Per Petterson - Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/juli)
Per Petterson - Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/juli)
Het boek is in huis....
Dettie
Dettie
Re: P. Petterson-Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/j
Dettie schreef:Het boek is in huis....
En ik heb het inmiddels uit! Kan echter even de tijd niet vinden om er ook een 'goed over na gedachte' reactie op te geven, dat komt nog... deze week of van het weekend . Eén kwalificatie wil ik er wel alvast over kwijt: intrigerend.
Nu eerst even de laatste 'sound bite show' van onze politieke lijders.. pardon.. leiders volgen .
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
-
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
-
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Dettie schreef:Als ik hem uit heb gaat het boek naar jou Joananzinha. O wacht, ik kan het natuurlijk de 20e aan je geven tijdens de grote Bookcross-Castricummeeting!
Dettie
Ja!! Ik heb toch zo'n zin in de meeting. Ik ga maar eens beginnen met boeken registreren en apart leggen voor de 20e om de doos op zolder leeg te krijgen. Anders krijg ik moppers thuis dat ik weer een doos vol van M. mee terug neem .
Later dan beloofd... solly.
Ik vervloek de rivier des tijds is mijn kennismaking met Petterson. Zijn veelgeprezen Paarden stelen ben ik al heel lang van plan te lezen, maar het kwam er maar steeds niet van. Vanwege de goede recensies heb ik dit boek een paar weken geleden aangeschaft, toen ik een paar onverwachte boekenbonnen ontving en ik moet zeggen... ik had ze slechter kunnen besteden!
Om de een of andere morbide reden, houd ik niet zo van netjes opgebouwde, aan het eind keurig afgehechte verhalen en dus valt dit boek bij mij 'in de pul'. Ik vervloek de rivier des tijds geeft me het idee, dat ik een tijdje in het hoofd van Arvid heb mogen meebeleven en mee(over)denken wat hij beleefde en overdacht. Het levert een heel boeiend boek op, met allerlei fascinerende voorvallen, die later soms geduid (zouden) kunnen worden. Vooral de relatie tussen zijn moeder en hem is mooi, maar vooral ook realistisch beschreven.
Het meest fascinerende, voor mij, is wel zijn keuze (op jonge) leeftijd voor het communisme. Ik denk dat dat komt, omdat ik zelf net te laat geboren ben om me door dat idee, die ideologie, te kunnen laten grijpen. De misdaden van Stalin en Mao waren, op het moment dat ik mijn (late) tienerjaren beleefde, al zo bekend dat ik het me niet kon voorstellen dat 'het communisme' iets goeds was. Tot ik een paar jaar geleden o.a. The golden notebook van Lessing las en besefte hoe aanlokkelijk het idee in die tijden moet zijn geweest.
En ook voor Arvid is het een aanlokkelijk idee.... maar toch anders. Er zit iets kinderlijks, bijna kinderachtigs aan zijn invulling van het communisme. Het is niet doorleefd, het is buitenkant en ik denk dat zijn moeder hem dat verwijt. Dat ze hem daarom niet serieus kan nemen. En zo lijkt zijn huwelijk ook niet echt. Alsof hij getrouwd zijn speelt... het is net alsof hij overal buiten staat en zo nu en dan halfslachtige pogingen doet om echt te leven, anderen echt binnen te laten, maar daar eigenlijk niet in slaagt...
Ik moest overigens wel glimlachen om dit stukje uit een artikel in The Guardian van een jaar terug:
Per Petterson remembers the last thing his mother said to him. It was in April 1990. She had just finished reading his first novel, Echoland, which had been published in Norway the previous year. "She said: 'Well, I hope the next one won't be that childish.'
Niet om het feit dat dit het laatste was, dat zijn moeder tegen hem zei, maar om wat ze zei. Als je al niet weet dat Petterson's boeken veel autobiografische elementen bevatten, dan weet je het nu ... Arvid's moeder had precies zo gereageerd, denk ik .
