Nicola Davies

Keizers van het ijs
Serie: Red de wereld
Illustraties: Catherine Rayner
Tekst: Nicola Davies

Op Antarctica woont onder andere de keizerspinguïn, die symbool staat voor de Zuidpool. En die dus nu, net als de Zuidpool zelf, bedreigd wordt door de opwarming van de aarde.

Als het herfst is op de Zuidpool, in april, gaat de keizerspinguïn op zoek naar het zee-ijs, dat vanuit de zee het land bedekt. Eenmaal aangekomen is de eerste stap tussen al die soortgenoten een partner zoeken. Mevrouw kiezerspinguïn luistert naar het getrompetter van de mannetjes en kiest die ene uit met wie ze voor nageslacht gaat zorgen. Als het baltsen tot tevredenheid heeft plaatsgevonden, legt ze een ei. Dat gebeurt meestal in mei. Dat ei wordt onmiddellijk door het mannetje ingepikt. Hij stopt het in zijn buidel en installeert zich om het uit te broeden. Hoe koud het ook is, hoeveel stormen er ook op steken, het mannetje houdt stug vol en blijft op zijn plek.

Zijn partner vertrekt, ze gaat het water in waar ze zich dik en rond eet, om dan terug te komen in juli, als hoogstwaarschijnlijk het ei uitgebroed is. Het gaat niet altijd voor iedereen goed, soms zijn de mannetjes verhongerd, of de eieren bevroren. Maar ‘onze’ keizerspinguïn heeft het getroffen: haar man en kind zijn er nog. Ze verzorgt ze samen met de vader tot de kleine zich kan redden. Dan zal het om en nabij september zijn, het is weer lente.

Zo hoort het te gaan. Maar het wordt steeds moeilijker: het ijs is aan het verdwijnen. Het broedgebied wordt kleiner en kleiner. Er komt misschien een tijd dat ze geen geschikt plekje meer vinden om hun ei uit te broeden. Daar moet het ijs glad zijn om over te lopen en te glijden. Het moet vlak bij, en laag genoeg zijn, zodat ze er vanuit het water op kunnen springen. En het moet er lang genoeg liggen natuurlijk. Tot september.

Dit is het mooie verhaal over een bijzondere vogel. Maar dit dier wordt bedreigd, en daarom verschijnt dit boek in de serie ‘Red de wereld’. En daarom staat er ook een hoofdstuk in dat vertelt wat er fout gaat nu het klimaat aan het veranderen is. En: wat we kunnen doen om het te stoppen.
Halley Bay in de Weddellzee was ooit de grootste keizerspinguïnkolonie. Maar dat gebied is helaas verdwenen. Daar broeden dan ook geen pinguïns meer.

Hopelijk komt het nooit zover dat we moeten zeggen: ‘Ach, we hebben de plaatjes nog.’
Hoe mooi ze ook zijn in dit boek.
Nicola Davies schreef het verhaal in voor kinderen begrijpelijke taal, en Catherine Rayner maakte de prachtige afbeeldingen.
Er is een voorwoord (voor volwassenen) voor in het boek, van D. Phil Trathan, een klimaatwetenschapper, waarin uitgelegd wordt dat men met behulp van satellieten kan zien waar zich keizerspinguïns bevinden.

Nicola Davies (1958) is zoöloog en presenteerde het televisie-programma The Really Wild Show op de BBC en Animal Planet. Ze schreef eerder het boek Wild About Dolphins, waarin ze haar ontmoetingen met dolfijnen beschrijft tijdens haar wetenschappelijke expedities.
Catherine Rayner (1982) is een in Edinburgh woonachtige Britse illustrator en schrijfster van kinderboeken. Ze werd geboren in Harrogate in 1982 en groeide op in Boston Spa, waar ze later studeerde aan Leeds College of Art en Edinburgh College of Art.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Het giraffenseizoen
Serie Red de wereld, deel 1
Illustraties: Emily Sutton
Tekst: Nicola Davies

Natuurbeschermer en boer Kisilu Musya vertelt samen met Nicola Davies het verhaal over de giraffe.
Ooit, lang geleden – en nee, het is geen sprookje! – leefden er vele giraffen in Afrika.
Als het regenseizoen begon kwamen ze aangewandeld, ieder jaar weer.
De mensen waren blij:

‘Hun schoonheid is een zegen voor ons land.’ zeiden ze.

En mooi zijn ze zeker! Emily Sutton tekent de dieren misschien wat geromantiseerd, maar wie ooit echt naar een giraffe heeft gekeken weet dat ze echt van die prachtige ogen hebben. Hun lange nek is gracieus en ze bewegen statig. Maar ze kunnen ook vechten: met die lange nekken slaan de mannetjes elkaar om de oren: de sterkste wint het vrouwtje.
Maar over hun uiterlijk en gedrag wordt in dit boek niet echt uitgeweid, het komt wel aan de orde, in het kort. Dit boek gaat vooral over hoe de mens de leefwereld van de giraffe veranderd heeft, en hoe het komt dat er nu nog maar zo weinig van over zijn.

Klimaatverandering betekende da er minder regen viel. Als dan de mens ook nog jaagt op de giraffe, en gaat wonen op het terrein waar de bomen stonden, dan heeft de giraffe daar niets meer te zoeken. Die bomen vormen immers hun voedsel!
Na een jaar van droogte is er geen voedsel meer, en blijven de giraffen weg.

‘Ooit was het regenseizoen het giraffenseizoen’

Is dat nu voorgoed voorbij? Zullen er binnenkort geen giraffen meer leven in Afrika?
Gelukkig kan Nicola Davies haar verhaal hoopvol eindigen en is het verhaal van de giraffe nog niet afgelopen.
Dat kost inspanning. Ook daarover vertelt Davies.
In het nawoord staat een uitgebreidere uitleg – alleen tekst. Daar staat ook de webpagina vermeld https://giraffeconservation.org
En er staan tips wat kinderen zelf kunnen doen om te zorgen dat giraffen niet uitsterven in heel Afrika. Dat geldt natuurlijk voor heel veel dieren, misschien komen daar ook nog boeken over.

Dit is namelijk het eerste deel van een serie prentenboeken waarin Nicola Davies, steeds met een andere illustrator, het verhaal van een diersoort in deze tijd van klimaatverandering onder de loep zal nemen.
De paginagrote illustraties zijn heel mooi om naar te kijken, en als een voorlezer de tekst daar bij aanlevert zal een kind zeer zeker dit mooie dier willen helpen!

Nicola Davies is een Engelse zoöloog en schrijver. Ze was een van de oorspronkelijke presentatoren van het BBC-kinderprogramma The Really Wild Show. Meer recent heeft ze naam gemaakt als kinderboekenschrijfster.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Mijn eerste buitenboek
illustraties: Mark Hearld
tekst: Nicola Davies

Lente, zomer, herfst en winter komen voorbij in dit kleurrijke boek voor jonge kinderen.

IJspegels smelten, sneeuw verdwijnt en verschijnen groene puntjes boven de grond. De pluizige katjes verschijnen aan de takken van de wilg, ze vertellen ons dat de winter voorbij is. Kikkers kwaken hun lied, vogels komen terug uit het zonnige zuiden, kersenbomen bloeien, het land wordt gezaaid, de lammetjes maken gekke sprongen in de wei. Kortom, de omgeving ontwaakt uit haar winterslaap, er is overal weer volop activiteit waar te nemen.
Dit wordt ons niet alleen verteld in de vorm van gedichtjes of stukjes tekst maar vooral via de over twee pagina's verspreide afbeeldingen.
Vooral de ontwikkeling van kikkerdril naar volwassen kikker is erg leuk en knap weergegeven.

En zo komen de vier seizoenen voorbij. We zien de zomer in al zijn vrolijke kleurenpracht, de vogelouders die druk druk druk zijn met hun jongen, de rupsen die vlinders worden, een jongetje die met een schepnetje aan de waterkant speelt, mooie schelpen en nachtvlinders die op het licht afkomen.

En dan breekt de herfst aan met zijn eigen charme. Mooie gekleurde bladeren waaien voorbij, de vogels trekken weg, ze gaan weer overwinteren in warme oorden, de spinnen hebben de tijd van hun leven, wormen eten hun buikjes rond aan de gevallen bladeren, de appels vallen niet ver van de boom, paddenstoelen laten hun mooie dakjes zien - rood met witte stippen - het graan wordt geoogst, de bakker bakt lekker brood ervan. De tuinder oogst zijn groente en de vriezer en weckpotten worden gevuld 'zodat we in de winter de zomer kunnen proeven'.
De bramentijd breekt aan, het recept voor de bramentaart is al geleverd.

In de winter zijn de takken weer kaal, we zien een mooie rode eekhoorn zijn voorraad nootjes zoeken. Spreeuwen bouwen aan hun massale sprookjesvluchten, in de sneeuw staan ragfijne vogelpootjes, eenden komen aanrennen als ze het jongetje zien.

De teksten zijn geschreven door kinderboekenschrijfster en bioloog Nicola Davies. Ze geeft allerlei informatie over de dieren, vaak in korte gedichtjes die ik persoonlijk af en toe qua taal wel een beetje hooggegrepen vind voor een kind van 4-5 jaar. Maar het geheel van het boek is hartveroverend. Het is erg informatief, speels en origineel.
Naast de gedichten en tekstblokjes over planten en dieren zijn er recepten en dingen om zelf te maken, zoals bijvoorbeeld een vetbol of een hut, in het boek te vinden.

Maar het meest aantrekkelijke van dit boek zijn de bijzondere afbeeldingen van Mark Hearld. Hij gebruikt allerlei verschillende technieken en materialen om tot zijn mooie prenten te komen zodat geen enkele afbeelding op elkaar lijkt. De ene keer zien we een soort linosnedes, de andere keer allerlei uitgeknipte figuren, dan geschilderde afbeeldingen waar andere materialen bij gebruikt worden zoals touw. Je blijft kijken. Echt heel bijzonder.

Zie ook het inkijkexemplaar (Engels)

ISBN 9789060385715 Hardcover 109 pagina's Uitgeverij Christofoor januari 2013
Afmeting 29x26 cm Leeftijd 5+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Non-fictie jeugd

Nicola Davies