Het overgebleven kind
Rhiannon Navin
'Toen gingen de schuifdeuren weer open en kwam papa binnen. Ik was zo blij hem te zien! Ik wilde opstaan om naar hem toe te lopen, maar toen ik zijn gezicht zag, liet ik me snel weer zakken. Dat zag er helemaal niet uit als papa's gezicht. Ik had een raar gevoel in mijn buik, net als wanneer ik heel blij ben, maar ik was niet blij, alleen maar heel erg bang.'
Als een jong kind onverwachts komt te overlijden zijn de nabestaanden in shock. Dat die dood het toedoen is van een ogenschijnlijk nietsontziende schutter die er alleen maar op uit was om zoveel mogelijk doden te maken, maakt alles nog erger. Op de waaromvraag is geen antwoord, en dat is voor volwassenen al niet te bevatten. Wat als je dan het jongere broertje bent van het slachtoffer? En er bovendien bij was, op dezelfde school?
De zesjarige Zach is met zijn klasgenootjes gered door een verstandige juf, die met hen in een kast kroop waar ze dicht op elkaar zaten, stil moesten zijn, en vanuit die plek de geluiden hoorden.
Pof-pof-pof…pof-pof-pof…
Hij zal zich er schuldig om voelen later, dat hij geen moment heeft gedacht aan zijn oudere broer, Andy, die een van de vijftien slachtoffers blijkt te zijn. Dat schuldgevoel is evenwel niet het ergste waar hij mee zit. Zelfs niet als hij beseft dat hij behalve bang, verdrietig en eenzaam eigenlijk ook een beetje blij is. Want Andy was helemaal niet lief voor hem. En als Andy er niet meer is, zullen er minder ruzies zijn, wordt het gezelliger in huis, denkt hij naïef. Niets is minder waar.
Het ergste is echter dat de bodem onder zijn leven weggevallen is, niets is meer hetzelfde. Zijn moeder is compleet van de kaart, en besteedt nauwelijks aandacht aan haar jongste 'overgebleven' zoon. Mede daardoor gaat het niet goed tussen zijn ouders, zodat ook zijn vader er te weinig is. Zijn beide oma’s en een tante zijn in huis, maar Zach wil zijn oude leven terug. Hij wil dat zijn moeder een slaapliedje voor hem zingt.
En natuurlijk mist hij zijn broer. Iedere dag gaat hij toch even kijken of die niet gewoon in zijn bed ligt en hen dan uit lacht. Hij weet wel dat dat niet kan, maar toch.
Ook snapt hij niet dat iedereen zegt dat Andy zo’n intelligente, veelbelovende jongen was. Dat was toch helemaal niet zo? Hij maakte iedere dag ruzie met iedereen!
En zo volgen we vanuit de wereld van een zesjarige - die een verbazend inzicht heeft in de wereld van de volwassenen om hem heen - hoe een gezin verscheurd raakt door de dood van de tienjarige Andy. Zach moet zijn eigen weg vinden in de rouw die ook hem treft. Eerst zit hij dagenlang in de kledingkast van zijn broer, waar hij ontdekt dat het helpt om zijn gevoelens een plek te geven op papier.
Maar op een dag voelt hij daar de aanwezigheid van Andy niet meer. Hij moet iets anders verzinnen. Veel steun heeft hij aan een serie kinderboeken, over twee kinderen die het geluk zoeken (I.E. De magische boomhut van Mary Osborne).
Hij vindt een nieuw doel in zijn leven en komt zo op het pad dat zijn moeder ook ingeslagen is, maar dan met een heel ander doel. Zij is er op uit om de ouders van de dader voor de rechter te slepen.
‘Waarom is mama zo boos op de conciërge? Hij kan er toch niets aandoen dat zijn zoon al die kinderen heeft doodgeschoten’.
Het is absoluut niet makkelijk om zo overtuigend vanuit de wereld van een zesjarige te schrijven over een schokkende gebeurtenis als deze. Om zo in de schoenen te gaan staan van een jong kind dat een eigen weg moet zien te vinden met alle gebeurtenissen omdat niemand naar hem om kijkt.
Een kind dat heel goed ziet dat de volwassenen niet goed bezig zijn.
Rhiannon Navin heeft dat zeer goed gedaan, en dit is nog wel haar debuut!
Navin is geboren en getogen in Bremen, vanwege werk verhuisd naar New York, waar zij en haar kinderen te maken kregen met lock-downoefeningen op school. Die zijn ingevoerd na eerdere schietpartijen op diverse scholen in Amerika. De impact die alleen de oefening al had op haar kinderen, bracht haar op het idee van dit boek.
ISBN 9789402700787 | Paperback | 384 pagina's | Harper Collins | januari 2019
Vertaald uit het Engels door Angela Knotter
© Marjo, 17 maart 2019
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
