Er staan deze week artikelen in de kranten over humor in boeken. De boekenweek dus.
Er worden boeken genoemd die ik niet gelezen heb, of helemaal niet grappig vond..en toen ging ik me afvragen, wat nu eigenlijk leuk is als je een boek leest. Het zal vast zo zijn dat iedereen een ander gevoel voor humor heeft.
Kunnen jullie eens aangeven wanneer jullie lachen om wat je leest? Het hoeft niet meteen schateren te zijn, glimlachen mag ook..
Ik las toevallig vanmogen dit, een glimlach waard. (ik schater trouwens zelden of nooit om een boek)
"Toen Alexander de Grote terwijl hij uit Olympias werd geboren, de Dood zag rondspoken, trok hij meteen zijn zwaard en stormde op hem af. De Dood kon maar net wegkomen. Hij durfde 33 jaar niet meer in de buurt van Alexander te komen; totdat hij erin slaagde een mug uit Babylon om te kopen, die de nobele koning zou vergiftigen."
Humor...?..?
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 Mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
haha, marjo, de passage die je hier aanhaalt, vind ik ook wel grappig. waar las je het?
de humor die je hier aanhaalt is precies het soort humor dat me in teksten aan het (glim)lachen maakt. verder hou ik heel erg van ironie, op zijn brits. "les carnets de major thompson" van pierre daninos hebben me wél haast een lachstuip bezorgd, omdat de humor zo fijntjes en subtiel is en tegelijkertijd zo levendig.
de humor die je hier aanhaalt is precies het soort humor dat me in teksten aan het (glim)lachen maakt. verder hou ik heel erg van ironie, op zijn brits. "les carnets de major thompson" van pierre daninos hebben me wél haast een lachstuip bezorgd, omdat de humor zo fijntjes en subtiel is en tegelijkertijd zo levendig.
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)
De laatste maal dat ik hardop moest lachen tijdens het lezen (en dat is iets uitzonderlijks) was bij het Psalmenoproer. Toen de kleine Roemer samen met zijn vriendje de godsdienstonderwijzer helemaal over de rooie kreeg door hem uitgebreid voor te rekenen, dat Noach zijn eigen grootvader gewoon heeft laten verzuipen, maar wel alle dieren redde met zijn Ark.
Doorgaans houd ik vooral van tragi-komische humor, zoals van Carmiggelt. Ik heb nu geen voorbeeld bij de hand, maar misschien kunnen we als we iets lezen, dat het delen waard is, het in dit draadje kwijt?
Doorgaans houd ik vooral van tragi-komische humor, zoals van Carmiggelt. Ik heb nu geen voorbeeld bij de hand, maar misschien kunnen we als we iets lezen, dat het delen waard is, het in dit draadje kwijt?
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Dat lijkt me leuk, Jannie, als men dat doet. Zogauw je iets leuks leest dat hier even intikken.
Want zoals jij het nu vertelt over het Psalmenoproer, dat weet ik zo niet. Het hangt vaak erg van de tekst af, van de manier waarop iets er staat, of het humor is of niet. Je kan het dus niet navertellen.
Als ik mijn stukje aangehaalde tekst zou navertellen is het ook helemaal niet grappig. Het komt overigens uit "Jonge Turk"van Morhi Farhi.
Want zoals jij het nu vertelt over het Psalmenoproer, dat weet ik zo niet. Het hangt vaak erg van de tekst af, van de manier waarop iets er staat, of het humor is of niet. Je kan het dus niet navertellen.
Als ik mijn stukje aangehaalde tekst zou navertellen is het ook helemaal niet grappig. Het komt overigens uit "Jonge Turk"van Morhi Farhi.
O ja, in de geheime tuin van Burnett Frances Hodgson moest ik vaak glimlachen bij de idyllische tafereeltjes, o. a. met dat roodborstje; er hing zo'n romantische sfeer (bijna overromantisch) dat het me deed glimlachen. Er komen veel vrolijke, zonnige passages in voor.
En in het 1ste boek van Frank McCourt (titel schiet me niet te binnen), waren, ondanks de ellende, ook vele stukken die me deden lachen.. maar welke weet ik niet meer (was er niet iets met een engel met wie hij praatte).
Tiba.
En in het 1ste boek van Frank McCourt (titel schiet me niet te binnen), waren, ondanks de ellende, ook vele stukken die me deden lachen.. maar welke weet ik niet meer (was er niet iets met een engel met wie hij praatte).
Tiba.
tiba schreef:En in het 1ste boek van Frank McCourt (titel schiet me niet te binnen), waren, ondanks de ellende, ook vele stukken die me deden lachen.. maar welke weet ik niet meer (was er niet iets met een engel met wie hij praatte).
Tiba.
De as van mijn Moeder, fantastistisch boek ja.
Qua humor in de Nederlandse literatuur denk ik meteen aan Kaas van Vestdijk en aan de boeken van Hans Dorrestijn.
De schrijnende lach, het lijkt wel of er geen boeken zijn met lichtvoetige humor. Het is spot, ironie (Reve) of het is een relativerende en verlichtende toets in een verder pijnlijk boek.
levende in de wereld van 'Schaduw van de wind' Carlos Ruiz Zafon.
Die vraag houdt me al bezig sinds je ze gepost hebt Marjo. En ik denk (voor mezelf) dat het niet zozeer over zinnen gaat als ik zit te proesten maar over het beeld of situatie die ik naar aanleiding van gedeelten in het boek in mijn hoofd projecteer.
Die zin die jij gaf deed me niet glimlachen of lachen. Ja ik begrijp de context wel maar ik zou niet weten wat ik daar grappig aan moet vinden.
In de boeken van Verhulst bv. Zijn er meer situaties die ik belachelijk vind dan grappig. Situaties waar ik mijn wenkbrauwen van frons. Zoals in de helaasheid der dingen: Als een van de gezinsleden boven de wc-pot hangt, of de "biertour". Toen we het boek in de bib bespraken waren er ook die dat grappige situaties vonden. Ik heb dan eerder iets van: hoe diep kun je vallen?
Maar de boeken over Stephanie Plum (Evanovich) kunnen me dan wel aan het lachen maken. Gewoon de absurde situaties waar Stephanie zich steeds in werkt..... Als ik die in mijn hoofd zie te gek voor woorden soms.
Maar ik denk dat het niet alleen met boeken zo is (bij mij dan) soms zegt iemand een half woord en dan "zie" ik al meer dan er gezegd word.... Ja dan kan ik gieren van het lachen. Maar ik lach nogal gemakkelijk. Een dag niet gelachen is voor mij een dag niet geleefd (bij wijze van spreken)
Maar klojo's als Mr. Bean kunnen me absoluut niet aan het lachen krijgen. Dat vind ik dan weer te stom voor woorden.
Inge
Die zin die jij gaf deed me niet glimlachen of lachen. Ja ik begrijp de context wel maar ik zou niet weten wat ik daar grappig aan moet vinden.
In de boeken van Verhulst bv. Zijn er meer situaties die ik belachelijk vind dan grappig. Situaties waar ik mijn wenkbrauwen van frons. Zoals in de helaasheid der dingen: Als een van de gezinsleden boven de wc-pot hangt, of de "biertour". Toen we het boek in de bib bespraken waren er ook die dat grappige situaties vonden. Ik heb dan eerder iets van: hoe diep kun je vallen?
Maar de boeken over Stephanie Plum (Evanovich) kunnen me dan wel aan het lachen maken. Gewoon de absurde situaties waar Stephanie zich steeds in werkt..... Als ik die in mijn hoofd zie te gek voor woorden soms.
Maar ik denk dat het niet alleen met boeken zo is (bij mij dan) soms zegt iemand een half woord en dan "zie" ik al meer dan er gezegd word.... Ja dan kan ik gieren van het lachen. Maar ik lach nogal gemakkelijk. Een dag niet gelachen is voor mij een dag niet geleefd (bij wijze van spreken)
Maar klojo's als Mr. Bean kunnen me absoluut niet aan het lachen krijgen. Dat vind ik dan weer te stom voor woorden.
Inge
Hier een zin uit kartonnen dozen van tom Lanoye.
Een situatie die ik me zo levendig kan inbeelden dat de tranen over mijn wangen glijden van de ingehouden lach.
Ik zie hem daar al aan de sukkel met dat kaasje.
Inge
Een situatie die ik me zo levendig kan inbeelden dat de tranen over mijn wangen glijden van de ingehouden lach.
We dronken melk uit kartonnen bekertjes en verorberden het lunchpakket dat we diezelfde ochtend na het ontbijt zelf hadden gemaakt en ingepakt. Grove boterhammen, gesmeerd met echte boter, belegd met salami of korrelige speculaaskoekjes. Een hardgekookt ei. Een driehoekig smeerkaasje van een onbekend merk, maar wel goed verpakt in flinterdunne goudkleurige folie die aan de onderkant van het kaasje bijeengevouwen en gefronst was als een slechtgestreken zakdoek. Uit een van de fronsen stak een rood plastic lipje, waaraan je moest trekken om de folie open te scheuren, maar dit lipje kwam steevast los of scheurde zelfs, zodat je uiteindelijk de folie moest openpeuteren of opensnijden met je zakmes, om de onnatuurlijke witte kaas met je vinger of je mespunt te voorschijn te kunnen lepelen
Ik zie hem daar al aan de sukkel met dat kaasje.
Inge
Ik zie hem daar al aan de sukkel met dat kaasje.
En dan zie hoe smaken verschillen. Want ik kan het me wel voorstellen, maar ik kan er niet om lachen. Ik zit me dan eerder te ergeren.
Maar het is wel zo bij mij, dat het eerder situaties zijn, dan een enkele zin die me (glim)lachen doen. Daarom kon ik dat stukje uit het Psalmenoproer ook niet overbrengen. Het was een beschrijving van een halve bladzijde. Een gebeurtenis, die ik inderdaad ook voor me zag.
Godfried Bomans tijdens zijn TV optredens, Koot en Bie, Hans Dorrestijn. Droog-komisch en tragi-komisch, dat is het toch wel voor mij. Van hilarische en nonsens toestanden houd ik niet zo.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Nou en of dat smaken verschillen! Ik erger me niet bij Tom Lanoye , zie eerder mezelf zitten klungelen met zo'n zelfde kaasje..
Verhulst, ik vind hem wel leuk, niet zozeer de situaties die hij beschrijft, maar hoe hij ze beschrijft!
Ik moet deze maand Mevrouw Verona nog een keer lezen toch, wie weet kom ik nog wat tegen..
Maar dit is wel wat ik graag wil dat iedereen doet: een stukje citeren..
Ik bedoelde dat ik vijf bladzijdes gelezen had van Storm, Berdine.
Verhulst, ik vind hem wel leuk, niet zozeer de situaties die hij beschrijft, maar hoe hij ze beschrijft!
Ik moet deze maand Mevrouw Verona nog een keer lezen toch, wie weet kom ik nog wat tegen..
Maar dit is wel wat ik graag wil dat iedereen doet: een stukje citeren..
Ik bedoelde dat ik vijf bladzijdes gelezen had van Storm, Berdine.
Ja wat vind ik daar zo leuk aan.... Het is meer de situatie, hoe hij beschrijft hoe 's nachts dronken thuis komt en zegt dat zijn vrouw niet kwaad is... Ze ligt lekker te slapen. En dat hij haar dan wakker maakt om de wekker op 6 uur te zetten omdat hij niet met de wekkerradio overweg kan.
Ik denk dat het zinloos is om hier fragmenten te plaatsen. Men gaat die zitten lezen met het idee: dit is humor... dit moet leuk zijn en dan valt het tegen. Het hangt volgens mij ook vaak van de situatie, waarin je je bevindt, af, of iets leuk is of niet.
Wat Verhulst betreft: ik vind zeker ook de taferelen die hij beschrijft humoristisch. Die scene die hij voorlas bij St. Amour b.v., hoe zijn ooms de dame van wie zij denken dat het een "mokkel" van zijn vader is, zo aan een tafel plaatsen, dat zij haar knieen een beetje uit elkaar moet doen, vanwege de tafelpoot, zodat de ooms kunnen proberen te ontdekken welke kleur haar onderbroek heeft. En dat zijn vader dan naar beneden komt op zijn gewone manier, in onderbroek, een shaggie draaiend en eerst naar de w.c. gaat, de deur open laat staan, om vervolgens te ontdekken dat het "mokkel" iemand van de kinderbescherming is, die komt kijken hoe Dimitri's leefomgeving is. Dat vind ik al leuk, zonder dat hij het nog eens smakelijk vertelt.
Ik denk dat het zinloos is om hier fragmenten te plaatsen. Men gaat die zitten lezen met het idee: dit is humor... dit moet leuk zijn en dan valt het tegen. Het hangt volgens mij ook vaak van de situatie, waarin je je bevindt, af, of iets leuk is of niet.
Wat Verhulst betreft: ik vind zeker ook de taferelen die hij beschrijft humoristisch. Die scene die hij voorlas bij St. Amour b.v., hoe zijn ooms de dame van wie zij denken dat het een "mokkel" van zijn vader is, zo aan een tafel plaatsen, dat zij haar knieen een beetje uit elkaar moet doen, vanwege de tafelpoot, zodat de ooms kunnen proberen te ontdekken welke kleur haar onderbroek heeft. En dat zijn vader dan naar beneden komt op zijn gewone manier, in onderbroek, een shaggie draaiend en eerst naar de w.c. gaat, de deur open laat staan, om vervolgens te ontdekken dat het "mokkel" iemand van de kinderbescherming is, die komt kijken hoe Dimitri's leefomgeving is. Dat vind ik al leuk, zonder dat hij het nog eens smakelijk vertelt.
Maar Berdine: nu jij het vertelt zie ik er helemaal niks grappigs in..is het plat.
Doet Verhulst het, ja, dan is zijn woordkeuze zodanig dat je moet glimlachen. Ik lach niet echt om situaties, meer om zinsneden, woorden, de manier waarop.
Het gaat er mij juist wel om dat verschil: wat vind jij nu een leuke zin, en wat vindt een ander leuk?
Het wordt eens te meer bevestigd hier: iedereen leest anders, beleeft een boek anders.
Doet Verhulst het, ja, dan is zijn woordkeuze zodanig dat je moet glimlachen. Ik lach niet echt om situaties, meer om zinsneden, woorden, de manier waarop.
Het gaat er mij juist wel om dat verschil: wat vind jij nu een leuke zin, en wat vindt een ander leuk?
Het wordt eens te meer bevestigd hier: iedereen leest anders, beleeft een boek anders.
Bij mij verschilt het nog al, de ene keer kan ik lachen om enorme leuke vondsten in woordgebruik en de andere keer om de situatie.
En ja Koot en Bie, vooral de vieze man, heerlijke humor.
Koot heeft eens een verhaal geschreven over met wat je het lekkerste je oren schoon kon maken. De eindconclusie was een schuifspeldje (voor in je haar) In het oog van het het schuifspeldje bleef zo lekker je oorprut zitten.
Dat zie ik dan voor me, hoe hij van alles probeert en dan breed grijnzend van genoegen dat schuifspeldje ontdekt.
Ook schreef hij over lichtknopjes. De moderne lichtknoppen vond hij maar niets, vooral die in d emuur ingebouwd zijn, nee de ouderwetse dikke lichtknoppen met zo'n echte schakelaar die geluid maakte, dat was het lekkerste.
Dettie
En ja Koot en Bie, vooral de vieze man, heerlijke humor.
Koot heeft eens een verhaal geschreven over met wat je het lekkerste je oren schoon kon maken. De eindconclusie was een schuifspeldje (voor in je haar) In het oog van het het schuifspeldje bleef zo lekker je oorprut zitten.
Dat zie ik dan voor me, hoe hij van alles probeert en dan breed grijnzend van genoegen dat schuifspeldje ontdekt.
Ook schreef hij over lichtknopjes. De moderne lichtknoppen vond hij maar niets, vooral die in d emuur ingebouwd zijn, nee de ouderwetse dikke lichtknoppen met zo'n echte schakelaar die geluid maakte, dat was het lekkerste.
Dettie
Marjo schrijft:
en:
Ik lach ook vaak om hoe het beschreven is, Marjo, (ook door situaties, maar die moeten dan goed beschreven zijn)
Om volgend bericht, door Marjo in een ander item geschreven bv. moet ik lachen:
Het is de manier waarop je het vertelt dat het hem doet, Marjo
.
Tiba.
Doet Verhulst het, ja, dan is zijn woordkeuze zodanig dat je moet glimlachen. Ik lach niet echt om situaties, meer om zinsneden, woorden, de manier waarop.
en:
!Verhulst, ik vind hem wel leuk, niet zozeer de situaties die hij beschrijft, maar hoe hij ze beschrijft
Ik lach ook vaak om hoe het beschreven is, Marjo, (ook door situaties, maar die moeten dan goed beschreven zijn)
Om volgend bericht, door Marjo in een ander item geschreven bv. moet ik lachen:
Ik had 'het midden van de wereld' bij mijn dochter van 15 op bed gegooid, toen ze zei dat ze geen boek meer had..maar dat boek had ze al meerdere keren afgewezen, bovendien vindt ze dat het voor de boeken geen aanbeveling is als ik ze aanprijs ( Nou jullie!!)
Maar..ze was te lui om verder te zoeken (want er zijn nog boeken genoeg in huis!) is ze begonnen..en kon het niet meer wegleggen. Die vooroordelen die zitten zo diep..
Het is de manier waarop je het vertelt dat het hem doet, Marjo
.
Tiba.
Ik geniet van Mevrouw Verona. Over humor gesproken: blz. 27.
Robert kan zich (financieel) per dag slechts enkele sigaartjes permitteren. Hij schrijft dan ook het tijdstip waarop ze gerookt mogen worden op het bandje. Dimitri Verhulst:
Dat bedoel ik met tragi-komisch. Ik schiet eerst in de lach om me een tel later te realiseren,dat dat betekent dat Robert waarschijnlijk maanden dood in huis gelegen heeft voor hij ontdekt werd.
Robert kan zich (financieel) per dag slechts enkele sigaartjes permitteren. Hij schrijft dan ook het tijdstip waarop ze gerookt mogen worden op het bandje. Dimitri Verhulst:
Het laatste sigaartje dat Robert had opgestoken, maanden na zijn laatste bezoek aan de kantine, was dat van veertien uur tien. Hij had het dokter Mme Lunette met zijn sigarenbandjes makkelijk gemaakt om het tijdstip van overlijden tamelijk nauwkeurig vast te stellen. Tenminste toch wat het uur betreft. Voor de exacte datum gunde zij zichzelf een foutmarge van een tiental dagen.
Dat bedoel ik met tragi-komisch. Ik schiet eerst in de lach om me een tel later te realiseren,dat dat betekent dat Robert waarschijnlijk maanden dood in huis gelegen heeft voor hij ontdekt werd.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten