Maia Kobabe

Genderqueer
Een memoir
Maia Kobabe

Maia (1989) is zoekende, want hoewel Maia geboren is met vrouwelijke geslachtsdelen voelt het helemaal niet goed, het past niet. Borsten krijgen en menstrueren is een gruwel. Maia droomt van een penis hebben en houdt van homoseksuele films maar is toch geen transgender, maar wat dan wel? Daar gaat dit autobiografische door Maia zelf getekende verhaal over. Over de zoektocht naar een eigen identiteit.

Aanvankelijk was dit boek bedoeld om Maia's familie uit te leggen wat het betekent om non-binair en aseksueel te zijn "Maar het werd meer dan een persoonlijk verhaal: het groeide uit tot een gids die genderidentiteit bespreekbaar maakt voor vrienden, bondgenoten en eigenlijk iedereen." Zo kunnen we op de flaptekst lezen. Het geluk is dat Maia's ouders behoorlijk vrijdenkend zijn, als Maia maar gelukkig is, daar draait het om.

Het openhartige verhaal begint bij de jeugd van Maia waar de eerste afwijzing plaatsvindt. Maia mag niet meespelen omdat ze een meisje is, het is ook vreemd dat Maia een T-shirt aan moet aan het strand en jongens met ontbloot bovenlijf mogen lopen. Maia zat toen in groep vijf. "De anderen deden raar, ik niet." zegt Maia daarover.
Later komt de enorme verschrikking van het menstrueren én de haargroei op de benen, wat meisjes kennelijk niet mogen hebben.

Het verwarrende is dat Maia in de pubertijd verliefd wordt op jongens én meisjes. Is ze nou lesbisch? Of transgender? Of misschien wel een man die op vrouwen valt en dan toch heteroseksueel is? Het is kortweg gezegd één warboel en één grote zoektocht naar wat er aan de hand is. Maia weet dat ze het vreselijk vindt als ze dame of meisje genoemd wordt, het liefst zou Maia geen borsten willen hebben. Een penis zou welkom zijn, maar een jongen is Maia ook niet, maar wat dan wel?

Het frappante is dat Maia ook geen behoefte aan seksualiteit heeft. Dat ontdekt Maia, inmiddels striptekenaar, als ze een verhaal tekent waar ook vrijen en zoenen in voorkom. Dat is echter nog onbekend terrein. Besloten wordt een advertentie op Tinder te zetten, zodat zelf ervaren kan worden hoe het is. Het moet met een vrouw gebeuren want na het eerste uitstrijkje is een seksuele ervaring met een man ondenkbaar...

"Als ik mijn vagina uit mijn lichaam had kunnen laten weghalen, had ik dat na dat voorval GEWOON GEDAAN. Maar aangezien dat niet kon, beloofde ik mezelf dat er NOOIT MEER iets mijn lichaam zou binnendringen."

Dan blijkt ook duidelijk dat werkelijk seksueel contact niet Maia's interesse heeft. In feite blijkt fantaseren over seks meer opwindend dan de daad zelf.

Het hele boek vertelt dus over de zoektocht van Maia. Ook blijkt hoe enorm belangrijk vrienden en familie zijn, vooral Maia's zus speelt een grote rol. Maar ook wordt goed duidelijk gemaakt hoe blokkerend het taboe rond gender, biseksualiteit etc. werkt. Maia moet alles uit boeken halen om erachter te komen welke identiteit nu echt past.
Uiteindelijk presenteert Maia zich als bi-sekuseel maar is dat in feite ook niet. Non-binair zijn, komt er het dichtste bij.

Het boek is soms lastig lezen omdat het boek vanuit de Amerikaanse maatschappij geschreven is. Er worden o.a. boeken, schrijvers en tv-series genoemd die voor Maia belangrijk waren maar die in Nederland onbekend zijn. Ook worden woorden gebruikt die een bepaalde seksuele identiteit vertegenwoordigen die mij onbekend zijn cisgender blijkt bijvoorbeeld hetzelfde als heteroseksueel zijn. De woorden worden terloops in gesprekken gebruikt en dat maakt het soms lastig om het verhaal te volgen. Een korte uitleg achterin het boek was handig geweest. Ook het verwijzen naar een voornaamwoord was verwarrend, het blijkt om persoonlijke voornaamwoorden te gaan die gebruikt kunnen worden voor mensen die zich geen man en/of vrouw voelen.

Toch is het een waardevol boek, alleen al om het feit dat het laat zien hoe moeilijk het is als je toevallig niet binnen een bestaand of bekend kader valt. In Amerika is het boek zelfs op meerdere scholen en bibliotheken verboden vanwege de openhartigheid over o.a. menstruatie en de heftig uitgebeelde nachtmerries die Maia daarover had.
Het blijft verwonderlijk dat zoiets gewoons als menstruatie of een bloot lichaam met alles erop en eraan nog steeds een taboe is, net als veel zaken die buiten heteroseksualiteit valt.
Vermoedelijk zal ook in Nederland niet elke school dit boek accepteren, en dat zou jammer zijn, want het is een eerlijk boek dat duidelijk weergeeft waar een jongere mee kan worstelen inzake identiteit.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Non-fictie jeugd

Maia Kobabe