De AKO Literatuurprijs 2012 voor Peter Terrin

[Marjo]

De AKO Literatuurprijs 2012 is toegekend aan Peter Terrin voor zijn boek Post Mortem. Hij ontving deze prijs uit handen van Jozias van Aartsen, voorzitter van de jury. Het was de 26e maal dat de AKO Literatuurprijs werd uitgereikt. De feestelijke uitreiking vond plaats in de Centrale Bibliotheek van Den Haag en de winnaar werd bekendgemaakt in een rechtstreekse uitzending van het actualiteitenprogramma Nieuwsuur.

De jury motiveerde haar keuze als volgt: “In deze tijd waarin wij zoeken naar houvast en waarin de media steeds meer ons leven construeert, kiest de jury voor een auteur die de liefde verklaart aan de literatuur. Welk houvast kan de literatuur nog bieden als het noodlot toeslaat en de camera draait? Post Mortem beantwoordt die vraag.”

Terrin ontving naast een sculptuur van Eugène Peters een bedrag van € 50.000. Dit bedrag werd ter beschikking gesteld door de Stichting Jacques de Leeuw.

[mira]

http://www.cobra.be/cm/cobra/boek/12103 ... eterterrin

Wat meer over dit boek is hier te lezen.
Peter Terrin heeft de dramatische ervaringen van een herseninfarct van zijn dochtertje Renee verwerkt in zijn boek, al was dit oorspronkelijk niet zijn bedoeling, zo heb ik begrepen uit een interview vandaag. En zijn dochtertje heeft de prijsuitreiking kunnen bekijken. Prachtig toch.

mira

[Marjo]

Ik ga dit boek dus zeker niet lezen, net zo min als Tonio. Geef mij maar een verhaal dat uit een duim gezogen wordt.

[Dettie]

Helemaal met je eens Marjo. Het raakt kennelijk nogal in de mode om persoonlijk leed om te zetten in een roman.
Kluun, Tonio, Post Mortem etc. Dit soort verhalen vind ik veel te privé.
Zal dat dochtertje, nu acht jaar, er zo blij mee zijn, vraag je je af. Het boek gaat o.a. wel over haar en daar doet de schrijver ook niet geheimzinnig over.
Als een schrijver dan toch zo nodig moet schrijven daarover, maak er dan non-fictie van en geen roman. Een dochtertje van vrienden van mij kreeg jaren geleden hersenvliesontsteking en hebben het proces laten filmen en hun verhaal verteld om andere ouders te waarschuwen. Het is dat zij vlak van tevoren hadden gelezen wat de symptomen waren anders was het kind er niet meer geweest.
Maar nogmaals dit soort romans is mij veel te privé.

Dettie