Naar huis zwemmen’ gaat over Wilbur, wiens geringe lichaamslengte en waterfobie nog zijn minste problemen zijn. Bij zijn geboorte overlijdt zijn moeder en neemt zijn vader de benen, zodat hij in een weeshuis terecht komt. Als peuter komt hij bij z’n opa en oma op het platteland van Ierland terecht, waar hij al jong moet aanzien hoe de één langzaam gek wordt en de ander overlijdt. Hij wordt gepest en buitengesloten op school en z’n enige vriend verdwijnt achter de tralies nadat hij diens vader heeft neergeschoten. Uiteindelijk komt het zo ver dat Wilbur zelf ook de jeugdgevangenis in moet. (Nee, misbruikt wordt hij daar niet. En dat is eigenlijk weer een geluk te noemen in het Ierland van de jaren ’90.)
Waarom fladdert de één door het leven zonder al te veel obstakels tegen te komen, en wordt de ander keer op keer neergebeukt door harde klappen van het lot, zonder daar ook maar enige invloed op te hebben? Rolf Lappert snijdt in ‘Naar huis zwemmen’ dit realistische thema aan. Het rare is echter dat de grote hoeveelheid narigheid in dit boek het leesplezier niet in de weg zit. De toon is vaak luchtig, en bij de eerste bladzijden wil je al weten hoe het af gaat lopen met Wilbur, die zijn troost voornamelijk in Bruce Willis-films zoekt. Vooral de vraag of Wilbur zijn vader ooit zal ontmoeten, houdt je aan de pagina’s gekluisterd. Een groot aantal zijwegen wordt bewandeld, maar uiteindelijk weet de schrijver op een verrassende manier alle verhaallijnen aan elkaar te knopen. Knap ook is de op de filmografie van Bruce Willis gebaseerde hoofdstukkenstructuur van het boek. ‘Naar huis zwemmen’ is een aanrader voor iedereen die van een lekker dik boek met een goed verhaal houdt. Daarnaast mogen Bruce Willis- en Ierlandfans dit boek natuurlijk al helemaal niet missen.
Rolf Lappert - Naar huis zwemmen (samenleesboek juni/juli 2011)
-
I.Gerritsen
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 05 Sep 2010, 14:16
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 Sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
Het boek was mee op vakantie, en daar is het gelezen.
Ik denk dat ik als schrijver het een en ander er uit geknipt zou hebben, omdat af en toe de aandacht toch wel verslapt, maar over het algemeen: nou ja, lees maar...
http://www.leestafel.info/rolf-lappert
Annemarie: petje af voor jouw recensie!! Ik denk dat we elkaar redelijk aanvullen, en dezelfde aanmerking hebben.
Dat van Bruce Willis en zijn films heb ik gemist, het is zeker zo dat het belangrijk is voor Wilbur. Maar het was het niet voor mij. En met een boek van deze omvang haalt iedere lezer er weer het zijne uit. Alles is onmogelijk.
Marjo
Ik denk dat ik als schrijver het een en ander er uit geknipt zou hebben, omdat af en toe de aandacht toch wel verslapt, maar over het algemeen: nou ja, lees maar...
http://www.leestafel.info/rolf-lappert
Annemarie: petje af voor jouw recensie!! Ik denk dat we elkaar redelijk aanvullen, en dezelfde aanmerking hebben.
Dat van Bruce Willis en zijn films heb ik gemist, het is zeker zo dat het belangrijk is voor Wilbur. Maar het was het niet voor mij. En met een boek van deze omvang haalt iedere lezer er weer het zijne uit. Alles is onmogelijk.
Marjo
Wat een mooi boek is dit. Wel veel personages inderdaad. En je weet van te voren niet wie van al die personages een grote rol zal gaan spelen of op een veel later moment weer terug komt, dus dat is even opletten. Maar het is mooi geschreven. Het einde vond ik ook wel bijzonder gedaan, het heden en verleden komen steeds dichter bij elkaar waardoor de gebeurtenissen wel heel erg dicht bij elkaar komen te liggen.
Dat laatste hoofdstuk waarin alles ineens allemaal hélemaal goed komt had van mij ook niet gehoeven. Na zoveel ongeluk kwam dat tamelijk ongeloofwaardig en zoet over.
Maar verder echt een mooi boek.
Wilbur zit nog wel een tijdje in mijn hoofd. Ik vond het fascineren dat het ongeluk hem niet alleen overkwam maar hij het af en toe ook bijna opzocht, als er geluk dreigde weet hij de boel telkens weer zo te keren of te saboteren dat hij er aan ontsnapt.
