Het gebeurt niet zoveel Christine dat ik het niet met je eens ben, maar eens moet de eerste keer zijn:)
Ik vond De Orde namelijk een steengoed boek(net als zijn andere boeken)
Ik had het boek zo uit, kon het boek niet wegleggen, zo spannend vond ik het.
@Marjo, Paul zijn boeken gaan allemaal over duiken en over aanslagen. Het zijn thrillers wat hij schrijft.
Het jaar 2006 is goed begonnen voor de Nederlandse thrillerauteur Paul Goeken. Niet alleen verscheen afgelopen week de tweede druk van zijn nieuwste boek De Orde, ook werden de Spaanse rechten van zijn vorige boek Camouflage verkocht.
Van Uitgeverij Robin Books is van plan op korte termijn met een Spaanse editie te komen, die zowel in Spanje zelf als in Zuid-Amerika en de Verenigde Staten zal worden gedistribueerd. Ook vanuit andere landen is intussen grote interesse getoond in de thrillerreeks van Paul Goeken, die intussen vier boeken omvat. In Nederland en Vlaanderen zullen na Camouflage, dat in 2005 als Zwart Beertje is verschenen, dit jaar ook Hammerhead en Dodelijke stijging in de bekende pocketreeks verschijnen.
In De Orde komt ook duiken in voor, grotduiken dit keer, maar het is wel minder als in zijn andere boeken.
Ik denk inderdaad dat Paul zijn boeken niks voor jou zijn Marjo.
Paul Goeken: De Orde De absolute belofte tot grootsheid
Paul Goeken kan in potentie gaan uitgroeien tot wellicht één van de beste en meest succesvolle thriller auteurs van eigen bodem. Na het lezen van zijn nieuwste boek “De Orde” is dat een stelling die absoluut te verdedigen valt. Ondanks een redelijk aantal schoonheidsfoutjes bevat dit boek namelijk de absolute belofte tot grootsheid. De uitgever zal beter zijn best moeten doen om allerlei irritante spelfouten te voorkomen (op de cover staat bijvoorbeeld imans in plaats van imams) terwijl Goeken zelf door hem veel gebruikte woorden als ‘opmaat’ en ‘deswege’ moet gaan vermijden en tevens moet proberen het aantal personages en namen drastisch in te krimpen. Want dan is de weg vrij voor een overweldigend succes, zeker als de auteur in staat is om de nagelbijtende spanning van de laatste paar hoofdstukken in meer delen van zijn verhalen te laten terugkomen. Paul Goeken bezit namelijk het zeldzame talent om een goed verhaal in een moordend tempo te vertellen en de lezers vanaf de eerste pagina’s volledig in zijn ban te houden. Zelfs de wat mindere hoofdstukken van “De Orde” bleven boeien doordat de leesbaarheid geen seconde minder werd en de woorden van Paul Goeken een soort magnetische aantrekkingskracht bezitten die de meeste lezers zal dwingen om vooral maar op zoek te gaan naar de volgende bladzijde. Een gave die maar weinig auteurs bezitten en die door Paul Goeken in “De Orde” nog maar voor een heel klein deel is benut.