Nicci French - Denken aan vrijdag

[Annemarie]

Dit vijfde deel in de Frieda Klein-reeks is misschien wel het beste in de reeks tot nu toe.

Lees mijn recensie hier: http://www.thrillers-leestafel.info/nicci-french

[Renate]

Ik ben er in bezig. Eigenlijk is het niet zo vreemd dat de politiemensen het gedrag van Frieda Klein maar verdacht vinden. Ze hebben immers al van de commissaris te horen gekregen dat Frieda Klein een gevaarlijke en manipulatieve vrouw is, iets dat ook door de politiepsycholoog nog eens wordt bevestigd. Er wordt het beeld geschetst van een vrouw die betrokken is geweest bij een aantal moordzaken en die iemand die volgens de politie al lang dood is, van het een en ander beschuldigd. Kortom ze hebben al te horen gekregen dat ze Frieda Klein niet moeten geloven en dat dit ook geldt voor haar vrienden, die door haar gemanipuleerd moeten zijn. Het lijkt me een vreselijke situatie en ik zou in zo'n situatie vermoedelijk ook vluchten en er niet in geloven dat ik een eerlijk proces zou krijgen.

[Annemarie]

Nee, dat is zeker niet vreemd. Zelfs zouden we dat waarschijnlijk ook verdacht vinden.

Ik lees op het ogenblik Zondagochtend breekt aan. Ook al zo spannend!

[Renate]

Ja, maar het is vooral verdacht, door de interpretatie van de commissaris, die alles in zwarte tinten afschildert en totaal geen oog heeft voor het verhaal van Frieda Klein. Ik moet bijna denken aan de zaak tegen Lucia de Berk.

Er zit al een aanzetje voor het volgende boek in dit verhaal. Hier is dus echt iets van te voren gepland bij het schrijven.

[Annemarie]

Mensen als de commissaris zijn er altijd. Die staan meteen met een (negatief) oordeel klaar. Ik vermoed ook dat de hoofdverhaallijn van tevoren al helemaal is uitgedacht. De reeks zit echt heel goed in elkaar.

[Renate]

De reeks zit inderdaad goed in elkaar. Bij de andere boeken uit de serie heb je wel het idee dat het verhaal min of meer voort wordt gezet, maar hier krijg je voor het eerst echt iets, dat als het ware op het volgende boek vooruit loopt.

[Annemarie]

Dat heb je goed door.

[Renate]

Tja, dat krijg je als je de besprekingen leest.

[Renate]

Ergens voel ik wel een soort plaatsvervangende schaamte, als Frieda bij mensen in kasten en dergelijke rondneust. Ik ben dan geneigd te roepen: "Doe dat nu niet, pas op, straks word je betrapt."

[Annemarie]

Haha, dat heb ik ook. Ze is soms wel erg doortastend. Ik vind haar een fantastisch personage maar ik weet niet of ik ook echt bevriend met haar zou willen zijn.

[Renate]

Bevriend wel, maar ik heb dat gevoel van plaatsvervangende schaamte, altijd als mensen in boeken dingen doen die ze niet horen te doen. Daarom geef ik ergens misschien de voorkeur aan politieverhalen, omdat die mensen wat meer mogen, bij huiszoekingen bijvoorbeeld. Bij gewone mensen, of privédetectives die rondsnuffelen in in andermans zaken, heb ik toch altijd meer de angst dat ze betrapt worden op het doen van iets dat ze niet mogen.

[Annemarie]

Dat ik bang ben dat ze betrapt worden, dat heb ik ook wel. Maar ik lig er niet wakker van hoor. Het voegt juist een leuke extra spanning aan een verhaal toe.

[Renate]

Ik heb er toch altijd wat meer moeite mee, niet dat ik er wakker van lig, maar het voelt niet goed aan en ik ben dan een beetje geneigd het maar half te lezen.

[Annemarie]

Dat heb ik gelukkig niet. Lijkt me best lastig.