Willeke
Dat laatste hoofdstuk waarin alles ineens allemaal hélemaal goed komt had van mij ook niet gehoeven. Na zoveel ongeluk kwam dat tamelijk ongeloofwaardig en zoet over.
Maar verder echt een mooi boek.
Wilbur zit nog wel een tijdje in mijn hoofd. Ik vond het fascineren dat het ongeluk hem niet alleen overkwam maar hij het af en toe ook bijna opzocht, als er geluk dreigde weet hij de boel telkens weer zo te keren of te saboteren dat hij er aan ontsnapt.
Willeke
Hoi Dettie. Het is inderdaad wel een zwaar verhaal. Deze jongen heeft gewoon geen fijn leven. Het zit hem niet mee. Wat wel heel mooi is, is de enorme veerkracht die hij heeft. Maar ik denk dat het op het moment niet het soort verhaal is dat je zoekt.
Heb je de boeken van Carol Drinkwater wel eens gelezen? Dat is misschien wel wat voor je.
Heb je de boeken van Carol Drinkwater wel eens gelezen? Dat is misschien wel wat voor je.
Ik sluit me aan bij jullie, maar niet helemaal! 
Ik vond het een erg mooi boek en het bleef me boeien tot het eind. Ik kon zelfs het geduld opbrengen om alle levensverhalen van de de mensen rondom Wilbur rustig te lezen, terwijl ik toch eigenlijk wilde weten hoe het verder ging met hem. Ook die levensverhalen werden spoedig zo boeiend, dat ik er helemaal in op ging.
Maar nu het einde. Jullie vonden dat te mooi om geloofwaardig te zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Hoeveel momenten in zijn leven had Wilbur al meegemaakt waarop alles perfect in orde leek te komen? Wie zal zeggen, dat als het verhaal doorgegaan zou zijn, het allemaal zo mooi zou zijn gebleven? Het verhaal stopt op een ogenblik dat Wilbur's toekomst er weer eens rooskleurig uitziet. Ongetwijfeld zal er wel weer wat gebeuren - al dan niet door Wilbur zelf veroorzaakt - waardoor hij opnieuw in een diep dal belandt. Het feit dat hij zijn watervrees heeft overwonnen is voor mij een te dun draadje om te hopen dat hij niet weer in de afgrond zal belanden.
Maar het was een heerlijk boek om te lezen, zo een waar je helemaal in kunt verdwijnen.
Ik vond het een erg mooi boek en het bleef me boeien tot het eind. Ik kon zelfs het geduld opbrengen om alle levensverhalen van de de mensen rondom Wilbur rustig te lezen, terwijl ik toch eigenlijk wilde weten hoe het verder ging met hem. Ook die levensverhalen werden spoedig zo boeiend, dat ik er helemaal in op ging. Maar nu het einde. Jullie vonden dat te mooi om geloofwaardig te zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Hoeveel momenten in zijn leven had Wilbur al meegemaakt waarop alles perfect in orde leek te komen? Wie zal zeggen, dat als het verhaal doorgegaan zou zijn, het allemaal zo mooi zou zijn gebleven? Het verhaal stopt op een ogenblik dat Wilbur's toekomst er weer eens rooskleurig uitziet. Ongetwijfeld zal er wel weer wat gebeuren - al dan niet door Wilbur zelf veroorzaakt - waardoor hij opnieuw in een diep dal belandt. Het feit dat hij zijn watervrees heeft overwonnen is voor mij een te dun draadje om te hopen dat hij niet weer in de afgrond zal belanden.
Maar het was een heerlijk boek om te lezen, zo een waar je helemaal in kunt verdwijnen.
Ik heb er (door familieomstandigheden) lang over gedaan, maar nu is het dan toch eindelijk uit!
Prachtig boek. Ik heb hoofdstuk voor hoofdstuk langzaam tot me genomen en genoten van de mooie schrijfstijl van de auteur.
Enigste minpuntje is het laatste hoofdstuk, een "happy end" na zo'n ellendige jeugd, komt dat dan toch wel heel erg ongeloofwaardig over...
groetjes, irene
Prachtig boek. Ik heb hoofdstuk voor hoofdstuk langzaam tot me genomen en genoten van de mooie schrijfstijl van de auteur.
Enigste minpuntje is het laatste hoofdstuk, een "happy end" na zo'n ellendige jeugd, komt dat dan toch wel heel erg ongeloofwaardig over...
groetjes, irene
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten