Welkom bij de club
Thomas van der Meer

Ik was jaloers op een jongen in de straat omdat hij Thomas heette. Thomas was mijn favoriete naam.

Aan het woord is de schrijver van deze deels autobiografische roman. Het lijkt een onschuldige opmerking maar het bijzondere is dat Thomas op dat moment nog een meisje is. Hij beseft wel dat er iets aan de hand is, maar wat? Dat weet hij niet.

'Toen ik vijf was wist ik zeker dat de schooldokter erachter zou komen dat ik een ziekte had. Vooral voor mijn moeder vond ik het erg. [...]
'Nu even je broekje uit,' zei de schooldokter.
Hij keek.
Hij ging achter zijn bureau zitten en zette een vinkje op het formulier. 'Prima,' zei hij. [...]
'Ik dacht dat de dokter zou zeggen dat ik een erge ziekte had,' zei ik toen we naar huis fietsten.
'Waarom dacht je dat?'
Maar ik kon niet uitleggen wat ik zelf niet begreep.

In zijn puberteit ziet hij tv programma's over transseksuelen en transgenders maar dat wordt op zo'n manier gebracht dat hij zich daar niet in herkent. Thomas studeert af, leidt zijn leventje, bezoekt datingssites en spreekt af met jongens, maar ook dat is het niet. Hij voelde zich gewoon een jongen terwijl hij als meisje geboren was. Uiteindelijk besluit hij dat hij maar aan zijn ouders moet vertellen dat hij zich in en jongen voelde en dat het altijd zo was geweest.

Het verhaal ontwikkelt zich verder. Thomas ouders reageren goed, en Thomas gaat het proces aan. Na allerlei testen en gesprekken gaat het licht op groen. De huisarts die hem zijn hormonen steeds inspuit reageert enthousiast.  Maar de eerste keer dat hij meneer wordt genoemd ervaart hij als een feestje. Hij vertelt uiteindelijk wel op zijn werk dat hij met het proces bezig is en de reacties zijn zeer uiteenlopend. De een reageert fantastisch, de ander maakt er een heel theater van. Bij diegene wordt hij bijna een bezienswaardigheid.
Na zijn operatie zoekt hij ander werk, zodat hij écht opnieuw kan beginnen. Maar ook daar loopt hij tegen vooroordelen aan. Een mens zal en moet nu eenmaal in een hokje gestopt worden...

De schrijver maakt geen drama van het gegeven dat hij zich een jongen voelt en daar later ook naar getransformeerd is. Hij geeft het hele verloop, van kind en meisje naar de volwassen jongen die hij nu is, op in een lichte, plezierige maar realistische manier weer. Op een subtiele humoristische manier geeft hij o.a. summier de bevindingen weer in het ziekenhuis met mede'patiënten'. Waar evengoed veel gelachen wordt. Ook na afloop van de operaties als hij daadwerkelijk als jongen door het leven gaat vertelt Thomas over de dingen zoals ze zijn zoals ze zijn. Hij vindt zichzelf eigenlijk doodnormaal. Hij is gewoon in het verkeerde lichaam geboren. Het is meer zijn omgeving die er wél een punt van maakt.

Dit boek staat op de Longlist van de Libris Literatuurprijs en eigenlijk vraag ik me af waarom. Het is een onderhoudend boek, het leest lekker weg, maar dat is het dan ook. Het onderwerp is natuurlijk wel iets waar niet veel over geschreven wordt, maar of het daarom op de longlist moet komen? Dat gaat me wat te ver.
Thomas van der Meer heeft een prettige hand van schrijven maar in mijn ogen moet er wat meer geboden worden om voor dit boek een literatuurprijs te ontvangen.

ISBN 9789492928733 | Paperback | 160 pagina's | Uitgeverij Pluim | oktober 2019

© Dettie, 9 februari 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER