Prachtig boek, dat ook bij herlezing fascineert, terwijl je dan de dramatische ontknoping toch al kent..
Twee koffers vol
Chaja is studente filosofie in Antwerpen. Om rond te komen moet ze werken, en zo vindt ze een baantje bij de familie Kalman, chassidische joden. Ze moet op de kinderen passen, en vooral de tweejarige Simcha steelt al snel haar hart. Ze verdraagt de agressieve huisbewaarder, en de misprijzende vader Kalman om maar bij het jongetje te kunnen zijn. Zover gaat haar passie zelfs dat ze in plaats van filosofie het jodendom gaat bestuderen. Ze is zelf ook joods, maar niet actief.
Chaja's ouders wonen ook in Antwerpen, met ieder hun eigen passie. De moeder bakt cakes, de vader zoekt koffers. Die heeft in de oorlog, toen hij naar Duitsland moest, de koffers verstopt en hij wil ze terug.
Chaja's leven is totaal veranderd: ze volgt geen colleges meer, ze slaapt niet meer, ze voert de eendjes in het park met Simcha, ze voert diepzinnige gesprekken met de bovenbuurman van haar ouders, maakt ruzie met de huisbewaarder...
Natuurlijk gaat het niet goed, je voelt dat aankomen. De koffers symboliseren het achterlaten van een (deel van je) leven. Maar het boek gaat vooral over het jodendom.
Uitgever Oorschot B.V., ISBN 9028208224 Verschijningsdatum 6/2002 Bindwijze Paperback Aantal pagina's 156 blz.
Marjo
Carl Friedman: Twee koffers vol
Pràchtig boek, ook speciaal voor mij omdat ik op Zurenborg ben opgegroeid en die wijk dus op mijn duimpje ken. Een stukje van de wijk werd trouwens 'Klein Jerusalem' genoemd. Als ik naar school ging, moest ik langs de Van den Nestlei, waar de synagoge staat.
De joden in de straat waren voor mij een zeer vertrouwd beeld.
De joden in de straat waren voor mij een zeer vertrouwd beeld.
Geplaatst: 17 jul 2005 11:00 am Onderwerp: Tralievader
--------------------------------------------------------------------------------
Een klein boekje met een enorme impact.
In korte schetsen vertelt Friedman over haar vader die "kamp" heeft.. steeds opnieuw vertelt hij zijn (te )jonge kinderen over zijn belevenissen in dat kamp. Hij staat er niet bij stil dat zij het niet kunnen verwerken.
Behalve over de gruwelijheden in een concentratiekamp gaat het boek dus vooral over de tweede generatie, die moest leven met hun ouder die "kamp" had..
Het boek is verteld vanuit het kind dat Friedman zelf was. Autobiografisch
dus.
Marjo
-----
Dit schreef Marjo elders over het boek Tralievader van Friedman, even hier geplaatst.
Dettie
--------------------------------------------------------------------------------
Een klein boekje met een enorme impact.
In korte schetsen vertelt Friedman over haar vader die "kamp" heeft.. steeds opnieuw vertelt hij zijn (te )jonge kinderen over zijn belevenissen in dat kamp. Hij staat er niet bij stil dat zij het niet kunnen verwerken.
Behalve over de gruwelijheden in een concentratiekamp gaat het boek dus vooral over de tweede generatie, die moest leven met hun ouder die "kamp" had..
Het boek is verteld vanuit het kind dat Friedman zelf was. Autobiografisch
dus.
Marjo
-----
Dit schreef Marjo elders over het boek Tralievader van Friedman, even hier geplaatst.
Dettie
Een prachtig boek! En een geslaagde verfilming!
Het belangrijkste thema in het werk van Friedman is het joods-zijn of de joodse identiteit, gekoppeld aan antisemitisme en de trauma's van de holocaust. Jarenlang heeft men gedacht dat Friedman daarmee behoorde tot de tweede generatie slachtoffers van de Tweede wereldoorlog.
Tot in 2005 bekend werd dat Carolina Klop, pseudoniem Carl Friedman, geboren is in een katholiek Brabants gezin en dat haar ouders - en zij dus ook - helemaal niet joods zijn!
Dit misverstand komt voort uit haar joodse pseudoniem en de schrijfster heeft nooit de moeite genomen dit misverstand over haar joodse afkomst recht te zetten.
De vader van Friedman heeft, omdat hij deelnam aan het verzet, in het concentratiekamp Sachsenhausen gezeten.
Friedman heeft een hekel aan publiciteit rond haar persoon!
Een aantal literatuurcritici heeft Friedman verweten meegelift te hebben op de successen van authentieke oorlogservaringen...
Jeannette
Het belangrijkste thema in het werk van Friedman is het joods-zijn of de joodse identiteit, gekoppeld aan antisemitisme en de trauma's van de holocaust. Jarenlang heeft men gedacht dat Friedman daarmee behoorde tot de tweede generatie slachtoffers van de Tweede wereldoorlog.
Tot in 2005 bekend werd dat Carolina Klop, pseudoniem Carl Friedman, geboren is in een katholiek Brabants gezin en dat haar ouders - en zij dus ook - helemaal niet joods zijn!
Dit misverstand komt voort uit haar joodse pseudoniem en de schrijfster heeft nooit de moeite genomen dit misverstand over haar joodse afkomst recht te zetten.
De vader van Friedman heeft, omdat hij deelnam aan het verzet, in het concentratiekamp Sachsenhausen gezeten.
Friedman heeft een hekel aan publiciteit rond haar persoon!
Een aantal literatuurcritici heeft Friedman verweten meegelift te hebben op de successen van authentieke oorlogservaringen...
Jeannette
Marjo, dat verbaast me dan weer hoogdelijk dat jij met het proza van Friedman iets kan aanvangen! Is het dan toch de soberheid en storen de vele details je dan niet. Ik bedoel Friedman is enigsinds vergelijkbaar met Voskuil, terwijl je niks met het Bureau hebt, zoals ik hier op de leestafel mocht lezen?
Wat je zegt, Berdine. Die twee zijn totaal verschillend!! Ik zit met m'n oren te klapperen, Roel, om wat je nu zegt.
Overigens heb ik zeer genoten van het enige boek van Minke Douwsz, en dat boek kan je weer wel vergelijken met Voskuil.
Ook dat diep ingaan op details..maar niet gezapig of pietluttig, nee, gewoon gezellig.
Overigens heb ik zeer genoten van het enige boek van Minke Douwsz, en dat boek kan je weer wel vergelijken met Voskuil.
Ook dat diep ingaan op details..maar niet gezapig of pietluttig, nee, gewoon gezellig.
