Dit is zo'n boek dat eigenlijk iedereen zou moeten lezen. Over het leven, de liefde en het ouderschap. Het bestaan volledig uit losse fragmenten die samen een diepgaand verhaal vormen. Prachtig, prachtig, prachtig.
Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/jenny-offill
Jenny Offill - Verbroken beloftes
Re: Jenny Offill - Verbroken beloftes
De korte fragmenten zeggen stuk voor stuk meer dan een uitgebreid hoofdstuk. In een paar uiterst zorgvuldig gekozen woorden wordt meer dan slechts het neergepende verteld.
Jij bent enthousiast! Knap is dat hè als in een paar zinnen een hele wereld gestopt is.
Dat was in het boek Waarvan wij droomden ook zo. Het waren die 'terloopse' opmerkingen die zo'n impact hadden.
Dit lijkt me echt zo'n boek dat je koestert en af en toe uit je kast pakt om er opnieuw van te genieten.
Ook bijzonder dat het perspectief na het gebeurde verandert. Je voelt dan als het ware de afstand die ontstaan is ook veel meer. Ben benieuwd of het einde weer in de ik-vorm is
Dettie
Jij bent enthousiast! Knap is dat hè als in een paar zinnen een hele wereld gestopt is.
Dat was in het boek Waarvan wij droomden ook zo. Het waren die 'terloopse' opmerkingen die zo'n impact hadden.
Dit lijkt me echt zo'n boek dat je koestert en af en toe uit je kast pakt om er opnieuw van te genieten.
Ook bijzonder dat het perspectief na het gebeurde verandert. Je voelt dan als het ware de afstand die ontstaan is ook veel meer. Ben benieuwd of het einde weer in de ik-vorm is
Dettie
Re: Jenny Offill - Verbroken beloftes
Je hebt helemaal gelijk, Annemarie! En je hebt het prachtig verwoord. Er bestaan heel veel goede schrijvers, maar dit is er een van het sublieme soort.
Precies zoals je zegt: er wordt een heel verhaal verteld in een paar regels. Ik ben tegelijkertijd een ander boek aan het lezen, waarin hele hoofdstukken worden besteed aan het gedetailleerd beschrijven van de situatie en de gevoelens van de hoofdpersonen. Offill laat de ik-figuur een ex-vriend tegenkomen, die zegt: Ik heb je tweede boek nooit gelezen. Waarop zij antwoordt: Dat is er niet. Met die twee regels beschrijft ze heel haar frustratie, dat ze door het kind en de huiselijke beslommeringen haar ambities heeft moeten laten varen.
Er was één fragment dat me bijzonder aansprak, zo herkenbaar en invoelbaar, dat ik het noteerde. Frappant dat jij het ook aanhaalt in je verslag.
Ze herinnert zich de eerste nacht dat ze wist dat ze van hem hield, hoe de angst naar binnen suisde. Ze had haar hoofd op zijn borst gelegd en naar zijn hart geluisterd. Ook dit zal ooit stoppen, had ze gedacht. Het nee, nee, nee ervan.
Met name de laatste zin. Wie heeft dat nooit eens gedacht over iemand die hij liefheeft?
Wel erg jammer dat het boek deze titel heeft meegekregen. Je denkt dan toch al gauw aan een "romannetje". Waarom niet "Het kleine theater van verbroken beloftes", zoals ze de spreekkamer van de therapeut waar ze hun relatie proberen te herstellen, meerdere keren noemt?
Het wisselen van perspectief is ook heel sterk. En Dettie, als je wilt weten of het einde weer in de ik-vorm is... lees het, lees het, lees het. Je gaat er geen spijt van krijgen!
Precies zoals je zegt: er wordt een heel verhaal verteld in een paar regels. Ik ben tegelijkertijd een ander boek aan het lezen, waarin hele hoofdstukken worden besteed aan het gedetailleerd beschrijven van de situatie en de gevoelens van de hoofdpersonen. Offill laat de ik-figuur een ex-vriend tegenkomen, die zegt: Ik heb je tweede boek nooit gelezen. Waarop zij antwoordt: Dat is er niet. Met die twee regels beschrijft ze heel haar frustratie, dat ze door het kind en de huiselijke beslommeringen haar ambities heeft moeten laten varen.
Er was één fragment dat me bijzonder aansprak, zo herkenbaar en invoelbaar, dat ik het noteerde. Frappant dat jij het ook aanhaalt in je verslag.
Ze herinnert zich de eerste nacht dat ze wist dat ze van hem hield, hoe de angst naar binnen suisde. Ze had haar hoofd op zijn borst gelegd en naar zijn hart geluisterd. Ook dit zal ooit stoppen, had ze gedacht. Het nee, nee, nee ervan.
Met name de laatste zin. Wie heeft dat nooit eens gedacht over iemand die hij liefheeft?
Wel erg jammer dat het boek deze titel heeft meegekregen. Je denkt dan toch al gauw aan een "romannetje". Waarom niet "Het kleine theater van verbroken beloftes", zoals ze de spreekkamer van de therapeut waar ze hun relatie proberen te herstellen, meerdere keren noemt?
Het wisselen van perspectief is ook heel sterk. En Dettie, als je wilt weten of het einde weer in de ik-vorm is... lees het, lees het, lees het. Je gaat er geen spijt van krijgen!
Re: Jenny Offill - Verbroken beloftes
Ja tegen zo'n aanbeveling kan ik niet op, dus... hopla gelijk besteld, ik heb het boek lekker goedkoop te pakken weten te krijgen...
Nu nog leestijd vinden...
Dettie
Nu nog leestijd vinden...
Dettie
Re: Jenny Offill - Verbroken beloftes
Het is geen dik boek, Dettie....dat lukt wel!
Re: Jenny Offill - Verbroken beloftes
Wat leuk dat je zo enthousiast bent, Berdine. Ik vind het nog altijd een prachtig boek! En jij gaat ook genieten, Dettie. Dat weet ik zeker!
Re: Jenny Offill - Verbroken beloftes
Die nieuwsgierigheid werkt inderdaad aanstekelijk, ook bij mij staat de titel genoteerd. Dank
Re: Jenny Offill - Verbroken beloftes
Als ik het gelezen heb komt het boek naar jou toe Willeke.
Dettie
Dettie
Re: Jenny Offill - Verbroken beloftes
o wat leuk!!