Audrey Niffenegger - De vrouw van de tijdreiziger

[Dettie]

Dit was de uitslag van de poll
De leesclub - Elizabeth Nobel (0) 0%
De Jane Austen leesclub - Karen Joy Fowler (1) 9%
De vrouw van de tijdreizger - Audrey Niffenegger (3) 27%
Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht - Mark Haddon. (1) 9%
Taal zonder mij - Kristien Hemmerechts (0) 0%
Wolkenatlas - David Mitchell (2) 18%
Lotte Weeda - Maarten 't Hart: (1) 9%
Joe Speedboot - Tommy Wieringa (0) 0%
Sonny boy - Annejet van Zijl (1) 9%
Zomerhitte - Jan Wolkers (0) 0%
Siegfried - Harry Mulisch (0) 0%
De Joodse Messias - Arnon Grunberg (0) 0%
'Knielen op een bed violen - Jan Siebelink (2) 18%
De nieuwe man -Thomas Rosenboom. (1) 9%

Ik ben er wel blij mee. Ik wilde het boek heel graag lezen

Marjo heeft het al gelezen en haar verslag staat hier

http://www.leestafel.info/audrey-niffenegger

Dettie

[WilV]

Ik ben in "de vrouw van de tijdreiziger'begonnen, en nu op bladzijde 40 ofzo,
en het gevoel "waar ben ik nu dan toch in terecht gekomen"
en "ja maar hoe zit dit dan precies in elkaar "wisselen elkaar achter elkaar af.
Ik ben heel benieuwd welke kant het verhaal en mijn uiteindelijke mening erover op gaat gaan.

Wordt vervolgd dus,

Groetjes,
Wil

[Dettie]

Ha Wil, ik ben ook begonnen.
Ik moest even wennen aan de sprongen in de tijd. De titels zijn erg belangrijk. Henry is 36 bijv. Langzamerhand valt het meer op zijn plaats vind ik.
Ik ben nu op blz. 79.
Ik ben ook benieuwd welke kant het op gaat.

Bernadet

[WilV]

Oke, dan is het goed,
het went nu al een beetje maar het eerste stuk was ik echt in staat van verbijstering..wat is dit????

Ben ook wel heel benieuwd hoe het verder gaat, dus het pakt wel.
de gedachte dat je jezelf in de toekomst tegen kunt komen is wel erg intrigerend, daar loop ik in de loop van de dag wel steeds aan te denken, hoe dat zijn zou, en hoe het was geweest als ik mezelf toen ik 15 was, ik noem maar wat, had gezien als hoe ik nu ben.

Groetjes,
Wil

[Marjo]

De vrouw van de tijdreiziger

Geen hoogstaande literatuur, maar wel een mooi boek. De eersteling van Audrey Niffenegger, een Amerikaanse.
Het is in wezen een liefdesverhaal, over een man en een vrouw die veelvuldig van elkaar gescheiden worden zonder dat ze er iets aan kunnen doen.
De manier waarop is wel erg apart: de man in kwestie is een tijdreiziger: te pas en te onpas verdwijnt hij uit zijn huidige leven met achterlating van een stapeltje kleren en verschijnt in zijn nakie op een ander tijdstip, meestal in het verleden van de liefde van zijn leven. Hierdoor heeft Clare haar toekomstige man al ontmoet toen ze zes was, en vele malen daarna. Maar als ze elkaar in hun echte leven ontmoeten, weet Henry daar niets van, het moet voor hem nog gebeuren immers.

Het boerk is fragmentarisch van opzet, het perspectief wisselt steeds: afzonderlijk vertellen Clare en Henry over hun ervaringen, en ook heden en verleden wisselen nogal eens. Omdat de hoofdstukken voorzien zijn van data en een aantekening over hoe oud Clare en Henry zijn op dat moment, is alles heel goed te volgen.
Grappig en ontroerend, zo'n 400 pagina's leesplezier. En wie weet ook nog ooit een zwijmelfilm, het staat al op de nominatie voor een verfilming met Brad Pitt.
ISBN: 90 6974 601 8, Paperback, 512 Blz.

Marjo

Als je de lijn van dit boek volgt, dan weet je dat je toch eigenlijk niets kan veranderen ( nou ja, een beetje dan) en dan is het best wel een aardige gedachte dat je terug kan om naar jezelf te kijken..
het zou vast meer zelfkennis geven!

[Dettie]

Ik ben nu op blz. 219 en ik weet niet wat ik er van moet vinden. Ik snap het allemaal niet zo. Ook mis ik heel erg de humor in dit boek. In feite is het toch een komisch gegeven dat iemand constant naakt ergens verschijnt. Maar alles is zo serieus... Ik weet ook niet of ik Henry een sympathiek mens vindt. Maar wie weet wat er nog komt.
Hoe vinden jullie het tot nu toe?

Bernadet

[Marjo]

Van mij verwacht je geen antwoord...ik geeft oe trouwens dat ik af en toe ook de draad kwijt was, maar dat kwam wel weer goed. Het eigenlijk alleen maar een liefdesverhaal, zoek er niet teveel achter. (vind ik)

[WilV]

Ik ben inmiddels op blz. 200,
en ik weet het nog steeds niet...aan de ene kant ben ik soms de draad behoorlijk kwijt..vooral als Henri naar de toekomst reist, of al is geweest ofzoiets,
aan de andere kant blijf ik toch wel behoorlijk doorlezen.
ik weet het niet.

Henri komt inderdaad niet altijd sympatihiek over, al hoeft dat op zich geen bezwaar te zijn natuurlijk, kan ook juist heel intressant zijn.

En ik zit er inderdaad ook van alles achter te zoeken..zit van alles te onderstepen op zoek naar dieper liggende bedoelingen en filesofieen etc,
maar die zijn er dus volgens jouw helemaal niet Marjo??

groetjes,
Wil

[Dettie]

Ik heb heel erg de neiging om met een briefje erbij te gaan zitten om te kijken of het wel klopt allemaal. Opvallend vind ik dat hij tijdreist in de tijd dat hij zélf leeft. Hij gaat niet naar de middeleeuwen of zo.
Ook vraag ik me af hoe Clare weet dat hij de ene keer in het heden is en de andere keer 'op bezoek' is. Buiten het ouder worden dan, dan kan ze het aan zijn grijzende haar zien. Zou ze dat door de datum weten?
Toch nog maar eens verder puzzelen. Het blijft inderdaad wel een verhaal dat je verder wilt lezen.

Bernadet
(nu op blz 279)

[Marjo]

Dat raadsel van Clare wordt opgelost. Dit boek is nu al twee keer in een engelstalige groep besproken, en tot nu toe heeft nog niemand iets "literairs" er uit gehaald. Er wordt doorgefantaseerd over dat fenomeen van tijdreizen, maar verder beschouwt iedereen net als ik dit boek als een gewone gezellige roman.

[WilV]

Oke, dat scheelt, dank je wel..dan hoef ik daar mijn hersenen niet over te pijnigen.

Lees ik het als een gewone gezellige roman.

groetjes,
Wil

[Dettie]

Ik ben nu op blz. 425. Tot nu toe blijven er nog steeds vragen oprijzen maar misschien komt het nog.
Ik begrijp niet zo goed dat hij de ene keer zich wel dingen herinnert en de andere keer weet hij het niet. Als hij 'terugkomt' weet hij wel waar hij geweest is. Maar bij andere dingen wordt er gezegd dat hij het nog niet meegemaakt heeft. Ik bedoel hiermee niet dingen die in de toekomst nog moeten gebeuren. Ik snap er af en toe niets van.
Snap jij het Wil?

Bernadet

[WilV]

Ik ben iets minder ver dan jij, maar ik heb precies hetzelfde probleem....Soms weet Clare al dingen die hij niet weet,
en soms weet Henri juist dingen wel. de logica ontgaat mij nog.

Het scheelt wel enig denkwerk dat ik het nu gewoon lees als een verhaal zonder al te veel dieper bedoelingen.

Wil

[Godiva]

Ook ik ben nu EINDELIJK aan het boek begonnen. Was wel verrassend dat hij een echte tijdreiziger is. Ik heb zo weinig mogelijk gelezen wat jullie over het boek schreven; als ik weet hoe het gaat verlopen wil ik het vaak al niet meer lezen...
Maar goed, ik ben nog maar op blz 24 of zo. Moet even stevig doorlezen dit weekeinde, dan kan ik me ook met de discussie bemoeien...

[Gast]

... en ben nu op pagina 43. Het begint wel lekker en vlot en de manier waarop de twee elkaar leren kennen vond ik grappig beschreven. Nu het tijdreizen echt gaat beginnen vind ik de vaart er al wat uit gaan. Ik betrap mezelf er steeds op dat ik op een papiertje een tijdlijntje wil tekenen en wil checken of alles wel klopt (is al eerder genoemd hier in het forum). ergens wel een beetje jammer om uit jullie reacties op te maken dat het meer een lekkere wegleesroman is, dan echt iets literairs. Het plot op zich, tijden die elkaar doorjkruizen, deed me denken aan een boek dat ik jaren geleden gelzen heb: 'De pijl van de tijd' van Martin Amis ('Time's Arrow). Ik heb er destijds op de leeskring ook een artikeltje over geschreven. In deze roman gaat de tijd achteruit ipv vooruit, zelfs alle conversaties zijn achterste voren geschreven.... Dit boek is echter niet zo luchtig wanneer je er acher komt dat de hoofdpersoon een nazi arts is geweest in een concentratiekamp...

Tot zover maar weer, ik kruip lekker me bed in met het aprilboek, kijken of het me kan blijven boeien!

Groet,

Sjosque

[Dettie]

En ik heb het uit!
Mooie en verrassende ontknoping.
Ik begrijp niet waarom het niet literair zou zijn. Het valt ook onder de literaire romans. Ik vond het boek naar het einde toe steeds mooier worden. De karakters gaan meer leven en verder zeg ik nog maar even niets. Heb toch nog steeds dat ik de neiging heb het boek door te nemen met briefje ernaast.
Het zal vast wel kloppen allemaal. Maar toch...

Groet
Bernadet

[Godiva]

Ja, ik heb het ook uit.
Literatuur of niet, het is een boek dat onder mijn huid kroop. De lezer krijgt hier en daar een brokje informatie toegeworpen over hoe het de tijdreiziger zal vergaan. Op die manier wordt de spanning mooi opgebouwd.
Het is een boek dat ik (op de kaft afgaande) nooit zou hebben gelezen, maar nu ga ik het zeker aanraden aan anderen!
Een heerlijk boek!

[Sarah]

Ohhh, ik word steeds nieuwsgieriger. Ik krijg dit boek binnenkort van iemand toegestuurd en na jullie verhalen kan ik bijna niet wachten om erin te beginnen. :crazyeyes:

[Marjo]

Ik vind het in ieder geval een van de betere romans, maar voor mij valt het niet onder de noemer literatuur. Daar kunnen we over twisten natuurlijk, maar wat voor thema's zitten er in dit boek: liefde en tijdreizen, dat zijn toch geen literaire thema's.
Zien jullie er meer in, dan hoor ik dat graag!

[tiba]

Liefde geen literair thema? Zou ik ten sterkste betwijfelen. Om 1 voorbeeldje te noemen: Liefde in tijden van cholera (Marquez).
En tijdreizen? Ik maak me sterk dat "alles" een literair thema kan zijn....
Dé 2 grote zijn natuurlijk liefde en dood (eros en thanatos zei mijn leraar altijd).
Hangt ervan af hoe je het thema behandelt.
Groetjes. Tiba.

[Dettie]

Afscheid, vriendschap, liefde, de dood het zit er allemaal in. Maar wat moet er in een boek staan, welke thema's, wil je het literair noemen?
Dat weet ik dus niet. Weet iemand dat?

bernadet

[tiba]

Volgens mij is dus ieder thema goed. Hangt van de uitwerking (opbouw van het boek) en de vooral van de schrijfstijl af. Dus ieder thema kan literair zijn....

Groetjes. Tiba.

[Gast]

Het blijft een lastige, wat maakt iets literair? Ik heb voor mezelf altijd zoiets dat iets literair is wanneer het me aan het denken zet. Wanneer gewone, meestal alledaagse dingen, op een dusdanige manier ge- of beschreven worden dat je er weer naar kijkt alsof het nieuw is en dat je je er erover verwondert.

[Marjo]

Je hebt gelijk, Tiba, het hangt er van af hoe een thema behandeld wordt. Als je de liefde filosofisch of psychologisch benadert wil ik het best literair noemen. Dus zoals Sjosque zegt: het moet je aan het denken zetten. Dat gebeurt niet in "de vrouw van.." Bij mij niet tenminste.

[Godiva]

Jeetje, literair.. niet literair...
Het boek zit fantastisch in elkaar, echt heel knap. Volgens mij ben ik op één foutje gestuit, maar dat kan ik me niet eens meer voor den geescht halen.
Volgens mij zet het jullie aardig aan het denken (al gaat het meer om het benoemen van het boek, dan om de inhoud... )