Het zal je maar gebeuren: je ziet iemand en het is net alsof je in een spiegel kijkt..
Verrassend boek van een schrijver die intussen zijn strepen al verdiend heet!
Lees verder: http://www.leestafel.info/dirk-weber
Marjo
Dirk Weber: Hij of ik (12 plus)
Bij het begin van jouw verslag dacht ik... dat boek heb ik gelezen.
Daarin gebeurde hetzelfde, een jongen verhuist en ontmoet zijn spiegelbeeld. De ene is vriendelijk en lief, de andere spookt nogal wat uit.
Alleen in dat boek gaan de jongens uiteindelijk bij elkaar wonen en krijgt de ene het benauwd, wie is hij eigenlijk als zelfs zijn ouders hem met de andere jongen verwarren?
Helaas kom ik zo snel niet op de titel... zal eens gaan zoeken. Het verslag staat hier op Leestafel dus moet te vinden zijn.
Dettie
Daarin gebeurde hetzelfde, een jongen verhuist en ontmoet zijn spiegelbeeld. De ene is vriendelijk en lief, de andere spookt nogal wat uit.
Alleen in dat boek gaan de jongens uiteindelijk bij elkaar wonen en krijgt de ene het benauwd, wie is hij eigenlijk als zelfs zijn ouders hem met de andere jongen verwarren?
Helaas kom ik zo snel niet op de titel... zal eens gaan zoeken. Het verslag staat hier op Leestafel dus moet te vinden zijn.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 23 Jan 2011, 14:39, 1 keer totaal gewijzigd.
Het is niet zozeer een reactie op dat andere boek, want wat ik me daarvan herinner is zo anders. Dat boek is ook niet blijven hangen, anders had ik dit zelf wel gevonden.
Wat ik nog wilde zeggen heeft meer te maken met de drie zo verschillende jeugdboeken die ik de afgelopen week gelezen heb. De gouden sleutel: een zoetig recht toe recht aan kinderverhaal. Een kind heeft het moeilijk, maar het komt allemaal goed, en 'het kwaad' krijgt zijn verdiende lot.
Achter de stilte doet al meer een beroep op inlevingsvermogen, maar er blijft een probleem dat op een positieve manier aangepakt wordt, en alles komt weer goed. Het thema is schokkend, maar de uitwerking niet.
En dan hij of ik. Natuurlijk heb ik geen idee of het bij de jeugd ook zo werkt, maar bij mij bleef dit boek hangen. Ik vind het een boek om vaker te lezen. Het roept allerlei vragen op, en de schrijver beantwoordt die niet. In de twee andere boeken wordt alles afgerond, netjes, in dit boek niet. Ja, het lijkt zo, door het thrillerachtige slot, maar in feite is er niet een vraag afdoend beantwoord.
Het gaat om die nature-nurturekwestie. (daarom is dat boek van Brooijmans anders) Twee kinderen met dezelfde genen die opgroeien in een ander milieu. Wat doet het met je? Zijn ze echt zo verschillend als lijkt?
Dàt vind ik de kracht van dit boek. Het beste van deze drie, met kop en schouders.
Wat ik nog wilde zeggen heeft meer te maken met de drie zo verschillende jeugdboeken die ik de afgelopen week gelezen heb. De gouden sleutel: een zoetig recht toe recht aan kinderverhaal. Een kind heeft het moeilijk, maar het komt allemaal goed, en 'het kwaad' krijgt zijn verdiende lot.
Achter de stilte doet al meer een beroep op inlevingsvermogen, maar er blijft een probleem dat op een positieve manier aangepakt wordt, en alles komt weer goed. Het thema is schokkend, maar de uitwerking niet.
En dan hij of ik. Natuurlijk heb ik geen idee of het bij de jeugd ook zo werkt, maar bij mij bleef dit boek hangen. Ik vind het een boek om vaker te lezen. Het roept allerlei vragen op, en de schrijver beantwoordt die niet. In de twee andere boeken wordt alles afgerond, netjes, in dit boek niet. Ja, het lijkt zo, door het thrillerachtige slot, maar in feite is er niet een vraag afdoend beantwoord.
Het gaat om die nature-nurturekwestie. (daarom is dat boek van Brooijmans anders) Twee kinderen met dezelfde genen die opgroeien in een ander milieu. Wat doet het met je? Zijn ze echt zo verschillend als lijkt?
Dàt vind ik de kracht van dit boek. Het beste van deze drie, met kop en schouders.
Terug naar “Kinder- en jongerenboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 43 gasten