ook niet mooi geschreven, dus toen ik me tevergeefs probeerde in te leven in het derde saaie verhaal, heb ik er de brui aan gegeven.
Laatst gewijzigd door berdine op 15 dec 2009, 16:53, 1 keer totaal gewijzigd.
Hoe bestaat het dat je het niet mooi vindt. Ik vond het prachtig.
En je had het kunnen weten dat het een verhalenbundel is. Mijn verslag begint er mee
"Wil je dit boek lezen?" werd mij gevraagd. Een verhalenbundel... ´
http://www.leestafel.info/jhumpa-lahiri
Dettie
En je had het kunnen weten dat het een verhalenbundel is. Mijn verslag begint er mee
"Wil je dit boek lezen?" werd mij gevraagd. Een verhalenbundel... ´
http://www.leestafel.info/jhumpa-lahiri
Dettie
Ha ja, als ik geweten had dat jij er al een verslag van had gemaakt. En dan nog zou ik zo kort voor ik aan een boek ging beginnen geen verslag gaan lezen.
Dit boek was een tip van een vriendin en die had het niet over een verhalenbundel.
Het doet me trouwens genoegen dat jij het tweede verhaal ook in verband bracht met het eerste. Bij nadere beschouwing ging het niet over de ouders van Ruma. Het kind wordt een paar maal Usha genoemd en niet Ruma. Nou sta je daar ook niet al te lang bij stil, omdat de Indiase mensen bij meerdere namen worden genoemd. Later besefte ik ook dat het tweede verhaal in de ik-vorm is geschreven en het eerste in de derde persoon.
Pas bij het derde verhaal gaat het voor je gevoel over heel andere mensen en viel bij mij dus het kwartje.
Nee, ik vond het niet boeiend. De personen bleven te vlak. Hun problemen worden wel benoemd maar niet invoelbaar. En zoals ik al eerder meldde bij een ander topic: ik vond het niet goed geschreven. Met name in het begin had ik het gevoel dat ik een school-opstel zat te lezen.
Dit boek was een tip van een vriendin en die had het niet over een verhalenbundel.
Het doet me trouwens genoegen dat jij het tweede verhaal ook in verband bracht met het eerste. Bij nadere beschouwing ging het niet over de ouders van Ruma. Het kind wordt een paar maal Usha genoemd en niet Ruma. Nou sta je daar ook niet al te lang bij stil, omdat de Indiase mensen bij meerdere namen worden genoemd. Later besefte ik ook dat het tweede verhaal in de ik-vorm is geschreven en het eerste in de derde persoon.
Pas bij het derde verhaal gaat het voor je gevoel over heel andere mensen en viel bij mij dus het kwartje.
Nee, ik vond het niet boeiend. De personen bleven te vlak. Hun problemen worden wel benoemd maar niet invoelbaar. En zoals ik al eerder meldde bij een ander topic: ik vond het niet goed geschreven. Met name in het begin had ik het gevoel dat ik een school-opstel zat te lezen.
Geert Kimpen - De geheime Newton
Ik hoop niet dat dit de toon zet voor het nieuwe jaar
De flaptekst vond ik erg veelbelovend dus had ik mezelf getracteerd op dit boek. Helaas het ligt mij niet. Het gaat over Newton die in een geheime genootschap komt en fiosofisch kwikzilver maakt. De droom is natuurlijk goud maken. Ik heb niets met dit soort onderwerpen. De flaptekst deed me een andere inhoud vermoeden.
Als iemand van de vaste Leestafelaars het wil lezen... roep maar.
Dettie
Ik hoop niet dat dit de toon zet voor het nieuwe jaar
De flaptekst vond ik erg veelbelovend dus had ik mezelf getracteerd op dit boek. Helaas het ligt mij niet. Het gaat over Newton die in een geheime genootschap komt en fiosofisch kwikzilver maakt. De droom is natuurlijk goud maken. Ik heb niets met dit soort onderwerpen. De flaptekst deed me een andere inhoud vermoeden.
Als iemand van de vaste Leestafelaars het wil lezen... roep maar.
Dettie
Geert Kimpen is ook niks voor mij. Ik vond 'de kabbalist'al helemaal niks.
En nu heb ik twee andere boeken weer snel ingeleverd zonder ze uit te lezen. Een ervan was dus het maandboek van Cody McFadyen en het andere is van John Le Carré, ; de toegewijde tuinier'.
