Mijn superslimme ik
Jo Simmons

Min, kort voor Minerva, is haar gelukssokken kwijt en is helemaal in paniek. Cornelis vindt dat zijn zus zo overdrijft. Of is hij misschien toch een beetje jaloers? Zij krijgt namelijk wel veel aandacht van hun ouders en Cornelis wil ook wel eens wat. Er is namelijk een uitvindersbeurs in Parijs en daar wil hij heen. Kost maar vijfhonderd euro, zegt hij. Ze kunnen er ook samen heen misschien? Weekendje voor het hele gezin?
Helaas, zijn ouders willen er niets over horen, ze houden zich alleen maar bezig met Min.
Min is superintelligent en doet vaak mee aan wedstrijden en quizzen voor geniale kinderen. En wint.

Maar wat zij kan, dat kan hij toch ook? Zeker als Cornelis hoort dat er een geldprijs aan verbonden is, vindt hij dat hij mee moet doen aan Junior Mega Brein, een populaire kennisquiz. Misschien is hij niet zo geniaal wat het onthouden van feiten betreft, maar hij is een superslimme uitvinder toch? Dan kan hij vast wel iets bedenken om Mins hersens te kraken, zodat hij ook slim wordt.

Natuurlijk gaat dat plan niet slagen, en Min wordt gek van haar broer. ‘Wat doe je toch’?
Maar in bezit van Mins hersens of niet, Cornelis slaagt er wèl in om door te dringen naar de quiz, en dat gaat de meest hilarische scenes opleveren! Of hij er ook in slaagt te winnen en dus naar Parijs te kunnen? Tja… dat wordt heel erg lastig, als je niet weet waar pasta van gemaakt wordt. En ook niet kunt vertellen welk dier er op de vlag van Schotland staat.

Het mooie aan dit verhaal is dat broer en zus eigenlijk heel goed met elkaar overweg kunnen, er is niet echt rivaliteit tussen hen. Min erkent ook dat ze het niet altijd even prettig vindt dat ze steeds maar naar sportclubs en zo moet.

‘Ik heb niet veel vrienden,’ antwoordde Min.
‘De kinderen die ik ontmoet bij alle wedstrijden zijn zo competitief dat het lastig is om bevriend met ze te raken. Het is altijd: ‘Ik ga winnen, ik moet winnen, ga aan de kant want ik moet nog meer winnen!’

En ze wil haar broer graag helpen, maar ziet niet in hoe ze hem alles moet leren wat zij weet.
Dan moet het maar andersom: zij moet meer Cornelis zijn!
En dat wordt een grappige draai aan het verhaal, dat leert dat het belangrijkste is dat je jezelf moet zijn. En dat je de ander ook de ruimte moet laten. Ook ouders versus kinderen…

De tekeningen zijn net als het verhaal erg speels en humoristisch. Er is veel witruimte, waardoor het boek ook voor de minder goede lezers prettig leest. Al is het verhaal waarschijnlijk al genoeg om een kind te boeien! Jongens èn meisjes.

Jo Simmons (Brighton) is journalist. Ze begon boeken te schrijven voor haar eigen kinderen, en deed dat zo succesvol dat er meer kwamen.

ISBN 9789463850346 | hardcover | 216 pagina's | Uitgeverij Billy Bones | september 2020
Vertaald uit het Engels door Pim Lammers | Illustraties van Nathan Reed | Leeftijd vanaf 8 jaar

© Marjo, 20 november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER