Dettie schreef:Wat me opvalt is dat je boeken tot 9+ schrijft met een enkele uitschieter.
Ontdek je al schrijvende dat dat een leeftijd is die jou ligt?
Of zou je ook voor oudere kinderen willen schrijven?
Dettie
Ja, het is geen duidelijke voorkeur, ik schrijf automatisch voor die doelgroep.
Ik heb Klem! gelezen, hoe kwam je in hemelsnaam op het idee?
Dettie
Hoi Dettie,
Ik wilde een thriller schrijven, dat was het uitgangspunt. Toen las ik: Stephord Wifes, van Ira Levin.
Als je het kent, begrijp je de link meteen. (vrees ik)
Nee niet eens,
lees veel met en voor mijn neefjes en nichtjes , die nu zo ongeveer in de Avi-leesboekjes leeftijd zijn.
Heeft altijd wel mijn intresse hoor..van die kinderen die uit niets ineens leren lezen..vind die boeken dan ook vaak erg leuk, vooral omdat ik me uit mijn tijd vooral pim vis roos herinner, en er tegenwoordig zulke leuke boeken geschreven worden door goede en bekende schrijvers.
Dettie schreef:De laatste tijd zijn heel erg 'probleemboeken' in trek. Hoe denk jij daarover?
Dettie
Het ligt totaal aan de manier waarop. Eigen is 'een kleine kans' van Marjolijn Hof ook een probleemboek, maar het probleem is niet het doel, het wordt zo ontzettend subtiel benaderd.
Ik vind sommige probleemboeken verschrikkelijk en oneerlijk.
Jij zegt ergens in een interview dat je niet teveel moet uitleggen.
Vind je dat niet goed voor het verhaal of vind je dat er ook wat aan de fantasie van kinderen overgelaten moet worden?
WilV schreef:
Het lijken me bijna twee verschillende beroepen..voor kinderen of voor volwassene schrijven,
niet makkelijker of moelijker maar zo anders.
Als je boeken leest van andere kinderboekenschrijvers, doorzie je dan meteen hoe ze te werk zijn gegaan? Het lijkt me zo lastig om te lezen als je zelf schrijft. Ik zou tenminste met 'schrijversogen' lezen, denk ik.
Ariadne, als je me via mijn website een mailtje stuurt, kan ik je een soort checklijst sturen. Daarmee licht je je manuscript door. Ik doe het altijd in de één na laatste fase, dus als het verhaal in eerste versie klaar is.
Dettie schreef:Als je boeken leest van andere kinderboekenschrijvers, doorzie je dan meteen hoe ze te werk zijn gegaan? Het lijkt me zo lastig om te lezen als je zelf schrijft. Ik zou tenminste met 'schrijversogen' lezen, denk ik.
Dettie
Ja, dat klopt. Ik geef ook schrijfles, daardoor kan ik al helemáál niet meer 'zonder rode pen' lezen.
Marjo schreef:Je vindt sommige probleemboeken verschrikkelijk, mee eens, en dat begrijp ik wel, maar wat bedoel je met oneerlijk??
Met oneerlijk bedoel ik dat iemand bijvoorbeeld misbruikt wordt, achteloos, aan het eind van hoofdstuk drie. E in hoofdstuk vier is ze er weer overheen, want dan wint haar vader de loterij. Ik verzin maar wat. Maar dat vind ik oneerlijk, in de zin van effctbejag.
Dettie schreef:Jij zegt ergens in een interview dat je niet teveel moet uitleggen.
Vind je dat niet goed voor het verhaal of vind je dat er ook wat aan de fantasie van kinderen overgelaten moet worden?
Het is vast een cliche vraag..maar heb je een bepaald kind in je hoofd bij een personage ..dat stoere meisje wat vaak terug komt..is dat iemand bijvoorbeeld,
of meerdere personen?
en stop je in personages ook stukjes van je zelf hoe je vroeger was, of misschien wilde zijn,
of zie je dat achteraf pas?
En je lezers...heb je dan een bepaald iemand in je gedachte?
Dettie schreef:Oei dat lijkt me lastig die rodepenblik.
Zie je bij de schrijflessen ook meteen wie talent heeft of word je halverwege de lesperiode verrast?
Dettie
Heel eerlijkgezegd zie je het direct. Maar het ambachtelijke schrijven kun je voor een groot deel leren, en daarmee kun je een degelijke avonturenroman schrijven, bijvoorbeeld.
Effectbejag, ja, er zijn schrijvers die zich daaraan schuldig maken. Het is vaak teveel in die boeken. Ik vind dat jij je boeken lekker rondom een bepaald thema heen schrijft, dat is waarachtiger volgens mij.
WilV schreef:Het is vast een cliche vraag..maar heb je een bepaald kind in je hoofd bij een personage ..dat stoere meisje wat vaak terug komt..is dat iemand bijvoorbeeld,
of meerdere personen?
en stop je in personages ook stukjes van je zelf hoe je vroeger was, of misschien wilde zijn,
of zie je dat achteraf pas?
En je lezers...heb je dan een bepaald iemand in je gedachte?
Wil
Ja, ik heb altijd een bestaand persoon in mijn hoofd. Gaandeweg krijgt het personage wel een eigen karakter, maar ik begin met iemand die ik ken. Dat doet niet iedereen, hoor.
En ik denk ook dat je niet om jezelf heen kunt.
Hoewel ik dit al typend meteen betwijfel...
Marjo schreef:Effectbejag, ja, er zijn schrijvers die zich daaraan schuldig maken. Het is vaak teveel in die boeken. Ik vind dat jij je boeken lekker rondom een bepaald thema heen schrijft, dat is waarachtiger volgens mij.