Op het moment lees ik weer een debuut, en dat bevalt me dan weer wel! Gelukkig. Voor de nieuwsgierige aagjes: Jolien Janzing...
En nu heb ik twee andere boeken weer snel ingeleverd zonder ze uit te lezen. Een ervan was dus het maandboek van Cody McFadyen en het andere is van John Le Carré, ; de toegewijde tuinier'.
Op het moment lees ik weer een debuut, en dat bevalt me dan weer wel! Gelukkig. Voor de nieuwsgierige aagjes: Jolien Janzing...
Het is niet helemaal 50 pagina's, dit was een verhalenbundel, en ik he drie verhalen gelezen.
Cees Nooteboom: 's nachts komen de vossen
Als hij altijd deze stijl hanteert dan is het niet mijn schrijver. Hij schrijft heel gecondenseerd (over dit woord heb ik lang moeten denken!).
Er staat geen woord te veel, maar dat kan ook binnen een toch wel vlotte manier van vertellen, terwijl Nooteboom zoveel informatie in een enkele zin zet, dat ik steeds moet herlezen, om alles te vatten.
Het zijn vaak mooie en goede zinnen, daar niet van, maar het leest niet prettig. Ik vlieg graag over zinnen heen, ik wil niet bij ieder woord stilstaan.
Weg ermee dus.
Cees Nooteboom: 's nachts komen de vossen
Als hij altijd deze stijl hanteert dan is het niet mijn schrijver. Hij schrijft heel gecondenseerd (over dit woord heb ik lang moeten denken!).
Er staat geen woord te veel, maar dat kan ook binnen een toch wel vlotte manier van vertellen, terwijl Nooteboom zoveel informatie in een enkele zin zet, dat ik steeds moet herlezen, om alles te vatten.
Het zijn vaak mooie en goede zinnen, daar niet van, maar het leest niet prettig. Ik vlieg graag over zinnen heen, ik wil niet bij ieder woord stilstaan.
Weg ermee dus.
gecondenseerd: ingedikt, verdicht, zegt mijn woordenboek. Op deze manier gebruikt kende ik het woord niet maar wel heel raak gezegd natuurlijk.
Nooteboom wisselt nogal qua leesbaarheid vind ik. Ik heb toen zijn reisboek over Berlijn gelezen en vond dat wel goed maar Mokusei en De boeddha achter de schutting vond ik echt prachtig.
Voor de rest ken ik geen boeken van hem. Hij schrijft nogal afstandelijk vind ik, dat wel.
Dettie
Nooteboom wisselt nogal qua leesbaarheid vind ik. Ik heb toen zijn reisboek over Berlijn gelezen en vond dat wel goed maar Mokusei en De boeddha achter de schutting vond ik echt prachtig.
Voor de rest ken ik geen boeken van hem. Hij schrijft nogal afstandelijk vind ik, dat wel.
Dettie
connie palmen
Ik heb nooit begrepen wat er aan de boeken van Palmen valt te prijzen... Pff. Bij IM kon er nog wel een compliment af vanwege de tragiek, maar de rest? De vriendschap is ronduit slecht en haar De Wetten echte pulp voor studerende adolescenten
Ik heb wel meer gelezen dan 50 pagina's, maar lees niet meer verder. Ik had een boekje over vrouwelijke ontdekkingsreizigers in de negentiende eeuw. Het voorwoord over de sociale omstandigheden in die tijd was nog het interessantst. Vooral omdat ik toen ook net het boek over Alice las!
Maar verder staan er een achttal reislustige vrouwen beschreven, waaronder de Nederlandse dames Kinne. En Daisy Bates, Mary Kingsley, Alexandra David-Neel; Ida Pfeiffer en Isabelle Bird Bishop, als ook Marianne North.
Best leuk allemaal, maar het is zo droog, zo feitelijk beschreven dat ik afhaak. Zou er een roman, dan wel factieboek over bestaan, ik zou het wel lezen, maar dit niet.
Maar verder staan er een achttal reislustige vrouwen beschreven, waaronder de Nederlandse dames Kinne. En Daisy Bates, Mary Kingsley, Alexandra David-Neel; Ida Pfeiffer en Isabelle Bird Bishop, als ook Marianne North.
Best leuk allemaal, maar het is zo droog, zo feitelijk beschreven dat ik afhaak. Zou er een roman, dan wel factieboek over bestaan, ik zou het wel lezen, maar dit niet.