Ik vervloek de rivier des tijds is mijn kennismaking met Petterson. Zijn veelgeprezen Paarden stelen ben ik al heel lang van plan te lezen, maar het kwam er maar steeds niet van. Vanwege de goede recensies heb ik dit boek een paar weken geleden aangeschaft, toen ik een paar onverwachte boekenbonnen ontving en ik moet zeggen... ik had ze slechter kunnen besteden!
Om de een of andere morbide reden, houd ik niet zo van netjes opgebouwde, aan het eind keurig afgehechte verhalen en dus valt dit boek bij mij 'in de pul'. Ik vervloek de rivier des tijds geeft me het idee, dat ik een tijdje in het hoofd van Arvid heb mogen meebeleven en mee(over)denken wat hij beleefde en overdacht. Het levert een heel boeiend boek op, met allerlei fascinerende voorvallen, die later soms geduid (zouden) kunnen worden. Vooral de relatie tussen zijn moeder en hem is mooi, maar vooral ook realistisch beschreven.
Het meest fascinerende, voor mij, is wel zijn keuze (op jonge) leeftijd voor het communisme. Ik denk dat dat komt, omdat ik zelf net te laat geboren ben om me door dat idee, die ideologie, te kunnen laten grijpen. De misdaden van Stalin en Mao waren, op het moment dat ik mijn (late) tienerjaren beleefde, al zo bekend dat ik het me niet kon voorstellen dat 'het communisme' iets goeds was. Tot ik een paar jaar geleden o.a. The golden notebook van Lessing las en besefte hoe aanlokkelijk het idee in die tijden moet zijn geweest.
En ook voor Arvid is het een aanlokkelijk idee.... maar toch anders. Er zit iets kinderlijks, bijna kinderachtigs aan zijn invulling van het communisme. Het is niet doorleefd, het is buitenkant en ik denk dat zijn moeder hem dat verwijt. Dat ze hem daarom niet serieus kan nemen. En zo lijkt zijn huwelijk ook niet echt. Alsof hij getrouwd zijn speelt... het is net alsof hij overal buiten staat en zo nu en dan halfslachtige pogingen doet om echt te leven, anderen echt binnen te laten, maar daar eigenlijk niet in slaagt...
Ik moest overigens wel glimlachen om dit stukje uit een artikel in The Guardian van een jaar terug:
Per Petterson remembers the last thing his mother said to him. It was in April 1990. She had just finished reading his first novel, Echoland, which had been published in Norway the previous year. "She said: 'Well, I hope the next one won't be that childish.'
Niet om het feit dat dit het laatste was, dat zijn moeder tegen hem zei, maar om wat ze zei. Als je al niet weet dat Petterson's boeken veel autobiografische elementen bevatten, dan weet je het nu ... Arvid's moeder had precies zo gereageerd, denk ik .
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Dankjewel.
Ik moet zeggen dat ik dit boek een beetje aan het doorworstelen ben. Paarden Stelen vond ik een stuk prettiger lezen dan dit.
Ik vind de uitgebreide beschrijvingen van zijn wandelingen nogal storend. Er worden allerlei straten genoemd waar hij door loopt en ik heb daar niets mee. Het is erg afstandelijk geschreven vind ik.
Het is inderdaad nogal een kinderlijke man, ook vrij egoïstisch dat hij naar z'n moeder gaat als ze duidelijk even alleen wil zijn. Wel bijzonder is hun enorme liefde voor boeken en het noemen van titels van boeken die Arvid of zijn moeder aan het lezen zijn.
Het verhaal krijgt me maar niet in zijn greep.
Maar ik heb het boek nog niet uit en wie weet wat er nog komen gaat.
Dettie
die het denkelijk niet uitkrijgt voor de meeting
Ik moet zeggen dat ik dit boek een beetje aan het doorworstelen ben. Paarden Stelen vond ik een stuk prettiger lezen dan dit.
Ik vind de uitgebreide beschrijvingen van zijn wandelingen nogal storend. Er worden allerlei straten genoemd waar hij door loopt en ik heb daar niets mee. Het is erg afstandelijk geschreven vind ik.
Het is inderdaad nogal een kinderlijke man, ook vrij egoïstisch dat hij naar z'n moeder gaat als ze duidelijk even alleen wil zijn. Wel bijzonder is hun enorme liefde voor boeken en het noemen van titels van boeken die Arvid of zijn moeder aan het lezen zijn.
Het verhaal krijgt me maar niet in zijn greep.
Maar ik heb het boek nog niet uit en wie weet wat er nog komen gaat.
Dettie
die het denkelijk niet uitkrijgt voor de meeting
-
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Dettie schreef:Er worden allerlei straten genoemd waar hij door loopt en ik heb daar niets mee. Het is erg afstandelijk geschreven vind ik.
Ik snap wat je bedoelt en had hetzelfde gevoel bij het doorlezen. Achteraf, toen ik de reactie schreef was dat echter uit mijn herinnering verdwenen ..
Zou het kunnen dat we hier met een 'licht autistisch' type te maken hebben? Arvid blijkt op diverse momenten geen idee te hebben van wat er in andere mensen omgaat, bijvoorbeeld. Bovendien houdt hij er nogal van om zich aan 'details' vast te houden zoals de vergaderingen, de juiste terminologie (de vierde stand), enz. Ik heb Arvid niet zo 'gezien' toen ik het boek las, maar jouw opmerking leidt ertoe dat ik me ben gaan afvragen waar die details mbt zijn wandelingen nou eigenlijk toe dien(d)en.
"Great Spirit, help me to never judge my neighbour until I have walked a mile in his moccasins."
(Lakota saying)
(Lakota saying)
Ik merk dat ik onmiddellijk het verhaal kwijt ben en moet als ik weer verder ga lezen echt denken waar gaat het ook alweer over.
Arvid is bij zijn moeder en gaat soms naar de buurman en denkt veel. Dat is wat ik me nu herinner. Verder weinig. Maar ik zal eens door gaan lezen anders heeft Joanazinha het pas eind juli!
Dettie
Arvid is bij zijn moeder en gaat soms naar de buurman en denkt veel. Dat is wat ik me nu herinner. Verder weinig. Maar ik zal eens door gaan lezen anders heeft Joanazinha het pas eind juli!
Dettie
-
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Dettie schreef:
Het is erg afstandelijk geschreven vind ik.
Ik vervloek de rivier des tijds is uit.
Ik ben niet zo'n liefhebber van Scandinavische literatuur, maar deze roman heb ik met plezier gelezen.
Ik ben het helemaal met Dettie eens, de roman is afstandelijk geschreven. Voor mij is de hoofdpersoon een kinderlijke man met een midlife crises.
Alles in het leven van Arvid wankelt: hij heeft in zijn jeugd school vaarwel gezegd en koos bewust voor een arbeidersbestaan. Maar in 1989 is de muur gevallen en het communisme bleek niet te zijn wat hij zich had voorgesteld. Daarnaast wil zijn vrouw scheiden. Arvid vraagt zich af of hij verkeerde keuzes in het leven heeft gemaakt.
Ik vind de relatie met zijn moeder prachtig beschreven; zowel de moeder als de zoon hebben moeite om hun emoties te delen. Arvid denkt als kind dat hij geen zoon van zijn vader is: (blz 81) een voorbijganger denkt dat hij een vluchtelingenkind is. Hij lijkt duidelijk niet op zijn broer. Daar blijft hij lange tijd mee worstelen.
Wanneer de moeder te horen krijgt dat zij kanker heeft, reist zij naar haar geboorteplaats in Denemarken en Arvid reist haar achterna. Je zou verwachten dat Arvid zijn moeder wil troosten, maar eigenlijk wil hij getroost worden omdat alles in zijn leven anders verloopt dan hij gedacht had.
In de roman wordt veel gereisd; de verschillende plaatsen roepen bij moeder en zoon herinneringen op uit het verleden. Veel details worden uitgebreid beschreven, zoals de wandelingen door de straten, maar belangrijke zaken tussen moeder en zoon worden niet uitgeproken...
Dat contrast vind ik heel mooi.
Jeannette
Ik schrijf maar onder de verklapper omdat anderen het boek nog moeten lezen.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ik heb het boek uit en vraag me af wat ik gelezen heb.
Of ik snap niets van het verhaal of het gaat nergens over.
OP mij komt Arvid over als een heel verwende man/jongen. Zijn moeders wensen worden nergens gerespecteerd. Zij wilde een paar dagen alleen zijn en ging naar 'huis' Arvid zal en moet naar haar toe omdat hij zelf van slag is vanwege zijn aanstaande scheiding.
Later zou moeder met de huisvriend ergens heen gaan en meneer Arvid zal en moet weer mee en begint onderweg ook nog eens keihard te huilen. Ik dacht oh hij voelt dat hij eventjes niet gewenst is en moet zo de aandacht trekken, iedereen totaal negerend, en janken maar, zelfs met zijn handen bonken op de auto, dat doet een dreinend kind. Het kan ook de frustratie zijn over de overleden broer die 'beter' was dan hij.
Kennelijk wilde de moeder nog eens afscheid nemen van de broer. Op blz 22 spreekt ze al met de chauffeur af om haar op te komen halen om naar de oude vrouw Ingrid te gaan.
Maar die Arvid en de moeder werden heel afstandelijk beschreven, ik voelde totaal geen binding met deze mensen. Ik begreep ook niet goed of het jonge meisje nu Arvids vrouw was geworden?
Maar... in het echte leven van Petterson zijn zijn ouders, broer en een neef omgekomen tijdens een brand op een ferry van Oslo naar Frederikshaven (waarbij 159 mensen omkwamen)
Als je dit weet in hoeverre is het vertrek van moeder met de boot, terwijl ze denkelijk dood gaat aan kanker, symbolisch? Arvid gaat naar zijn moeder vanwege zijn scheiding! Ook symbolisch?
Hoe moet je, dit wetende, de overleden broer en de houding van de moeder dan interpreteren? Is daarom de verhouding tussen Arvid en zijn moeder zo koel omdat het anders te pijnlijk wordt voor Petterson zelf? Mag je het leven van Petterson zelf betrekken op het verhaal?
Met andere woorden moet je sec naar het verhaal in het boek kijken of moet je het leven van Petterson erbij betrekken?
hier een interview met Petterson
http://www.guardian.co.uk/culture/2009/ ... -interview
Dettie
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ik heb het boek uit en vraag me af wat ik gelezen heb.
Of ik snap niets van het verhaal of het gaat nergens over.
OP mij komt Arvid over als een heel verwende man/jongen. Zijn moeders wensen worden nergens gerespecteerd. Zij wilde een paar dagen alleen zijn en ging naar 'huis' Arvid zal en moet naar haar toe omdat hij zelf van slag is vanwege zijn aanstaande scheiding.
Later zou moeder met de huisvriend ergens heen gaan en meneer Arvid zal en moet weer mee en begint onderweg ook nog eens keihard te huilen. Ik dacht oh hij voelt dat hij eventjes niet gewenst is en moet zo de aandacht trekken, iedereen totaal negerend, en janken maar, zelfs met zijn handen bonken op de auto, dat doet een dreinend kind. Het kan ook de frustratie zijn over de overleden broer die 'beter' was dan hij.
Kennelijk wilde de moeder nog eens afscheid nemen van de broer. Op blz 22 spreekt ze al met de chauffeur af om haar op te komen halen om naar de oude vrouw Ingrid te gaan.
Maar die Arvid en de moeder werden heel afstandelijk beschreven, ik voelde totaal geen binding met deze mensen. Ik begreep ook niet goed of het jonge meisje nu Arvids vrouw was geworden?
Maar... in het echte leven van Petterson zijn zijn ouders, broer en een neef omgekomen tijdens een brand op een ferry van Oslo naar Frederikshaven (waarbij 159 mensen omkwamen)
Als je dit weet in hoeverre is het vertrek van moeder met de boot, terwijl ze denkelijk dood gaat aan kanker, symbolisch? Arvid gaat naar zijn moeder vanwege zijn scheiding! Ook symbolisch?
Hoe moet je, dit wetende, de overleden broer en de houding van de moeder dan interpreteren? Is daarom de verhouding tussen Arvid en zijn moeder zo koel omdat het anders te pijnlijk wordt voor Petterson zelf? Mag je het leven van Petterson zelf betrekken op het verhaal?
Met andere woorden moet je sec naar het verhaal in het boek kijken of moet je het leven van Petterson erbij betrekken?
hier een interview met Petterson
http://www.guardian.co.uk/culture/2009/ ... -interview
Dettie
Dettie schreef:k heb het boek uit en vraag me af wat ik gelezen heb.
Of ik snap niets van het verhaal of het gaat nergens over.
Dettie
Dat overkomt jou niet vaak Dettie!
Ik zie Arvid als een labiele man die stuntelt en verkeerde stappen zet. Hij zoekt steun bij zijn moeder, maar zij heeft juist te horen gekregen dat zij aan een teminale ziekte lijdt. Moeder reist naar haar geboorteland om afscheid te nemen van bepaalde mensen en om bepaalde plaatsen nog eens te bezoeken.
Het huwelijk van de vader en moeder van Arvid is niet erg harmonieus en heel lang had ik het idee dat moeder een groot familiegeheim bij zich droeg; had Arvid misschien een andere biologische vader? Arvid dacht in zijn jeugd dat hij anders was dan zijn broers.
Moeder en Arvid delen hun passie voor literatuur, hierover kunnen zij praten. Verder zijn er vooral onuitgesproken gevoelens. De roman laat veel aan de lezer over.
In het verhaal zijn veel sprongen in de tijd en ook het vertelperspectief wisselt. Het grootste deel van de roman is geschreven vanuit het perspectief van Arvid, maar er zijn ook fragmenten die geschreven zijn vanuit de moeder (blz 238 - 239 bijvoorbeeld).
Arvid en de schrijver vallen volgens mij niet samen. Petterson is afgestudeerd als bibliothecaris en heeft gewerkt als boekverkoper, vertaler en criticus.
Maar ik denk wel dat de schrijver door het verlies van familieleden anders tegen familierelaties aankijkt.
Jeannette
jeannette schreef:
Het huwelijk van de vader en moeder van Arvid is niet erg harmonieus en heel lang had ik het idee dat moeder een groot familiegeheim bij zich droeg; had Arvid misschien een andere biologische vader? Arvid dacht in zijn jeugd dat hij anders was dan zijn broers.
Dat kwam toch door de man op het strand? Die zei dat het zo leuk was van Arvids moeder om een vluchtelingetje in haar gezin op te nemen. Arvid was donker, zijn broers blond. De woorden van de man is hij nooit vergeten. Maar hij leek sprekend op zijn vader.
Moeder en Arvid delen hun passie voor literatuur, hierover kunnen zij praten. Verder zijn er vooral onuitgesproken gevoelens. De roman laat veel aan de lezer over.
Ja de roman laat een beetje erg veel aan de lezer over vind ik. Arvid komt de buurvrouw tegen maar eigenlijk gebeurt daar ook niets mee, terwijl de ontmoeting vrij uitgebreid besproken wordt. Ook over Hansen komen we niets te weten, terwijl het een heel goede vriend van zijn moeder is. ik vraag me de hele tijd af, wat wil Petterson met dit boek? Het blijft (bij mij) niet hangen. Echt kapot van de scheiding lijkt Arvid ook niet. Hij huilt wel ineens bij die auto maar voor de rest... Ik vraag me ook steeds af of zijn vrouw dat jonge meisje is. Dat is mij ook niet duidelijk.
In het verhaal zijn veel sprongen in de tijd en ook het vertelperspectief wisselt. Het grootste deel van de roman is geschreven vanuit het perspectief van Arvid, maar er zijn ook fragmenten die geschreven zijn vanuit de moeder (blz 238 - 239 bijvoorbeeld).
Dat wordt toch niet verteld vanuit de moeder? Ik dacht dat Arvid veronderstelde dat het zo gegaan zal zijn. Maar dat kan hij niet zeker weten want hij was er niet bij. Hij zat te wachten in de auto.
Arvid en de schrijver vallen volgens mij niet samen. Petterson is afgestudeerd als bibliothecaris en heeft gewerkt als boekverkoper, vertaler en criticus.
Ja ik was niet duidelijk. Het personage Arvid is al eens een keer opgevoerd in het boek Kielzog waarin hij dus zijn ouders en twee broers verloren heeft door een brand op een veerboot. Ook in dat boek was de relatie met vader als zijnde slecht beschreven.
Dit vond ik nog op de site van Levende Europese literatuur
Door het oeuvre van Petterson loopt een duidelijke rode draad. Vrijwel alle romans en novellen - Ut og stjæle hester vormt hierop een uitzondering - beschrijven het alledaagse (en toch weer niet helemaal alledaagse) leven van Arvid. In Ekkoland (1989) brengt hij samen met zijn ouders de zomer door in het Deense Jutland, waar zijn moeder is opgegroeid. Denemarken vormt ook het decor van Til Sibir waarin Petterson de jeugd van Arvids moeder schetste en in zijn meest recente roman Jeg forbanner tidens elv (2008) keert de inmiddels 37-jarige Arvid terug naar deze voormalige zonnige zomervakantiebestemming om zijn moeder, die ernstig ziek is, te bezoeken.
In Pettersons oeuvre vormt de herinnering, niet zelden gekoppeld aan een traumatische ervaring uit het verleden, de motor van de vertelling. De alledaagse beschrijving van het heden versmelt door middel van associatieve beelden en herinneringen met het verleden. Dit versmelten roept eerder vragen op dan dat die beantwoord worden. Petterson is een meester in het suggereren van een diepere betekenis zonder die echter ooit te benoemen, liever duidt hij deze aan door de vele herhalingen en een op het eerste gezicht zo doorzichtig proza.
Vooral met dit laatste ben ik erg eens. suggereren van diepere betekenis etc.
ik vind zeker dit boek, Ik vervloek de rivier des tijds, erg moeilijk te doorgronden.
Dettie
En nu deels nog een keer gelezen en een verslag gemaakt.
zie http://www.leestafel.info/per-petterson
Dettie
die het boek deze week naar Joanazinha stuurt
zie http://www.leestafel.info/per-petterson
Dettie
die het boek deze week naar Joanazinha stuurt
Laatst gewijzigd door Dettie op 29 Jul 2010, 12:47, 1 keer totaal gewijzigd.
-
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
willeke schreef:Inge, ik lees niet zo snel momenteel, maar als ik het uit heb wil ik het best naar je toe sturen hoor.
Groetjes
Willeke
Mag ik daar op terugkomen als het zover is Willeke? Als ik het tegen de tijd dat je het boek uit heb nog niet heb kunnen krijgen in de bibliotheek dan ga ik graag op je aanbod in.
In boek mei/juni 2010 staat een interview met Per Petterson over Ik vervloek de rivier des tijds. Hieruit enkele stukken...
'Arvid Jansen' zegt Per Petterson 'is mijn held. Eigenlijk een antiheld. Hij komt voor in vijf van mijn boeken: Soms als bijfiguur, dan weer als hoofdpersoon. Ik noem hem mijn stuntman. Hij maakt dingen mee die mij ook hadden kunnen overkomen. We hebben dezelfde achtergrond. Zijn moeder werkte in een fabriek, net als de mijne, en onze vaders waren allebei schoenmaker. Ik schrijf vanuit wat ik ken. [...]
We waren geen hecht gezin. Er was wel een band maar geen intimiteit. Als kind vroeg ik me af of mijn moeder meer van mijn broer dan van mij hield. En of ze eigenlijk wel van mijn vader hield. [...]
Mijn moeder en ik, we waren erg verlegen met elkaar. Ze was de intellectueel in ons gezin. Ze las alles, duizenden romans, had altijd een boek bij de hand. Mijn vader bezat een boekenkast vol prachtige literatuur. Hij las nooit...[...]
Ze kende hele passages van Strindberg uit haar hoofd, kon eindeloos veel films citeren. Die gave, en de liefde voor literatuur en films heb ik van haar. Toch spraken we er nooit over. Verlegenheid verlamt veel families. [...]
Rode draad in Pettersons werk is de complexiteit van familierelaties, die intimiteit in de weg staat, waardoor alles wat belangrijk is ongezegd blijft.
Als je dit zo leest dan is er veel autobiografisch in dit boek. Petterson laat het verhaal ook een jaar vóór het ongeluk met zijn ouders spelen. In dit boek krijgt moeder kanker terwijl iedereen inmiddels weet dat dat niet haar dood veroorzaakte. Zijn moeder had een broer die jong overleden was. Over hem sprak ze altijd vol liefde, met meer liefde als over Pettersons vader. In dit boek hangt vader er ook bij. Op haar moeilijkste moment wil moeder niet bij vader zijn.
Ik denk altijd aan ze, elke dag.[...] Schrijven is geen therapie, maar je komt wel meer over jezelf te weten. Goede literatuur moet pijn doen.
Dettie
'Arvid Jansen' zegt Per Petterson 'is mijn held. Eigenlijk een antiheld. Hij komt voor in vijf van mijn boeken: Soms als bijfiguur, dan weer als hoofdpersoon. Ik noem hem mijn stuntman. Hij maakt dingen mee die mij ook hadden kunnen overkomen. We hebben dezelfde achtergrond. Zijn moeder werkte in een fabriek, net als de mijne, en onze vaders waren allebei schoenmaker. Ik schrijf vanuit wat ik ken. [...]
We waren geen hecht gezin. Er was wel een band maar geen intimiteit. Als kind vroeg ik me af of mijn moeder meer van mijn broer dan van mij hield. En of ze eigenlijk wel van mijn vader hield. [...]
Mijn moeder en ik, we waren erg verlegen met elkaar. Ze was de intellectueel in ons gezin. Ze las alles, duizenden romans, had altijd een boek bij de hand. Mijn vader bezat een boekenkast vol prachtige literatuur. Hij las nooit...[...]
Ze kende hele passages van Strindberg uit haar hoofd, kon eindeloos veel films citeren. Die gave, en de liefde voor literatuur en films heb ik van haar. Toch spraken we er nooit over. Verlegenheid verlamt veel families. [...]
Rode draad in Pettersons werk is de complexiteit van familierelaties, die intimiteit in de weg staat, waardoor alles wat belangrijk is ongezegd blijft.
Als je dit zo leest dan is er veel autobiografisch in dit boek. Petterson laat het verhaal ook een jaar vóór het ongeluk met zijn ouders spelen. In dit boek krijgt moeder kanker terwijl iedereen inmiddels weet dat dat niet haar dood veroorzaakte. Zijn moeder had een broer die jong overleden was. Over hem sprak ze altijd vol liefde, met meer liefde als over Pettersons vader. In dit boek hangt vader er ook bij. Op haar moeilijkste moment wil moeder niet bij vader zijn.
Ik denk altijd aan ze, elke dag.[...] Schrijven is geen therapie, maar je komt wel meer over jezelf te weten. Goede literatuur moet pijn doen.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 28 gasten