Het grote vuur
Cesare Pavese & Bianca Garufi

Silvia ontvangt een telegram uit haar geboortedorp. Haar broertje Giustino ligt op sterven. Ze ziet er tegenop om alleen te gaan. Ze is jaren geleden gevlucht en is bang dat haar familie van haar tijdelijke terugkeer een permanente zal willen maken. Daarom vraagt ze haar ex-geliefde Giovanni om haar tijdens het bezoek aan haar familie te vergezellen.

Giovanni is nog vol hartzeer door de verbroken relatie. Hoopvol hapt hij toe en vergezelt zijn grote liefde. Hij verkeert echter volkomen in het ongewisse over de tragische geschiedenis die is voorafgegaan aan Silvia’s vlucht. Silvia stelt Giovanni tot zijn grote verrassing voor als haar verloofde en het stel neemt zijn intrek in het grote familiehuis.

Giovanni en Silvia zijn om en om de ik-persoon. Hierdoor wordt eenzelfde gebeurtenis steeds vanuit twee perspectieven beschreven. Giovanni neemt de rol van de onwetende buitenwereld op zich. Silvia vertelt het werkelijke verhaal. Giustino is namelijk háár kind en niet dat van haar moeder. Ze heeft hem op piepjonge leeftijd gebaard. Haar stiefvader is de vader. Door zijn daad maar ook door de reactie van haar moeder op de zwangerschap heeft Silvia het vertrouwen in de liefde verloren. De man bij wie ze woonde na haar vlucht uit het ouderlijk huis heeft haar negatieve beeld van mannen alleen maar bevestigd. Silvia walgt van mannen maar kennelijk maakt haar afwerende houding haar juist onweerstaanbaar.

Het verhaal is heel beklemmend, het greep me onmiddellijk bij de keel. Silvia heeft iets verschrikkelijks doorstaan. Iedereen doet net alsof er nooit iets gebeurd is, terwijl het haar voorgoed heeft beschadigd. Haar vertrouwen in de medemens is weg. Het mooie van de liefde zal ze nooit ervaren. Dit boek is zestig jaar geleden verschenen maar was nog niet eerder in het Nederlands vertaald. Nog steeds is het – verdrietig genoeg – zeer actueel. Ook vandaag de dag worden dit soort gebeurtenissen verdoezeld. Het verhaal speelt zich eind jaren veertig van de vorige eeuw af in Italië. Toch is het – op enkele elementen na – tijdloos. Het zou zich overal en in welke tijd dan ook af kunnen spelen. De geschiedenis van Silvia is intens verdrietig. De auteurs dikken niets aan, het verhaal heeft geen opsmuk nodig. In feite draait het juist om dat wat verzwegen wordt, iets wat kenmerkend is voor het werk van Pavese. Het verhaal benadrukt hoezeer de werkelijkheid kan afwijken van het beeld dat de buitenwereld voorgeschoteld krijgt.

Na het verhaal - dat zo’n honderd pagina’s in beslag neemt - is er een uitgebreid nawoord waarin de totstandkoming van het boek nader onder de loep wordt genomen. Zo wordt duidelijk dat de twee auteurs een stormachtige relatie hebben gehad en dat het verhaal zeer waarschijnlijk autobiografische passages bevat. Ook de zelfmoord van Pavese – die naast schrijver ook een beroemd dichter was - staat beschreven. Het nawoord is zonder twijfel een zeer waardevolle en interessante toevoeging. Tot slot bevat het boek een essay van Alejandro Zambra waarin hij naar Santo Stefano Belbo, het geboortedorp van Cesare Pavese, afreist. Voor de liefhebber.

De samenwerking van Cesare Pavese & Bianca Garufi heeft geleid tot een indrukwekkend boek dat mij absoluut bij zal blijven.

ISBN 9789079770069 | Paperback |  144 pagina's| Uitgeverij Karaat  |  januari 2012
Vertaald door Evalien Rauws en Luc de Rooy

© Annemarie, 18 september 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER