Thema mei 2018 - Voor en achter de geraniums (thema BLOEMEN, STRUIKEN, PLANTEN)

[Dettie]

In mei begint alles weer te bloeien en te groeien dus deze maand is het thema
bloemen, struiken en planten binnen- en buitenshuis.

Berdine heeft weer geweldige titels voor ons gevonden.

zie http://www.leestafel.info

Dettie

[Marjo]

En jij citaten! Deze is al boeiend. Ik had geen idee dat een hortensia ook nog ergens voor stond.

[Dettie]

Oh leuk Marjo, Nou maak je borst maar nat, ik ga proberen overal een betekenis bij te vinden.

Dettie

[Marjo]

Geen rozen dan, dat is te makkelijk!
Hm, nou vooruit, een dagje makkelijk mag ook wel eens.

[Dettie]

Dank je dank je

Dettie

[Dettie]

De ontvoering van Hortensia
Pierre-Joseph-André Roubaud


Na de vertaling van 'De mooie Hortensia' is dit het tweede deel in een serie van drie romans die de Franse auteur Jacques Roubaud schreef rond een mooie filosofiestudente. De intrige is zelf al een pastiche van een speurdersroman: er moet een moord op een hond worden opgelost en daarbij is een zestal Poldevische prinsen in het spel.

De auteur begint met de Verteller te ontslaan, die zich in het eerste deel te veel vrijheden heeft veroorloofd, en betrekt de lezer persoonlijk in zijn verhaal en misschien meer nog in de mogelijke zijpaden die zich herhaaldelijk voordoen. Zo is er de briefwisseling met een barse uitgever, maar ook, omdat er een pubermeisje in voorkomt, het verslag van een popconcert. In het boek past zelfs het recept voor een stoofschotel.

Hoewel deze roman wat eenvoudiger in elkaar zit dan de vorige, werkt het genoegen waarmee de schrijver de ene verrassing na de andere bedacht heeft, weer heel aanstekelijk. En ook de wiskundig minder goed onderlegde lezer komt volop aan z'n trekken, mits hij van raadsels houdt.
(Biblion recensie, J.F. Vogelaar.)

ISBN 9789050932219 | Paperback | 234 pagina's | Amber | 1993

[Dettie]

Citaat van de dag

Hortensia (Hydrangea macrophylla)
Symbool voor harmonie, speelsheid, verrassend, impulsief en begrip, maar ook instabiliteit, onstandvastigheid.

-

[Dettie]

Zout bier in Den Egelantier
De legende van R.K. De Veulpoepers B.V.
Zjef Naaijkens


Wie kent niet het lied over café Den Egelantier? De geschiedenis van R.K. De Veulpoepers is veel meer dan de geschiedenis van een anarchistische band die plotseling succes had met een hit. Het is ook het verhaal van een praktisch onderzoek naar de realisering van socialistische idealen. De roep om een rechtvaardige, democratische maatschappij, kritiek omzetten in alternatieven, nieuwe samenlevingsvormen (commune) en werkverhoudingen (collectief, loonnivellering) onderzoeken: het gebeurde allemaal in het collectief om en rond De Veulpoepers.


Het boek van Zjef Naaijkens geeft onverbloemd weer hoe het succes tot stand kwam, hoe De Veulpoepers als een bedreiging van de gevestigde orde heilige huizen sloopten, en hoe uiteindelijk idealisme en werkelijkheid botsten.Morgen een nieuw themaboek.

ISBN 9789044515404 | Paperback | 254 pagina's | De Geus | september 2009

[Dettie]

Citaat van de dag

Egelantier - Rosa eglanteria
De egelantier is een wilde rozensoort in Europa en staat sinds oudsher symbool voor de liefde.
Bijzonder is dat deze plant aan de onderzijde van de blaadjes klieren heeft die, nadat erover gewreven is, naar appels ruiken.

Eglantier was de naam van de Amsterdamse rederijkerskamer, een letterkundig gezelschap in de Gouden Eeuw, dat het motto voerde: "In Liefde Bloeiende".

[Renate]

De eerste 2 boeken zijn in ieder geval al niet in de bibliotheek te vinden.

[berdine]

Met dat criterium kunnen we helaas geen rekening houden, Renate. Dan krijgen we geen enkel thema rond.
Het boek van vandaag is waarschijnlijk wel in de bieb te vinden.

[Renate]

Daar gaat het mij ook niet om, maar ik vind het altijd jammer als ik een interessant boek zie en ik het niet kan lezen, omdat de bibliotheek het niet heeft. Het boek van vandaag interesseert me toch net weer wat minder.

[Dettie]

Venushaar
Michail Sjisjkin


Dag na dag luistert een Russische tolk naar de verhoren van politiek asielzoekers. Hun ervaringen – echt, verzonnen of geleend – beschrijven de geschiedenis van het Rusland van de twintigste eeuw en raken vervlochten met persoonlijke herinneringen van de tolk. Zijn huwelijk is uiteen gevallen en in Rome probeert hij zijn gevoelens voor de moeder van zijn zoon weer tot leven te wekken. Zelfs in Rome lijkt alles echter een kopie van iets anders, een weerspiegeling van de verhalen eromheen.

Michaïl Sjisjkin woont sinds 1995 in Zürich, waar hij tolkte voor de immigratiedienst. In Venushaar verwerkte hij de indrukwekkende getuigenissen van Russische migranten.

Recensie
Russisch sprekende migranten die naar Zwitserland zijn gekomen om daar politiek asiel aan te vragen, worden bijgestaan door tolken, die hun verhalen aan de medewerkers van de Zwitserse immigratiedienst vertalen. Zo’n tolk is de ik-verteller van deze roman, die begint met de scherpe weergave van enkele verhoren maar al snel van vorm verandert en zich ontwikkelt tot uitgebreide brieven aan zijn zoon, die fantasie-elementen bevatten en qua stijl op sprookjes lijken.
Ondertussen komt er een nieuw personage aan het woord: een bekende Russische zangeres die op Isabelle Joerjeva (1900-2000) lijkt. Zij schrijft een fictief dagboek over haar leven, dat in werkelijkheid door het dagboek van de moeder van de auteur is geïnspireerd.


Door de complexe structuur, veel allusies naar de geschiedenis en literatuur, en het gebrek aan een conventionele plot leest het boek niet makkelijk weg, maar een geduldige lezer wordt beloond door prachtig taal in de tradities van de klassieke Russische literatuur, die de vertaling zorgvuldig weergeeft. De roman kreeg in Rusland De Nationale bestseller prijs (2005). De auteur (Moskou, 1961) woont sinds 1995 in Zurich. Zijn roman ‘Onvoltooide liefdesbrieven’ werd genomineerd voor de Europese Literatuurprijs 2014.
A.I. Priidak, M.Ed.


ISBN 9789021456133 | Paperback | 528 pagina's | De Geus | september 2014

[Dettie]

Citaat van de dag


Adiantum capillus-veneris. Venushaar. Symbool van oordeel, verstand.
Maakt jong en verbreekt iedere betovering. Het heelt slangen- en spinnenbeten.
Venushaar wordt ook gebruikt bij de ziektes van het hoofd. Ook voor het herstellen, het opnieuw groeien van het haar.

-

[Dettie]

In de Cameliastraat
Mercè Rodoreda


'Ik ben achtergelaten in de Cameliastraat, onder aan een tuinhek, en de nachtwaker vond me 's ochtends vroeg.'
Zo begint het verhaal van Cecília Ce. Cecília zal vluchten uit het huis dat haar als vondeling heeft opgenomen, op zoek naar haar ouders. Ze wordt verliefd op een straatjongen en gaat met hem samenwonen in de krottenwijk. Als haar vriend in de gevangenis belandt, begint Cecília te tippelen op de Rambla. Weldra slijt ze haar leven in het café en dolend over de straten van Barcelona, als bijzit van een reeks mannen. Op het moment dat haar bestaan zowaar draaglijk lijkt te worden, belandt Cecília Ce plotseling in de hel...
In een beklemmende stijl beschrijft Mercè Rodoreda Cecília's reis naar het einde van de nacht, die zal eindigen waar hij ooit begon: in de Cameliastraat.

Mercè Rodoreda (Barcelona 1908 - Girona 1983) is de grand dame van de Catalaanse letteren, nog steeds veel gelezen en wereldwijd vertaald. 'In de Cameliastraat' verscheen in 1966 en was haar eerste roman na het overweldigende succes van 'Colometa', dat vier jaar eerder was verschenen. Met het hartverscheurende levensverhaal van Cecília Ce voert Rodoreda haar 'nieuwe stijl' naar onvermoede hoogten in een visionaire impressie van het na­oorlogse Barcelona.


Recensie
Mercè Rodoreda (Barcelona, 1909-1983) is een Catalaanse schrijfster. Haar eerste romans schreef ze voor 1936 toen het Catalaans vrij gebruikt kon worden. Uit deze periode dateert 'Aloma' (1936). Ze ging in ballingschap en pakte het schrijven pas weer op in 1959. Haar bekendste roman uit die tijd is 'Diamantplein'.

In deze roman staan de lotgevallen van een vondelinge in het Barcelona van de jaren dertig/veertig centraal. Haar behoefte aan genegenheid doet haar vallen voor verkeerde mannen. Ze ontsnapt van huis en verhuist met haar jeugdliefde naar een bidonville. Als hij vervolgens in de gevangenis belandt, probeert ze tevergeefs als naaister te overleven. Als dat niet lukt, besluit ze door honger gedreven zichzelf te verkopen. Wat volgt is een opeenvolging van morsige of schimmige figuren die haar leven als maîtresse tot een hel maken.

Intrigerend inkijkje in de milieus van goede burgerij en armen door een feministe avant la lettre beknot door mannen met een steekje los. Deze Spaanse Virginia Woolf heeft nog niets aan impact ingeboet en kan een breed lezerspubliek boeien. Kleine druk.
Drs. Michael A. Vissers M.Ed.


ISBN 9789491495441 | Hardcover | 224 pagina's | Menken Kasander & Wigman Uitgevers B.V. | novemner 2013

[Dettie]

Citaat van de dag

Camelia japonica - betekenis: statische schoonheid

In tegenstelling tot Camellia sinensis (theeplant) wordt de 'japonica' gebruikt als sierplant.
De witte bloem staat symbool voor:
- lieflijkheid
- hoe stralend is jouw schoonheid
- je bent begeerlijk.

[Renate]

En een boek dat ik wil lezen en dat de bibliotheek heeft.

[Dettie]

Het is ook een fijne uitgever Renate, ze hebben veel mooie boeken uitgegeven van Spaanse en Russische schrijvers.
veel van hun boeken lijken me erg mooi.

Dettie

[Dettie]

De rode anjer
Elio Vittorini

In 1924 is de zomer op Sicilië bijzonder heet. Heet en saai, vooral tijdens de vakantie thuis op het landgoed. Alessio Mainardi en zijn vriend Tarquinio, zestien en achttien jaar oud en afkomstig uit welvarende families, vluchten 'ter voorbereiding op hun eindexamen' naar een stadje aan zee, waar ze een kamer in een studentenpension gehuurd hebben. Ze discussiëren, meestal in de cafés aan de Corso, over Mussolini, Rosa Luxemburg en vooral over de liefde en vrouwen. En over de raadselachtige rode anjer: de bloem der liefde, die Alessio van de aantrekkelijke studente Giovanna in een envelop kreeg - en daarna niets meer van haar hoorde.


Tarquinio daarentegen droomt van de mooiste vrouw van de stad, Zobeida, een dame die vele heren dient, en op een dag vat hij moed en gaat haar opzoeken. Maar als Alessio merkt dat hij geen kans maakt bij Giovanna, zoekt ook hij Zobeida op (met Giovanna's envelop met de rode anjer in zijn broekzak) - en zij wil de aandoenlijke jongen niet meer laten gaan. Misschien ook om hem op afstand te houden van de fascistische zwarthemden.


De rode anjer blaakt van jeugdige opstandigheid en seksueel verlangen, van zomerse geuren, zomers licht en opgehitste stemming. Vittorini's roman toont ons een schitterend portret van twee jonge mannen die een enorme levenshonger aan de dag leggen en bovendien op een aandoenlijke, jeugdige manier openstaan voor alle idealistische, revolutionaire en erotische ideeën. Hoogste tijd dat dit meesterwerk eindelijk zijn weg naar de Nederlandse lezers vindt. Met of zonder de bloem der liefde in hun broekzak.


ISBN 9789059366930 | Hardcover | 224 pagina's | Cossee | januari 2017

[Dettie]

Citaat van de dag


Anjer (Dianthus caryophyllus)

De rode anjer is het symbool voor passie, bewondering en verlangen naar iemand.

In de renaissance symbool voor de liefde die gebruikt werd bij de aankondiging van het huwelijk.
‘Dios’ ‘Anthos’ Gods bloem.
In Japan is de rode anjer de ‘moederdagbloem’.
De rode anjer is de nationale bloem van Spanje.

[Dettie]

De koning, de kip en juffrouw Primula
Catharina Valckx

In het kasteel van de Koning en de Kip is het de laatste tijd een grote bende. Omdat de Koning en de Kip geen van beide kunnen schoonmaken wordt de hulp van juffrouw Primula ingeroepen. Die kan poetsen als de beste en al snel ziet het kasteel er weer uit zoals een deftig kasteel eruit hoort te zien. Alleen de Kip, die moet verhuizen naar het kippenhok. Wat zal de Koning doen?
Catharina Valckx staat bekend om haar lichte tekenstijl en de onverwachte wendingen en subtiele humor in haar boeken.
Dit is het vierde deel over de Koning en de Kip.


Recensie
De Koning en de Kip wonen tot hun genoegen heel plezierig samen; het is echter wel een bende in het paleis. Koning laat een hulp komen, juffrouw Primula, die de boel ernstig onder handen neemt, Kip het huis uitzet en de Koning standjes geeft. De Koning voelt zich alleen in zijn schone maar lege paleis; hij stuurt de werkster weg en hoopt dat Kip weer terug wil komen, die het al zo gezellig heeft in het kippenhok...


Aandoenlijk verhaal over de eenzame Koning die uiteindelijk rommel en vriendschap verkiest boven netheid en orde! De verteltrant is onderhoudend en duidelijk, de paginagrote tekeningen passen uitstekend bij de tekst: warm van kleur, overzichtelijk en ietwat karikaturaal. De strenge, magere Primula, de goedmoedige Koning en de simpele Kip komen goed tot hun recht. Vanaf ca. 4 jaar.
Maike van der Velde-de Boer


ISBN 9789061696933 | Hardcover | 33 pagina's | De Harmonie | september 2003

[Dettie]

Citaat van de dag

De primula (Primula veris) staat symbool voor hoop, groei en liefdesverklaring. Ook voor een nieuw begin.

De naam is afkomstig van het Latijnse ‘primus’, wat ‘eerste’ betekent. Een vroeg bloeiende plant die een beetje kleur geeft aan het hele jonge jaar. Andere namen zijn sleutelbloem, hemelskruid, bakkruid of hemelsleutel. De naam hemelsleutel kreeg de bloem door een oud verhaal over Petrus, de hemelse poortwachter. Op een kwade dag liet hij per ongeluk de hemelsleutel uit zijn handen vallen. De sleutel viel met een klap op de aarde en op precies die plek groeide de eerste primula. Daarnaast is de primula is de heilige bloem van Freya de oude Noorse liefdesgodin. Een echte liefdesbloem hierdoor, zeker voor de eerste grote liefde.

[Renate]

Tja, een kip in huis, ik weet het niet hoor. Hoe leuk ik kippen ook vind. Ik heb er pas weer voor 4 gezorgd, die alleen de vervelende eigenschap hebben dat ze elkaar een beetje lopen te plukken.

[Dettie]

Ja kippen zijn erg leuk, maar ik zou ze niet in huis willen, wel bij huis maar dan moet je de ruimte hebben. Hier in de buurt lopen ze gewoon door een weiland en dat vind ik wel erg leuk.

Dettie

[Renate]

De kippen waar ik regelmatig voor zorg zitten ook niet in huis, maar in een ren bij het huis. Soms lopen ze ook wel in de tuin. Geen haan, dus weinig geluidsoverlast.
Een voordeel van kippen is dat ze voor eieren zorgen. Maar daar heb ik in dit geval weinig aan.

Ik denk niet dat de woningbouwvereniging er erg van gecharmeerd zou zijn als ik kippen op m'n balkon zou houden.