WilV schreef:Ik lees overal de vergelijking met Iriving, maar deze personages zijn toch veel echter, veel aardser dan die van Irving?
Nou, het boek Bidden wij voor Owen Meany van Irving doet me hier wel aan denken, niet door de naam Owen maar wel het verhaal. Ik denk dat daarom ook de vergelijking wordt getrokken. Ook bij het boek van Irving gaat het over honkbal en gebeurt er iets tijdens dat honkballen wat voor de hoofdpersoon verstrekkende gevolgen heeft. Het personage Owen Meany staat me nog helder voor de geest maar ik weet niet meer of de personages in het boek van Irving minder echt waren dan in dit boek van Harbach, daarvoor is het te lang geleden dat ik het boek van Irving heb gelezen.
Dettie schreef:Ja het is een mooi verhaal hè. Ik heb het ook met veel plezier gelezen.
Ik vind die Owen trouwens ook een fascinerend figuur. Die verdient bijna een eigen boek
Dettie
Eigenlijk is Owen degene van wie we het minst weten, we weten wel veel óver hem, maar hij is de enige van de hoofdpersonen van wie we niet de gedachten lezen.
Ik begreep trouwens uit een discussie in" De wereld draait door" over dit boek dat het in Amerika, en sowieso in de sportwereld, nog tamelijk controversieel is om een homoseksuele sporter als hoofdpersoon te hebben.
WilV schreef:
Eigenlijk is Owen degene van wie we het minst weten, we weten wel veel óver hem, maar hij is de enige van de hoofdpersonen van wie we niet de gedachten lezen.
Ja ik denk dat hij daarom ook zo fascinerend is. Ze noemen hem ook niet voor niets boeddha.
WilV schreef:
Ik begreep trouwens uit een discussie in" De wereld draait door" over dit boek dat het in Amerika, en sowieso in de sportwereld, nog tamelijk controversieel is om een homoseksuele sporter als hoofdpersoon te hebben.
Ja Amerika hè, het blijft een vreemd land wat dat betreft. Aan een kant kan alles en aan de andere kant kan niets.
WilV schreef:
Eigenlijk is Owen degene van wie we het minst weten, we weten wel veel óver hem, maar hij is de enige van de hoofdpersonen van wie we niet de gedachten lezen.
Ja ik denk dat hij daarom ook zo fascinerend is. Ze noemen hem ook niet voor niets boeddha
Dettie
Ja dat is erg goed gevonden , hij speelt een grote rol , maar van hem zelf weten we weinig, althans niet van zijn overpeinzingen.
In het honkbalteam doet hij ook nauwelijks iets, vooral met een leeslampje boeken lezen, en toch is ook hij daar een van de centrale punten.
Mijn enthousiasme heeft denk ik wel erg te maken met dat ik precies dit soort léésboeken zo op zijn tijd heerlijk vind.
Literair ( ik ben nu bezig met het grote zwijgen, waar de karakters ook behoorlijk uit de verf komen om maar eens wat te noemen) is er misschien wel veel beter geschreven, maar ik vind die verhalenboeken waar je je lekker in kunt storten altijd zo heerlijk. En daar is dit er met recht eentje van
Het grote zwijgen is wat betreft het verhaal ook niet mis trouwens, heel anders, maar héél erg mooi, maar daarover op een andere plek later meer.
Ik heb nog wel een kleine kanttekening trouwens.
De homosexualiteit van Owen, wat in de sporterswereld nog vaak een taboe is, wordt wat mij betreft aan het einde van het boek iets te veel benadrukt. Iemand maakt een homo-opmerking en Owen wordt uitgebreid excuses gemaakt. Het was tot dan toe net zo mooi subtiel, niet al te moralistisch, en daardoor juist krachtiger, en hier vliegt de schrijver dan net uit de bocht. Het maakt het ook meteen ongeloofwaardigerer, do "soft' zal het niet gaan in honkbalkleedkamers neem ik aan.
Dat weet ik niet meer. Mijn kanttekening was het eind. Ik begreep eigenlijk helemaal niet goed waarom ze dat met rector Affenlight deden. Ik heb het een paar keer overgelezen om te kijken of ik iets gemist had maar nee. Alleen waren ze boos over de gang van zaken op het college.
Ja dat was ook wel een beetje al te dramatisch. Ik legde de link met Melville..dat ze hem de plek wilde geven wat bij hem paste.
En pella was natuurlijk boos over "de loop van zaken" ( om niet al te veel te verklappen), wat ze pas later ontdekte.
Je bedoelt Melville van Moby Dick? Nu heb ik toch een hiaat merk ik. Ik weet niet meer zo goed wat daar mee was.
Ik weet het hele eind niet meer zo goed, wel wat met de rector gebeurde maar ik vond dat zo vreemd, dat ik het kennelijk niet onthouden heb. Het rijmde naar mijn gevoel niet met het voorgaande. Maar Amerikaanse boeken hebben vaak een snel of vreemd eind.
Wat ik wel heel mooi vond is dat die Owen nooit ergens over 'zeurt'. Hij leest en is wie hij is. Nooit drama of ellende maar kalm en daardoor bijna soeverein.
Gelezen in twee etappes: Eerste tweehonderd bladzijden voor onze vakantie, laatste gedeelte de afgelopen dagen. Ik sluit me helemaal aan bij de voorgaande lezers. Een heerlijk boek dat vlot en lekker wegleest, maar geen echt literair hoogstandje. Echt een mooi "verhaal"boek waar je inderdaad helemaal in weg kunt kruipen. Dat honkbalsport (waar ik totaal niets van weet en waarvoor ik me ook niet interesseer), tot dit meeslepend en sterk romandebuut kan komen...knap hoor van Harbach!
Bedankt voor degene die dit boek genomineerd heeft, ik zou het anders nooit gelezen hebben.
