Naar de overkant van de nacht
Jan van Mersbergen

Ga met de hoofdpersoon Ralf mee en laat je onderdompelen in het feestgedruis van de Venlose Vastelaovend. Dein mee op de muziek, accepteer die bekers bier, gooi die flesjes Flügel achterover, dans, swing en maak contact, kijk om je heen, laat je meesleuren. En geniet.
Duizelingwekkend, onontkoombaar, verslavend, maar vooral verwarrend helder is het verhaal van een bijna-dertiger die zich laat gaan op die speciale carnavalsavond, terwijl hij de beslissing neemt die zijn verdere leven zal bepalen.
Ralf was een schipperskind dat zijn ouders op hun schip achterlaat.  Dat doet hij vrij rücksichtslos, hij belt niet terug.

‘Met mij. Bel maar een keer terug.’

Hij gaat aan wal wonen bij zijn oom. Hij doet een paar jaar het gymnasium, maar gaat dan werken als bouwvakker. Als hij na 27 jaar een meisje ontmoet in de supermarkt en haar herkent als dat kind dat hij op een wrede manier afwees als jochie van elf, ziet hij een manier om de nare bijsmaak van dat voorval weg te werken: hij gaat een kop koffie met haar drinken. Sara heeft intussen een relatie achter de rug waaruit ze vier kinderen heeft. De man is verdwenen.
Is het aanvankelijk medelijden, deze ontmoeting leidt er toe dat Ralf bij haar intrekt en haar helpt met de opvoeding van de kinderen: Maybelle van elf, een uit de kluiten gewassen onzekere tiener; Alvin, drie jaar jonger en verslingerd aan kraanwagens. Maar vooral de tweeling Helen en Nettie, die doordat ze doof en blind zijn een enorme last zijn voor een alleenstaande moeder.
Het kostte Ralf moeite om zich los te maken voor deze Vastelaovend. Kan hij Sara wel alleen laten? Als veerman ‘vermomd’ kost het wegschuiven van schuldgevoelens hem steeds minder moeite naarmate hij braaf ieder achterovergeslagen pilsje aankruist op het notitieblokje om zijn nek. Hij laat zich gaan.
Drank, muziek en seks zijn niet de enige bezigheden. Er is vooral de gemakkelijke omgang met andere carnavalsvierders. Niemand is wie hij of zij is, en tegelijk is iedereen zichzelf.
Ralf ontdekt zijn eigen bestemming aan de overkant van de nacht. Hij is als vanzelf bij Sara en de kinderen betrokken geraakt, moet hij niet voor zichzelf kiezen?

Kun je een volmaakt boek schrijven? Jan van Mersbergen komt toch wel in de buurt. De manier waarop ook de stijl en de taal verandert in de beschrijving van die Vastelaovend is verbijsterend. Misschien moet je even wennen, maar je ontkomt er niet aan: stort je in het gedruis, en ontdek wie je bent. Je hoeft niets met carnaval te hebben om dit boek ten volle te kunnen waarderen.
Komaan, stort je in dit boek, laat het over je heen denderen. Tot de overkant van de nacht.

'Eerst was ik een Veerman, nu ben ik een Kraanvogel en sta bij deze mannen en de Capitano gebaart: kom mee vogel. Naar de warme tent waar dauwdruppels aan het zeildoek bungelen. Hij schiet achter me langs. Een snaar bungelt los aan de gitaarhals. Ik volg hem. Hij steekt zijn handen in de lucht. De andere Maxicanen schudden me de hand. Ze stellen zich allemaal voor als Pedro. Ik krijg een beker bier van de lange Pedro die in Uganda de kraanvogels zag dansen. De Capitano roept tegen me: Gaan, gaan, gaan. Ik hoor een orgel of een accordeon, of misschien is het een doedelzak. Een lied dat ik niet ken. De noten volgen elkaar traag op. Mannenstemmen en een trommel. De Maxicanen staan in een kring en houden hun bierglazen in de lucht en zingen. De trommel roffelt harder en dan ontploft de tent. De mannen springen en schreeuwen. Een Geel-rooie wordt vastgepakt, krijgt een arm om zijn hals geklemd en doet mee met de groep. Een blond meisje heeft haar hoed op een Maxicaanse kop gezet en danst met de grootste Maxicaan. Zijn gitaar bonkt tegen zijn rug, de kop van de hals tikt tegen de metalen stang van de tent. Het blonde meisje kust hem op zijn mond. Ook ik word gegrepen en in de groep gezet en een moment sta ik stil, adem een keer stevig in en als ik de ijle lucht uitblaas en mijn longen leeg zijn laat ik mijn kraanvogelpoten gaan op de muziek.'

ISBN 9789059363281 | Paperback | 176 pagina's | Cossee | oktober 2011

© Marjo 27 februari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER