Leestafel forum

Eerder dit jaar gooide auteur Per Petterson hoge ogen met zijn boek Twee wegen. In Twee wegen veroorzaakte een kortstondige ontmoeting tussen twee oude vrienden een schokgolf in het leven van de beide mannen. Ook in Ik vind het best wordt het verhaal geleid door een toevallige ontmoeting. Ook in dit boek neemt de vriendschap tussen twee jonge jongens een grote rol in het verhaal in. Een andere overeenkomst is het feit dat de ouders van de hoofdpersonen in beide boeken niet doorsnee zijn.

Lees mijn recensie hier: http://www.leestafel.info/per-petterson

Zo te lezen dus weer een uitstekend boek van Per Petterson.
Hij heeft iets met eenzaten, ze komen vaak in zijn boeken voor. En elke keer opnieuw weet hij ze prachtig neer te zetten.
Twee wegen vond ik ook indrukwekkend, ik zie als het ware de personages nog voor me.

Mooie recensie weer Annemarie.

Dettie

Dank je Dettie. Ja, hij heeft een specifieke stijl en een duidelijke voorkeur voor eenlingen inderdaad. Ik vond dit boek ook echt weer prachtig.

Ik heb het vandaag weer ingeleverd bij de bieb, ik vond er niets aan...
Mijn dochter las het ook, vond het 'aardig'. Het is dus duidelijk niet ons soort boek.

Echt niet? Wat vond je er niet leuk aan dan?

Dat weet ik al niet meer, maar ik ergerde me enigszins aan dat idiote joch. En toen ineens die vader op de proppen kwam, hetgeen een hoop geweld in leek te houden - jouw verslag bevestigt dat - ben ik afgehaakt.

Welk idiote joch? Bedoel je de hoofdpersoon? Dan hebben wij inderdaad een heel andere mening over het boek! Ik heb de hoofdpersoon leren kennen als een jongen die het nodige had meegemaakt en zich staande probeerde te houden.

haha ik voel bijna je geschoktheid Annemarie.
Het is soms moeilijk als je zelf helemaal weg bent van een boek om dan zo'n heel andere mening te horen vind ik.
Ik kan dan nauwelijks geloven dat iemand anders het niet mooi vindt.
Dat heb ik geleerd bij Leestafel, dat meningen heel erg kunnen verschillen.

Twee wegen zal dan ook niet in de smaak vallen Marjo, want ik zie grote overeenkomsten met dit verhaal (afgaande op Annemarie's recensie)

dettie

Nou ja, die knul loopt de school in, hij is te laat, weigert zijn zonnebril af te zetten, en gedraagt zich -in mijn ogen- ergerlijk. Hij zal zijn redenen wel hebben, maar eerlijk gezegd boeide dat me niet, dus ik ben nooit zover gekomen dat ik 'hem leerde kennen'.

Ja, ik was wel even lichtelijk geschokt Dettie maar ook wel geamuseerd. Het blijft wonderlijk dat boeken zo verschillend opgevat kunnen worden en dat vind ik reuze interessant.

Dat hij weigert zijn zonnebril af te zetten onderstreept in mijn ogen juist dat het om een kwetsbaar persoon gaat. Achter de donkere brillenglazen waant hij zich veiliger. Ik wilde graag ontdekken waarom een jongen van dertien zich op deze manier van zijn klasgenoten afsloot.

Dat is het verschil: ik niet.

Mijn nieuwsgierigheid is in ieder geval gewekt. De titel komt op mijn lijstje.
Mooi verslag Annemarie!

Schrap het boek maar van je lijstje Willeke. Het komt volgende week jouw kant op. Ik ben namelijk heel benieuwd naar jouw mening!

Nou dat is lief! Ik had al spijt dat ik niet aan dit boek gedacht had toen ik deze week een boekenbon verbrast heb.

Graag gedaan alvast!

Mijn nieuwsgierigheid is ook gewekt. Ik houd misschien van boeken over eenlingen, omdat ik er zelf een ben.

Deze hoort zeker op jouw bieb-lijstje thuis Renate!

Zoveel boeken te lezen en er komen steeds nieuwe bij.

Eigenlijk zou er een boekenstop van een paar jaar ingelast moeten worden zodat we helemaal bij kunnen lezen. Maar ja: welke prachtige nieuwe werken zullen we dan mislopen? We moeten het maar doen met veel boeken, weinig tijd.

Ik ben het boek aan het lezen en mij bevalt het wel. Ik vind de hoofdfiguur ergens wel een sympathieke eenling. Een kwetsbaar figuur, die veel heeft meegemaakt. Dat maakt dat ik ook wel begrip heb voor z'n vreemde gedrag bij de school. Soms gaan de dingen gewoon vanaf het begin anders dan je had gewild.

Ik vind het overigens ook wel vervelend als ik enthousiast ben over een boek en iemand anders dat boek dan gaat lezen en mijn enthousiasme niet deelt. Dan voel ik me ergens schuldig over m'n enthousiasme.

Ik zie dat ik, jaren terug, niet meer gereageerd heb met wat ik er van vond, en ik kan het me, hoewel ik een grote liefhebber van Petterson ben, ook niet meer herinneren, dus ik ga maar eens op zoek in de bieb.